Vasiliki Siouti Όσοι ήμασταν στην Ελευθεροτυπία, είχαμε το θλιβερό προνόμιο να ζήσουμε από τους πρώτους την περιπέτεια που ξεκινούσε ...
Όσοι ήμασταν στην Ελευθεροτυπία, είχαμε το θλιβερό προνόμιο να ζήσουμε από τους πρώτους την περιπέτεια που ξεκινούσε στο χώρο μας. Ελάχιστοι συνάδελφοι τότε έδειξαν αλληλεγγύη. Τα υπόλοιπα, όσα ακολούθησαν και ακολουθούν και θα ακολουθήσουν, είναι όπως τα έχει περιγράψει ο Μπρεχτ. Δυστυχώς. Με ξαφνιάζει ωστόσο πάντα (αφελώς) όταν βλέπω συναδέλφους που δεν στεναχωρήθηκαν στο ελάχιστο όταν έκλειναν άλλα μέσα, να περιμένουν τη συμπάθεια του κόσμου για τη δική τους περίπτωση, λες και για αυτούς είναι αδικία και για τους άλλους ήταν θεία δίκη. Αλλά από όλα το πιο ενοχλητικό είναι όταν όλη η κοινωνία δέχεται επίθεση, να απαιτείς να σωθείς εσύ μόνο.Το είχαμε δει αυτό και με κάποιους δημοσιογράφους στην ΕΡΤ που όταν είχε ξεκινήσει η επίθεση στην κοινωνία, έλεγαν: "Μα πως θα πληρωθούν οι συντάξεις και οι μισθοί χωρίς το μνημόνιο" κι έγιναν αντιμνημονιακοί μόνο όταν έπεσε μαύρο. Μόνο όταν τα μνημόνια άγγιξαν κι εκείνους, ενώ αυτοί ποτέ πριν δεν είχαν δείξει αλληλεγγύη στα θύματα των μνημονίων που είχαν προηγηθεί. (Το πιο θλιβερό είναι ότι μερικοί από αυτούς ξαναέγιναν μνημονιακοί σήμερα και αδιαφορούν και πάλι για τα σημερινά θύματα των μνημονιακών πολιτικών), Όταν πάντως δεν έχεις αντιδράσει ποτέ στην αδικία, ειδικά όταν έχεις συμβάλει στη διατήρηση της, έχεις κι ένα μερίδιο ευθύνης, πως να το κάνουμε Δεν μπορεί να διαμαρτύρεσαι μόνο όταν το άδικο ακουμπά εσένα. Γιατί η ανεργία είναι άδικη για όλους όσους ζουν από την εργασία τους. Παρόλα αυτά και παρά ταύτα, δεν χαίρομαι μπροστά στο ενδεχόμενο οι εργαζόμενοι του Mega να μείνουν άνεργοι. Κι ας μην νοιάστηκαν για όσους προηγηθήκαμε κι ας θεωρώ από κακό έως άθλιο το δημοσιογραφικό προϊόν που παράγουν οι περισσότεροι (υπάρχουν ελάχιστες εξαιρέσεις). Ούτε οι εκατομμυριούχοι μέτοχοι του Mega θα χάσουν κάτι, ούτε ο Πρετεντέρης, η Τρέμη κι ο Καψής. Ούτε οι διεκπεραιωτές, οι άνθρωποι των αφεντικών. Αυτοί δεν χάνονται ποτέ. Απλώς αλλάζουν αυλή. Όπως πάντα, θα την πληρώσουν οι πιο αμέτοχοι, οι άνθρωποι του μεροκάματου. Οι μέτοχοι αντιθέτως, θα συνεχίσουν το πάρτι.
Δυστυχώς έχετε δίκιο κ. Σιούτη. Η νοοτροπία του νεοέλληνα είναι: μακρυά από εμένα και ας είναι όπου να 'ναι! Είναι ποτισμένος με το "ξένος πόνος, ξένη έννοια"! Δεν συμπαρίσταται ουσιαστικά. Του είναι άγνωστη η λέξη αλληλεγγύη. Το ζήσαμε και παλιότερα με τα σκουπίδια της Κερατέας: Όχι στην αυλή μου, αλλά στην αυλή του γείτονα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε αυτή τη νοοτροπία, δεν είναι στραβός ο γιαλός. Εμείς στραβά αρμενίζουμε...