Ένα δειλινό στη Χάλκη...

Γειτονιά μου πια η Χάλκη. Καλοκαιρινή συντρόφισσα, νησιώτικη. Με γνωριμία εξήντα και πλέον χρόνων. Από τότε, που μια από τις κορυφές της-...

Γειτονιά μου πια η Χάλκη. Καλοκαιρινή συντρόφισσα, νησιώτικη. Με γνωριμία εξήντα και πλέον χρόνων. Από τότε, που μια από τις κορυφές της-της ελπίδος- μας μπόλιαζε την Ορθοδοξία. Τον χριστιανισμό, γενικότερα. Υπό την Αγία Τριάδα. Κι εμείς της ψάλλαμε την δόξα της, με τις μελωδικές περιφορές μας γύρω της, για τη γιορτή που μας χάρισε:
«Του πνεύματος επιδημία»
Τώρα την ατενίζω από τα κράσπεδα του λόφου της, πιστώνοντας τη δωρεά με θεωρία. Με θαυμασμό κι εὐγνωμοσύνη. Και περιφέροντας την..http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=9826