Πρόδωσε τις προσδοκίες ενός λαού... Σε όλο της το μεγαλείο η "αριστερά" της αισχύνης...

Lamprini Thoma Το παιδί του κομματικού σωλήνα, που...

Lamprini Thoma
Το παιδί του κομματικού σωλήνα,
που... χωρίς το δαχτυλίδι του Αλαβάνου δεν θα τον ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας του,
που πρόδωσε τις προσδοκίες ενός λαού στην πιο σκληρή αλλά και την πιο όμορφη του ώρα, και μαζί έφερε το ισχυρότερο πλήγμα και στην ευρωπαϊκή αριστερά - η προδοσία του ακόμη στοιχειώνει ολόκληρη την ήπειρο, που ονειρεύτηκε κι ήλπισε μαζί μας -,
που πήγε να μας χρησιμοποιήσει ξεδιάντροπα στο δημοψήφισμα, που φάνηκε πόσο μικρότερος ήταν από το λαό εκείνη την ώρα,
που χαριεντίζονταν με τη Μέρκελ αφού εξασφάλισε τετραετία,
που υπέγραψε μνημόνια και μετά ιδιωτικοποιήσεις και μέτραγε πρωτογενή πλεονάσματα, το πληρωμένο με αίμα "μαξιλάρι" για το οποίο επαίρεται, λες και ψηφίστηκε για λογιστής κι όχι για να αντισταθεί στη μνημονιακή λαίλαπα,
τολμάει να αυτοχαρακτηρίζεται "πρώτος αριστερός πρωθυπουργός της Ελλάδας".  
Ο άνθρωπος που οδήγησε έναν Μανώλη Γλέζο να ζητήσει συγγνώμη από τον λαό,
ο μωροφιλόδοξος κάλπης που μας ξεγέλασε όλους,
φέρθηκε όπως όλοι αυτοί που μια ζωή θεωρούν την ψήφο των πολιτών τσιφλίκι τους: ούτε την ώρα που όφειλε την αυτοκριτική δεν επέδειξε  μια στάλα αξιοπρέπεια, αυτή τη λίγη που χρειαζόταν για να μην απονείμει μόνος του παράσημα στην πάρτη του - παράσημα που καμμία Ιστορία δεν πρόκειται να του δώσει.
Σε όλο της το μεγαλείο η "αριστερά" της αισχύνης...
Δεν θα τον κλάψω, να με συγχωράτε. Ορσε τα παράσημά του, πέντε και πέντε, να μη του τα χρωστάω!
 Όπως είπε κι ο Θάνος μας - που είναι καλύτερος άνθρωπος και δεν είναι ντάτσουν σαν και μένα, οπότε το είπε κυριλέ- το μόνο καλό είναι που πάει στα τσακίδια, οπότε δίνει την ευκαιρία να ανοίξει ο δρόμος για νέα κουβέντα και νέα αρχή στην αριστερά.