Με…χειροπέδες(;!)

Του Θανάση Νικολαΐδη ΤΟ έγκλημα σε έξαρση και δεν το συζητάμε. Ληστείες μετά φόνου, που δεν σχετίζονται με την πείνα και την ανεργία. Ούτ...

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΤΟ έγκλημα σε έξαρση και δεν το συζητάμε. Ληστείες μετά φόνου, που δεν σχετίζονται με την πείνα και την ανεργία. Ούτε και τόσο πολύ με τη «φυλή» και την προέλευση των δολοφόνων. Κι αν επρόκειτο για το καρβέλι του Γιάννη Αγιάννη, δεν θα κυνηγούσαμε τον δράστη επίμονα σε ρόλο Ιαβέρη. Μιλάμε για «μείζονες» κλοπές με ελάχιστη προοπτική της τιμωρίας. Δεν...
 υπάρχει ποινή-την εξαφάνισε ο «πολιτισμός». Το εκτελεστικό απόσπασμα για ειδεχθείς εγκληματίες κρατάει το όπλο παρά πόδα και την ηλεκτρική καρέκλα μόνο τα έργα μάς τη θυμίζουν.
ΚΑΙ, βέβαια, η «προοπτική» είναι το λάδι που διευκολύνει τις κινήσεις του κακοποιού, διαλύει τους δισταγμούς, τονώνει το ηθικό και ελευθερώνει την ψυχή του. Η ποινή με τις καθυστερήσεις, τις αναβολές, τις σμικρύνσεις και τα «κουρέματα» που θα την καταστήσουν μια σύντομη και ανώδυνη «γνωριμία» με τις φυλακές. Δεν εργάζεται εκεί μέσα ο κλεφταράκος, δεν κάθεται με σταυρωμένα χέρια ο μαφιόζος. Ο πρώτος εξασφάλισε τροφή και στέγη όσο θα ‘ναι «μέσα» κι ο άλλος θα οργανώνει την αποφυλάκισή του, με τον αρχιμαφιόζο «έξω».
ΕΙΝΑΙ έγκλημα η φοροδιαφυγή και δεν(;) το ξέραμε. Το βλέπαμε σε κράτη και κοινωνίες «κουτόφραγκων» και των ΗΠΑ και ξαναπέφταμε με πάθος στο «παιχνίδι». Φοροκλοπή εύκολη αλά ελληνικά κι ήταν μαγκιά να λαδώνεις τον (μερακλή) εφοριακό. Κι αν δεν είχες τραίνα, υγεία και παιδεία, είχες κωδικούς στην Ελβετία. Κι αν γίναμε κράτος κλεπτών, ας όψονται οι νομοθέτες μας, το DNA και τα χρωματοσώματά μας, που κουβαλάνε κάτι από (πολυμήχανο) Οδυσσέα και κουτοπονηριά από Χατζηαβάτη.
Η…προοπτική είναι που λύνει τα χέρια (του φοροκλέφτη) και ελευθερώνει την ψυχή του. Η συνέπειες σε βάρος του που δεν θα υπάρξουν, η ποινή που δεν θα του επιβληθεί, η ατιμωρησία που αυγατίζει κλέφτες, ληστές και δολοφόνους. Πριν από χρόνια είδαμε στις εφημερίδες τον πατέρα της Στέφι Γκραφ (διάσημης τενίστριας) με χειροπέδες (και αλυσίδα στο πόδι που έσερνε βαριά σιδερένια σφαίρα), ως φοροφυγάδα. Στην Ελλάδα της ρεμούλας και της κομπίνας οι φοροκλέφτες στήνουν πανηγύρι.
ΛΕΣ να’ χουν όλα ένα τέλος για μιαν αρχή καινούρια; Να δεις που θα δεις με χειροπέδες όσο είδες μιζαδόρους πολιτικούς, όσο τον Χριστοφοράκο στην Ελλάδα, τον…Μάκαρο στη φυλακή.