Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ δεν λύνεται με απαγορεύσεις...

Πολλές φορές και σε διάφορες εποχές είχαμε απαγορεύσεις συγκεντρώσεων και συναθροίσεων στην Ελλάδα. Ποτέ άλλοτε, βέβαια, δεν επιχειρήθηκε αυ...

Πολλές φορές και σε διάφορες εποχές είχαμε απαγορεύσεις συγκεντρώσεων και συναθροίσεων στην Ελλάδα. Ποτέ άλλοτε, βέβαια, δεν επιχειρήθηκε αυτό ειδικά μπροστά από τη Βουλή, με πρόσχημα την «προστασία» του Μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη, όπως επιχειρεί τώρα ο κ. Μητσοτάκης με την υπό ψήφιση τροπολογία. Κι αν κάτι διδάσκει η Ιστορία, είναι πως τέτοιες απαγορεύσεις ποτέ δεν εξασφάλισαν πολιτική ομαλότητα. Αντιθέτως ούτε εφαρμόστηκαν σταθερά, ούτε απέτρεψαν τις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις...

Η ελληνική νομοθετική παράδοση βρίθει από τέτοιου είδους μέτρα — όχι για την προστασία της ειρήνης, αλλά για τον περιορισμό της πολιτικής έκφρασης. Από το εμβληματικό Ιδιώνυμο του 1929 για τις «ανατρεπτικές συναθροίσεις», μέχρι τις αμέτρητες απαγορεύσεις που ακολούθησαν τις επόμενες δεκαετίες, το μόνο που επιτεύχθηκε ήταν η προσωρινή σιωπή — και ούτε αυτή πλήρης...

Ακόμη και την περίοδο της Κατοχής (1941–1944), με την ποινικοποίηση των διαδηλώσεων με στρατιωτικούς όρους, δεν αποτράπηκαν οι μαζικές κινητοποιήσεις. Στις 5 Μαρτίου 1943, εκατοντάδες χιλιάδες κατέβηκαν στο κέντρο της Αθήνας κατά της επιστράτευσης Ελλήνων για καταναγκαστική εργασία στη ναζιστική Γερμανία. Η πλατεία Συντάγματος και το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη ήταν στο επίκεντρο και το σχέδιο ματαιώθηκε!

Λίγους μήνες μετά, στις 22 Ιουλίου, άλλη μια τεράστια διαδήλωση κατά της επέκτασης της βουλγαρικής κατοχής στη Μακεδονία και τη Θράκη κατέληξε στο ίδιο σημείο. Παρά τους νεκρούς από τα πυρά των κατοχικών δυνάμεων, και πάλι οι διαδηλωτές δικαιώθηκαν: το σχέδιο εγκαταλείφθηκε. Το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη δεν προσβλήθηκε, χρησιμοποιήθηκε ως σύμβολο εθνικής αντίστασης...

Και μετά την Κατοχή; Μήπως οι απαγορεύσεις εμπόδισαν τις διαδηλώσεις ή την πόλωση στις δεκαετίες 1950 60; Ακόμη και την περίοδο 1967–74, το φινάλε γράφτηκε μέσα από την παραβίαση των απαγορεύσεων, με το Πολυτεχνείο...

Για να μην “αδικούμε” τον κ. Μητσοτάκη, δεν είναι η πρώτη φορά που κινείται με ανάλογο τρόπο. Και κατά την περίοδο 2020 - 2021, με αφορμή την πανδημία, η κυβέρνησή του επέβαλε γενική απαγόρευση συναθροίσεων άνω των τεσσάρων ατόμων σε όλη την επικράτεια. Η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων τη χαρακτήρισε ξεκάθαρα «εκτός συνταγματικού πλαισίου»...

Ανεφάρμοστο έμεινε την περίοδο 2012–2014, εν μέσω μνημονίων, και το σχέδιο για τις διαδηλώσεις «κάτω των 200 ατόμων» — για να «μην κλείνουν οι δρόμοι» και να «προστατεύεται ο τουρισμός και η κυκλοφορία». Τελικά, το εγχείρημα έμεινε στα χαρτιά, χρησιμοποιήθηκε πολιτικά και επικοινωνιακά, αλλά δεν θεσπίστηκε...

Αν κάτι προκύπτει από όλα αυτά, είναι ότι η απαγόρευση των διαδηλώσεων (που είναι ο πραγματικός στόχος του κ. Μητσοτάκη) ποτέ δεν έλυσε το πολιτικό πρόβλημα σε στιγμές οριακές για τη χώρα. Απλώς το αναστέλλει προσωρινά. Αυτό συμβαίνει και τώρα...

Ο ΚΟΡΙΟΣ