Ποιά η θέση του Κώστα... Βούδα;;..

Γράφει ο Αντώνης-Μάριος Παπαγιώτης O Κωνσταντίνος Καραμανλής όταν διέφυγε στα ένδοξα Παρίσια, αλλάζοντας και το όνομά του, είχε φαντάζομα...

Γράφει ο Αντώνης-Μάριος Παπαγιώτης

O Κωνσταντίνος Καραμανλής όταν διέφυγε στα ένδοξα Παρίσια, αλλάζοντας και το όνομά του, είχε φαντάζομαι μια εύκολη δικαιολογία για την επιλεκτική σιωπή του: δεν είχαν διαδοθεί εκείνη τη περίοδο τα μέσα κοινωνικής "επαφής" που υπάρχουν σήμερα και η επικοινωνία μαζί του καθίσταντο -εκ των συνθηκών της απόστασης- δύσκολη. Tότε, δεν υπήρχαν και τα ιδιωτικά ΜΜΕ (αξαιρούνται οι εφημερίδες της εποχής). Είχε επιλέξει έτσι κάποια πρόσωπα, που η ιστορία έχει ήδη ξεχάσει, για να μεταφέρουν εμμέσως τις σπάνιες εκφορές των απόψεών του.

Ο Κώστας Καραμανλής ο Νεώτερος (από τούδε θα χρησιμοποιείται το "Κ. Βούδας" για τον ίδιο), όμως, δεν έχει αυτό το ελαφρυντικό. Κινείται εντός του νομού Αττικής και πια υπάρχουν...
πλείστα όσα μέσα για να (επι)κοινωνήσει τις θέσεις του. Πάρα ταύτα, έχει επιλέξει κι αυτός ένα έμπιστο πρόσωπο για να διαρρέει τις δυσαρεστήσεις του -κυρίως- στα αποκαΐδια του αποτεφρωμένου συστήματος που είχε στήσει. Τον πρώην, θεσμικό -και θέλω να πιστεύω τελευταίο- εκπρόσωπό του, κ. Αντώναρο, που εκτός συγκλονιστικού απροόπτου η ιστορία θα ξεχάσει σύντομα. Ο Κ. Βούδας, όμως, δεν έχει σήμερα καμιά δικαιολογία σιωπής, καθώς η χώρα βρίσκεται με τα δυο πόδια εκτός του επιτεύγματος του θείου του. Παράλληλα, το κόμμα που ο θείος του δημιούργησε συντελεί καθοριστικά, υπό την τυφλή καθοδήγηση του κ. Σαμαρά, στην ολοκληρωτική καταστροφή της ελληνικής οικονομίας και στην αποδόμηση της κοινωνικής συνοχής, ενώ έχει ήδη περιχαρακωθεί με πρωτοβουλία του πρώην αρχηγού της ΠΟΛ.ΑΝ., καθώς τα αυτάδελφα ευρωπαϊκά κόμματα το έχουν θέσει στο περιθώριο του συνασπισμού τους (Ε.Λ.Κ.). 

Την ίδια στιγμή, και οι 2 διάδοχοι του Κ. Βούδα [για το πλασάρισμα -σε κυβέρνηση (Παπανδρέου) και κόμμα (Σαμαράς)- των οποίων ο κ. Καραμανλής έβαλε το χεράκι του, δια των πράξεων ή της απραξίας του] κρίνονται επιεικώς ανεπαρκείς. Το μοναδικό φαινόμενο του Κ. Βουδά ανά την υφήλιο, όπου πρωθυπουργός δεν έχει απολογηθεί για τα λάθη του ενώπιον του λαού που τον τίμησε και όσων των κατακρίνουν, οφείλει να εκφράσει τη θέση του για τα επικίνδυνα τεκταινόμενα. Οφείλει να διασώσει την υπόληψη του, τώρα που φθάσαμε στον πάτο καθώς μάλλον αυτόν περίμενε να αντικρίσουμε. Οφείλει, συνάμα, να δώσει ένα νέο όραμα στην Παράταξή του (=γενική κτητική, καθώς επικρατεί ακόμα στην καραμανλική αντίληψη η ιδέα ότι κόμμα δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα φέουδο) κι αν όντως δεν επιθυμεί να επανεμφανιστεί στη πρώτη της γραμμή, να συμβουλέψει τον Πρόεδρό της με την εμπειρία του για τη στάση που πρέπει να ακολουθήσει από δω και πέρα, αφού τα θαλάσσωσε με τις στρατηγικές του αποφάσεις, ενώ έχει μια καταγεγραμμένη δυσκολία στη χάραξη ενωτικής γραμμής και στην επιλογή άξιων συμβούλων. 

Τώρα, εξάλλου, που το εκλογικό αποτέλεσμα της ΝΔ στις εθνικές εκλογές είναι ένα άπιαστος μελλοντικός της εκλογικός στόχος, ο Κ. Βούδας μπορεί να πετάξει τη σήτα ντροπής και να μιλήσει...