Δημήτρης Μπελαντής Συνταγματολογούντες παιδίατροι και άλλες ιστορίες ...
Συνταγματολογούντες παιδίατροι και άλλες ιστορίες...
Παρά την τραγικότητα της υπόθεσης των Τεμπών και την τερατώδη κρατική συγκάλυψη, δεν είναι δυνατόν να τοποθετούνται με ελαφρότητα γιατροί και παιδίατροι, όσο συμπαθείς και να είναι, όσο και να εκτιμούμε τον δίκαιο αγώνα τους, ότι ήταν... νομικά μονόδρομος και μάλιστα αδιαμφισβήτητος για την Ευρωπαία Εισαγγελέα κ. Παπανδρέου να παρακάμψει το άρθρο 86 Σ που απονέμει -κάκιστα μεν αλλά απονέμει- αρμοδιότητα σε άμεσο συνταγματικό όργανο για την έρευνα δίωξης των υπουργων, και μόνο με αναθεώρηση μπορεί και πρέπει να φύγει. Και ότι ήταν εύκολο να διώξει ποινικά η κ. Παπανδρέου ή η κ. Κοβεσι άμεσα τους υπουργούς, καταργώντας de facto την συνταγματική διάταξη.
Αυτό θα ήταν, νομικά μιλώντας, ένα συνταγματικό πραξικόπημα. Θα μας πούνε, έχουν γίνει τόσα από το 2010, ας γίνει κι ένα ακόμη για "καλό σκοπό". Να ξέρετε ότι ούτε πάει έτσι ούτε και θα βγάλει σε καλό σκοπό.
Δεν είμαι τεχνοκράτης, αλλά εκ του κλάδου μου, του δημοσίου δικαίου, γνωρίζω καλά ότι εδώ το ζήτημα δεν είναι αν ένα δικαίωμα ασκείται με βάση πιο πολύ το Σύνταγμα ή το ενωσιακό δίκαιο, αλλά η απόδοση εκ του Συντάγματος αρμοδιότητας σε άμεσο συνταγματικό όργανο, που καμία ευρωπαϊκή αρχή δεν μπορεί μόνη της να την παρακάμψει.
Μη μου πείτε ότι το ίδιο λέει ο Φλωρίδης ή ο Μητσοτάκης, γιατί το μόνο αξιόλογο ζήτημα που υπάρχει στην υπόθεση είναι ότι το λέει ρητώς... το ίδιο το Σύνταγμα.
Μου αρέσει επίσης η επιμονή των συμπαθών μεν αλλά επιστημονικά άσχετων ότι το ενωσιακό υπερισχύει... παντού και πάντοτε του Εθνικού Συντάγματος. Δεν είναι έτσι, υπάρχει ολόκληρη επιστημονική συζήτηση, είναι πολύ πιο μπερδεμένο. Επίσης, ο πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας και καθηγητής Δημοσίου Δικαίου κ. Παυλόπουλος είχε πει στην Βουλή ως εισηγητής γύρω στο έτος 2000 ότι ένα Σύνταγμα που δέχεται παντού και χωρίς εξαίρεση το πρωτογενές ενωσιακό να υπερισχύει των δικών του διατάξεων δεν αξίζει καν να λέγεται εθνικό Σύνταγμα. Και δεν ήταν ο κ. Παυλόπουλος και η επιτομή του αντιευρωπαϊσμού ούτε τότε ούτε ποτέ του.
Το να δεχόμαστε την κατάργηση της κυριαρχίας όπου είναι υποτίθεται "για καλό" σημαίνει ότι θα την δεχόμαστε αναγκαστικά και για το "κακό", όπως συμβαίνει από τα μνημόνια και δώθε... Και όλα αυτά δεν οδηγούν στην ήττα της διαφθοράς και της μαφιοζοποίησης αλλά σε Επιχειρήσεις Καθαρά Χέρια άνωθεν και σε ελεγχόμενες αλλαγές πολιτικού προσωπικού.
Ο αγώνας για πολιτική αλλαγή στην Ελλάδα είναι αγώνας για την υπεράσπιση και όχι για το πλήρες ξεθεμελίωμα της κυριαρχίας της χώρας. Τους καρκίνους μέσα στο εθνικό μας Σύνταγμα απομένει σε εμάς να τους αφαιρέσουμε και όχι στους "σωτήρες της ΕΕ". Και όποιος δεν ασχολιόταν ποτέ με την πολιτική, δικαιούται βεβαίως να μην το ξέρει. Όσοι όμως ασχολούμαστε χρόνια τώρα με την κινηματική και όχι την επαγγελματική πολιτική αλλά και με την επιστήμη του δικαίου, και το ξέρουμε και οφείλουμε να τους το πούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση