« Στη Γάζα, το Άουσβιτς έχει ξεπεραστεί. Όποιος δεν το βλέπει, δεν το αναφέρει, δεν...
Όλα αυτά καταδεικνύουν μόνον αυτό που δεν ήταν ήδη σαφές μόνο σ' εκείνους που ζουν εν αγνοία τους σ' εκείνη την κατάσταση λήθης και ελεγχόμενης αιχμαλωσίας που σ' ένα μέρος του κόσμου έχουν ονομάσει "δημοκρατία" και "πολιτισμό" με σκοπό τον κοινωνικό έλεγχο.
Κάτι που ένας αναρχικός δεν ξεχνά ποτέ.
Είμαστε ανίσχυροι, είμαστε κανονικοποιημένοι σκλάβοι, είμαστε ηλίθιοι. Πάνω απ' όλα, είμαστε τιθασευμένοι και αφοπλισμένοι.
Αντιμέτωποι με ένα Άουσβιτς που συνεχίζεται ανενόχλητο, δεν μπορούμε να το σταματήσουμε, είμαστε αλυσοδεμένοι, υπό απειλή, εκβιασμένοι, σωματικά ανάπηροι, δεν έχουμε καμία αξία και είμαστε κλειδωμένοι μέσα σε μια παραποίηση που ονομάζεται "πολιτισμός".
Το Άουσβιτς, η Γάζα, ήταν πάντα.
Αν μέχρι πέρυσι κυμάτιζες την Παλαιστινιακή σημαία, μόνο λίγοι άνθρωποι καταλάβαιναν ότι κυμάτιζες τη σημαία που συμβόλιζε την καταπίεση. Για τους άλλους, ήσουν ένας "ακτιβιστής", ένας μανιώδης μπελάς, ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο από ένας Μάρτυρας του Ιεχωβά. Το πολύ-πολύ, κομμουνιστής.
Χρειάστηκε πραγματικά το Άουσβιτς 2025 για να φωνάξουν πλήθη ανίσχυρων ανθρώπων, κλειδωμένων μέσα σε συνοριακούς φράχτες, κάτω από τις σκηνές των ροκ σταρ: "Ελευθερώστε την Παλαιστίνη".
Πού ήταν όλοι αυτοί οι άνθρωποι πριν από το Άουσβιτς, τα τελευταία 80 χρόνια;
Πού ήταν όλοι οι ροκ σταρ όταν δολοφονήθηκε ο Vittorio; [σημ. ➥ Βικ... δεν ξεχνάμε δεν συγχωρούμε! Ζεις στις καρδιές των Ελεύθερων του κόσμου!]
Και πού βρίσκονται τώρα, αν όχι στην ίδια σκηνή της Society Du Spectacle που μέχρι χθες τους έβλεπε αδιάφορους και που ακόμη και σήμερα τους βλέπει ανίσχυρους, ελεύθερους μόνο να φωνάζουν συνθήματα, αλλά όχι να επιτίθενται σε κτίρια ή να επιβιβάζονται σε βάρκα για να πάνε να σώσουν τα θύματα του Άουσβιτς;
Γιατί γιόρτασαν τις Ημέρες Μνήμης του Ολοκαυτώματος χωρίς να έχουν καταφέρει να αποτρέψουν ένα ακόμη Άουσβιτς;
Χωρίς να μπορούν να εκδιώξουν τους εγκληματίες που έχουν την ευθύνη, να υπομένουν τα βρώμικα πρόσωπά τους, τις βρώμικες δηλώσεις τους, τις βρώμικες συμφωνίες τους, το σκρολάρισμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης;
Σε ποια φάρσα ζούσαν, σε τι είδους ύπαρξη και σε ποια μορφή Εαυτού;
Με ποια ταυτότητα, νιώθοντας μέρος τίνος;
Από ένα κοινωνικό δίκτυο;
Τι είδους ύπαρξη είναι αυτή;
Η Γάζα δεν είναι καν το μοναδικό Άουσβιτς, όπως ακριβώς η Γάζα έχει αγνοηθεί, άπειρα Άουσβιτς αγνοούνται. Δεν τα προβάλλουν στην τηλεόραση και όλοι αγαπούν την τηλεοπτική σκηνοθεσία. Αυτοί είναι που διασκεδάζουν, ενώ οι προγραμματισμένες, ολοκληρωμένες ζωές δισεκατομμυρίων φαινομενικά ζωντανών αυτόματων συνεχίζουν τις προγραμματισμένες υπάρξεις τους σαν να ήταν ελεύθεροι να σκέφτονται, να χτίζουν τα δικά τους αυτόνομα μονοπάτια, τις σχέσεις τους, να εκφράζουν τις κοινωνικές, συναισθηματικές, πνευματικές, πολιτικές τους ταυτότητες... τότε το μόνο που χρειάζεται είναι ένα διάταγμα της έντεκα η ώρα και όλα καταρρέουν, το πολύ-πολύ τρένα ληστεύονται, και ξαφνικά φτάνει το Άουσβιτς και η εξόντωση του να ανήκεις σε αυτό που θεωρούσες ανθρώπινο.
Εδώ, μπορούμε μόνο να εκφράσουμε την αδυναμία μας στην αυτοματοποιημένη πληροφοριόσφαιρα των αφεντικών της Αρκαδίας [σημ. «Arcadia Italia»... εταιρία προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου, στο χώρο της πάλαι ποτέ κρατικής ιταλικής ΔΕΗ]. Για να μας κάνουν να νιώθουμε ακόμα πιο παγιδευμένοι στη φάρσα των φρικαλεοτήτων. Να αντιμετωπίσουμε αυτό που είμαστε: σκλάβοι!»
Ευχαριστώντας την φίλη και συντρόφισσα Francesca Quibla, για την επισήμανση, μετάφραση, μεταφορά και συνυπογραφή Νίκος Κλειτσίκας
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση