Εθελοντισμός και δήμος...

Στις μοναδικά αδιέξοδες μέρες που βιώνουμε (με ελάχιστες εξαιρέσεις) όλοι μας, το αίτημα χρόνων για ένα νέο ορθολογικό τρόπο δι...

Στις μοναδικά αδιέξοδες μέρες που βιώνουμε (με ελάχιστες εξαιρέσεις) όλοι μας, το αίτημα χρόνων για ένα νέο ορθολογικό τρόπο διακυβέρνησης, που θα στηρίζεται στις πραγματικές ανάγκες του πολίτη και της κοινωνίας, στην τοπική ανάπτυξη και τη συμμετοχικότητα προβάλλει επιτακτικό: αναζητούμε λύσεις, περιθώρια ανάπτυξης, σκαλοπάτι σταθερό για να πατήσουμε στην προσπάθεια ανασύνταξης των δυνάμεων και των δυνατοτήτων μας. Για να ξαναβρούμε τη χαμένη ανθρωπιά.

Ο εθελοντισμός, η κοινωνική ευθύνη των μελών της κοινότητας, το κοινωνικό κεφάλαιο, τα άτυπα ή οργανωμένα κοινωνικά δίκτυα και φορείς, οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων, μπορούν και πρέπει να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο. Όχι μόνο σε ατομικό επίπεδο (η καλή πράξη εάν ικανοποίει μονάχα τους εαυτούς μας είναι συχνά στείρα) αλλά κυρίως σε συλλογικό.

Απαιτείται νέα θεωρία. Και νέα πράξη. Και από τον πολίτη και από τους φορείς της πολιτείας και ιδιαίτερα της αυτοδιοίκησης. Συνεργασία, συνέργια και κοινή δράση με διαφανείς και ισότιμους όρους. Εντοπισμός και λύση του προβλήματος από κοινού. Απαιτείται μια συστηματική, ουσιαστική και όχι αποσπασματική συνεργασία Δήμου και εθελοντών.

Σήμερα ο Δήμος οφείλει να μπει μπροστά να αναλάβει πρωτοβουλίες που θα αξιοποιούν το πολύτιμο ανθρώπινο κεφάλαιο των εθελοντών προς όφελος της τοπικής κοινωνίας. Χωρίς να επιδιώκει ή να φιλοδοξεί να υποκαταστήσει ή και να αντικαταστήσει τις απαραίτητες δομές της πολιτείας θα πρέπει να γίνει «ο χώρος» που θα ενθαρρύνει και θα συντονίσει κάθε πιθανό μέσο (τεχνική υποστήριξη, συμβουλευτική καθοδήγηση, οικονομική στήριξη) για να καλύπτει τις τοπικές ανάγκες πέρα από τις σκέτες διοικητικές αρμοδιότητες. Λένε αυτό ήδη γίνεται? Απαντάμε με μια ερώτηση: μια συνέντευξη τύπου, ένα δελτίο με μερικές φωτογραφίες στα ΜΜΕ, μια ευαισθητοποίηση χωρίς ψυχή … σε τι χρησιμεύουν?

Περιβάλλον, καθαριότητα, πολιτισμός, κοινωνικές υπηρεσίες, πρόληψη και ευαισθητοποίηση, κατάρτιση: ο κάθε ένας από εμάς μπορεί να έχει είτε περίσσευμα χρόνου, είτε εμπειρίας που θα ήθελε να προσφέρει. Αυτή την «τράπεζα» που θα συλλέγει τις «καταθέσεις ψυχής» των πολιτών της μόνο ένας Δήμος που πιστεύει στην δύναμη των πολιτών του μπορεί να δημιουργήσει. Μόνο ένας Δήμος που πιστεύει ότι πέρα από τη διάδοση της εθελοντικής κουλτούρας πρέπει να υπάρχει και προσανατολισμός με πρόγραμμα, στόχους, θεσμικό πλαίσιο και υποδομές που θα μετατρέπουν την «εθελοντική ενέργεια» των εθελοντών σε επωφελή δράση με δυναμική για όλη την κοινωνία. Πιστεύουμε ότι όπως ένας εθελοντής καλείται να αγαπήσει και να προσφέρει σε ένα Δήμο, έτσι και ο αντίστοιχος φορέας οφείλει να βοηθήσει και να επικουρήσει τις ενέργειες των εθελοντών. Να εκπαιδεύσει τους εθελοντές και να τους παρέχει τον απαραίτητο εξοπλισμό ή υποδομή. Να διευκολύνει με ασφάλεια και τεχνική υποστήριξη την υλοποίηση της κάθε δράσης. Να επιδιώκει την συνεργασία μεταξύ εθελοντών και υπηρεσιών. Να λειτουργεί ως μοχλός που θα μεγιστοποιεί την αξιοποίηση των ικανοτήτων, της εμπειρίας, των ιδεών και γνώσεων των εθελοντών. Να θέτει ως προτεραιότητα τη σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ Δήμου και πολίτη και εθελοντή και κοινότητας. Το κόστος? Ελάχιστο έως μηδενικό. Το όφελος? Εκεί που έγινε πράξη, αμέτρητο.

Υ.Γ Θα πρέπει να αναφέρουμε ότι ο εθελοντισμός δεν είναι απλά ένας όρος, είναι στάση ζωής. Εθελοντισμός, αλληλεγγύη, ανιδιοτελή προσφορά. Έννοιες που συνδέονται, που έχουν κοινή αφετηρία και αποδέκτη: τον άνθρωπο. Ο εθελοντισμός στην Τοπική Αυτοδιοίκηση έχει αποκτήσει νομική βάση με το νόμο Ν.3852/07.06.2010 «Νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης και της Αποκεντρωμένης Διοίκησης - Πρόγραμμα Καλλικράτης».

gianandrea.gr