Η πρακτική εφαρμογή της πρότασης του Σύριζα,για την διενέργεια δημοψηφίσματος...

Γράφει ο Χρήστος Ηλία Τσίχλης  Δικηγόρος Αθηνών. Προθεσμία έως την ερχόμενη εβδομάδα έχει ο ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να βρει τις 120 ψήφο...

Γράφει ο Χρήστος Ηλία Τσίχλης 

Δικηγόρος Αθηνών.

Προθεσμία έως την ερχόμενη εβδομάδα έχει ο ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να βρει τις 120 ψήφους ώστε να προκαλέσει συζήτηση στη Βουλή με αντικείμενο τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το νομοσχέδιο της «μικρής ΔΕΗ». Ακόμη όμως και αν βρεθούν οι 120 υπογραφές, στη συνέχεια απαιτούνται 180 «ναι» στο δημοψήφισμα, ώστε αυτό να πραγματοποιηθεί.
Πρακτικά ο ΣΥΡΙΖΑ καταρχήν θα πρέπει να βρει άλλους 49 βουλευτές(120 συνολικά) να υπογράψουν το κείμενο για έκτακτη σύγκληση της ολομέλειας της βουλής.Ακολουθεί τριήμερη συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής, η οποία ολοκληρώνεται με ονομαστική ψηφοφορία και έτσι ο λαός ενημερώνεται δημοσίως για την ψήφο κάθε βουλευτή. Η βουλή θα συζητήσει το θέμα δημοψηφίσματος για τη ΔΕΗ αν και εφόσον το σχετικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης εγκριθεί από το θερινό τμήμα της βουλής. Αν και εφόσον αυτό γίνει κατορθωτό θα πρέπει η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για δημοψήφισμα σε ψηφισμένο νομοσχέδιο να πάρει 180 ψήφους βουλευτών, που σημαίνει πρακτικά ότι θα πρέπει να ψηφίσει σύσσωμη η αντιπολίτευση αλλά και περίπου 30 βουλευτές της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας ΠΑΣΟΚ-ΝΔ. Εάν γίνει δεκτή, τότε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προκηρύσσει το δημοψήφισμα και ακολουθείται η διαδικασία που προβλέπει ο σχετικός νόμος (4023/11).

Με βάση τον νόμο, το δημοψήφισμα προκηρύσσεται μέσα σε ένα μήνα από τη λήψη της σχετικής απόφασης της Βουλής, ενώ για να θεωρηθεί έγκυρο το αποτέλεσμα της λαϊκής ετυμηγορίας στον μεν πρώτο είδος δημοψηφίσματος για κρίσιμα εθνικά θέματα θα πρέπει η συμμετοχή των ψηφοφόρων θα είναι στο 40%, ενώ για το δεύτερο το λεγόμενο "νομοθετικό" θα πρέπει στην κάλπη να προσέλθει το 50% του εκλογικού σώματος.
Σύμφωνα με το άρθρο 44 παράγραφος 2 του Συντάγματος, Δημοψήφισμα προκηρύσσεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με διάταγμα και για ψηφισμένα νομοσχέδια που ρυθμίζουν σοβαρό κοινωνικό ζήτημα, εκτός από τα δημοσιονομικά, εφόσον αυτό αποφασιστεί από τα τρία πέμπτα του συνόλου των βουλευτών, ύστερα από πρόταση των δύο πέμπτων του συνόλου και όπως ορίζουν ο Kανονισμός της Bουλής και νόμος για την εφαρμογή της παραγράφου αυτής. Δεν εισάγονται κατά την ίδια περίοδο της Bουλής περισσότερες από δύο προτάσεις δημοψηφίσματος για νομοσχέδιο.
Aν νομοσχέδιο υπερψηφιστεί, η προθεσμία του άρθρου 42 παράγραφος 1 αρχίζει από τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος».
Ο Ν.4023/2011 ("Διεύρυνση της άμεσης και συμμετοχικής δημοκρατίας με την διενέργεια δημοψηφίσματος", ΦΕΚ Α 220 /24-10-2011 θέτει τους όρους της διαδικασίας για την διεξαγωγή δημοψηφισμάτων.
Το άρθρο 16 του Ν.4023/2011 λύνει -σε νομοθετικό επίπεδο- το μεγάλο ερωτηματικό συνταγματικου δικαίου περί του εάν η πρώτη μορφή δημοψηφίσματος οδηγεί σε δεσμευτικό ή συμβουλευτικό αποτέλεσμα. Σύμφων με το νόμο, και οι δύο μορφές δημοψηφίσματος οδηγούν σε δεσμευτικό αποτέλεσμα, εάν,για την πρώτη μορφή συμμετάσχει το 40% του εκλογικού σώματος και, εάν, για την δεύτερη μορφή συμμετάσχει το 50% του εκλογικού σώματος. Ενώ στην αρχική μορφή του άρθρου, όταν τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση, είχε αποσιωπηθεί η δεσμευτικότητα του δημοψηφίσματος πρώτης μορφής, γεγονός που είχε προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. H Oικονομική και Κοινωνική Επιτροή, στη γνώμη επί του νομοσχεδίου, θεωρεί αντιφατικό να απαιτείται 40% για το σοβαρότερο που είναι το κρίσιμο εθνικό θέμα και 50% για ψηφισμένο ν0μοσχέδιο, ζητώντας να εξισωθούν τα ποσοστά στο 50%.
Κατά το άρθρο 20, ο έλεγχος του κύρους του δημοψηφίσματος και του αποτελέσματος ανήκει στην αρμοδιότητα του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου του άρθρου 100 του Συντάγματος.
Επτά φορές από συστάσεως του νέου Ελληνικού Κράτος έχουν διεξαχθεί δημοψηφίσματα: Τα επτά δημοψηφίσματα πραγματοποιήθηκαν σε μια χρονική περίοδο 54 ετών, με τις έξι περιπτώσεις το ερώτημα να σχετίζεται με το πολίτευμα (βασιλευόμενη ή αβασίλευτη δημοκρατία) και μια για την έγκριση συντάγματος. Τρία από τα επτά δημοψηφίσματα διενεργήθηκαν από δικτατορικά καθεστώτα.

Δηµοσιονοµικό δεν είναι κάθε νοµοσχέδιο που συνεπάγεται δηµοσιονοµική επιβάρυνση, δεδοµένου ότι όλα σχεδόν τα νοµοσχέδια έχουν τέτοιες επιπτώσεις. Ως δηµοσιονοµικά νοούνται, εν προκειµένω, τα stricto sensu δηµοσιονοµικά νοµοσχέδια των άρθρων 78-80 του Συντάγµατος, που συνθέτουν το έκτο κεφάλαιο του Γ΄ Τµήµατος του Συντάγµατος, καθώς και όσα έχουν αποκλειστικώς ή προεχόντως δηµοσιονοµικό χαρακτήρα (βλ. Αντ. Παντελή, όπ. π., σελ. 423, Ευ. Βενιζέλο, όπ. π., σελ. 364, Αθ. Ράϊκο, όπ. π., σελ. 309). Περαιτέρω, επισηµαίνεται η εγγενής αοριστία των εννοιών «κρίσιµο εθνικό θέµα» και «ψηφισµένο νοµοσχέδιο που ρυθµίζει σοβαρό κοινωνικό ζήτηµα», η οποία καθιστά ευρεία τη διακριτική ευχέρεια της Βουλής. Σε κάθε περίπτωση, οι έννοιες δύνανται να τέµνονται, καθώς το κρίσιµο εθνικό θέµα µπορεί να αποτελεί και «σοβαρό κοινωνικό ζήτηµα» ή να ρυθµίζεται µε ψηφισµένο νοµοσχέδιο ή να πρόκειται να ρυθµισθεί νοµοθετικώς . “


Σύμφωνα με το άρθρο 3 του Ν.4023/2011, το ερώτημα ή τα ερωτήματα, στα οποία καλείται να αποφασίσει ο ψηφοφόρος, αποτελεί αντικείμενο απόφασης της Ολομέλειας της Βουλής με την οποία γίνεται δεκτή η πρόταση για το δημοψήφισμα.
Με βάση το άρθρο 10 του Ν.4023/2011, με κριτήριο τη θέση τους στο ερώτημα ή στα ερωτήματα που τίθενται στην κρίση των ψηφοφόρων, τα πολιτικά κόμματα, οι ενώσεις προσώπων, οι επαγγελματικές ή οι συνδικαλιστικές οργανώσεις και κάθε άλλη οργάνωση της κοινωνίας των πολιτών συμμετέχουν στην αντίστοιχη “Επιτροπή Υποστήριξης“, ενημερώνοντας με δήλωσή τους τον Υπουργό Εσωτερικών εντός τριών ημερών από την προκήρυξη του δημοψηφίσματος. Σε αυτές τις Επιτροπές Υποστήριξης κατανέμεται ο χρόνος προβολής σε ραδιοτηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης και σε υπαίθριους χώρους, κατά τους ορισμούς του άρθρου 9. Οι Επιτροπές Υποστήριξης διορίζουν τους εκλογικούς αντιπροσώπους τους στα εκλογικά τμήματα της χώρας, από έναν σε κάθε τμήμα για κάθε Επιτροπή.Το κατά πόσο υφίσταται «κρίσιµο εθνικό θέµα» ή ένα ψηφισµένο νοµοσχέδιο ρυθµίζει κοινωνικό ζήτηµα όντως «σοβαρό», ώστε να δικαιολογείται η προσφυγή σε δηµοψήφισµα, δεν ελέγχεται από το Α.Ε.Δ. κατ’ εφαρµογή του άρθρου 100 παρ. 1 περ. β΄ του Συντάγµατος και των άρθρων 35 επ. του ν. 345/1976.“