Αγγαρεία κάνω, ποινή εκτίω …

.. ...λέω και καμιά μπαρούφα να περάσει η ώρα! .. Του Αγίου .. Όχι, φίλοι μου, ο τίτλος αυτός δεν αναφέρεται στον απίθανο Πολύδωρα, αλλά σε...

..
...λέω και καμιά μπαρούφα να περάσει η ώρα!
..
Του Αγίου
..
Όχι, φίλοι μου, ο τίτλος αυτός δεν αναφέρεται στον απίθανο Πολύδωρα, αλλά σε έναν πάσχοντα από το ίδιο σύνδρομο συνάνθρωπό μας. Βαρέθηκε ο άνθρωπος αυτή την παλιοδουλειά του μεσολαβητή, άνευ αντικειμένου και προοπτικής και είπε να το ρίξει στην …ιστορική αποτίμηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου!
Ο Μάθιου Νίμιτς, απορεί μάλιστα, πως είναι δυνατόν λαοί τον 21Ο αιώνα να αντιδικούν για την κληρονομιά ενός βάρβαρου σαν τον Μ. Αλέξανδρο, τον οποίο αποκάλεσε μεγάλο κατακτητή και συγχρόνως σφαγέα χιλιάδων ανθρώπων και καταστροφέα πολλών πόλεων. Αναρωτιέται δημοσίως ο άνθρωπος, τι δουλειά έχει ο ίδιος - ο μεσολαβητής για το όνομα της ΠΓΔΜ - ανάμεσα σε έναν εσμό νέο-βαρβάρων, που διαγκωνίζονται για την λερωμένη με αίμα κληρονομιά μιας ακόρεστης για δόξα και λάφυρα, σκοτεινής αυτοκρατορίας, που διέλυσε πολιτισμούς και διέσπειρε την διαφθορά στον κόσμο.
Κανείς δεν μπόρεσε να εννοήσει το παράπονο του! Κανένας δεν ένοιωσε τον πόνο της ψυχής ενός αγνού ανθρώπου που, όπως και ο Πολύδωρας, κλήθηκε να υπηρετήσει ένα σύστημα που του φέρνει αναγούλα. Στη συνείδηση του η πατρίδα του (ΗΠΑ) ακολουθεί το παράδειγμα του Αλεξάνδρου – όπως αυτό ερμηνεύεται συγκυριακά από μια ομάδα συμφερόντων – και δεν μπορεί ο άνθρωπος αυτός να βλέπει αγαθούς λαούς να εσωτερικεύουν εξιδανικευτικά αυτό το αρνητικό πρότυπο κυριαρχίας. Ξυπνάτε ηλίθιοι βαλκάνιοι θέλει να πει, αλλά διστάζει, εξαιτίας μιας έμφυτης ευγένειας και μιας επίκτητης διπλωματικής κοσμιότητας. Πως μπορείτε να ζείτε πακτωμένοι σε ιστορικές δοξασίες και αρχέγονα παραδείγματα παγκόσμιας κυριαρχίας, τη στιγμή που μπροστά σας εξελίσσεται η ζωντανή ερμηνεία του αυτοκρατορικού παραδείγματος του Μ. Αλεξάνδρου!
Βρείτε τα βρε, λέει ο φιλοσοφημένος αυτός άνθρωπος, αφού στο παιχνίδι είσαστε και σεις, με τη λογική (πολιτισμό) που (σας) αναπτύσσουμε πορεύεστε, με τη γλώσσα μας σκέφτεστε, τον Μ. Αλέξανδρο τον δικό μας ξέρετε. Ο παλιός ήταν κακός άνθρωπος, ο καινούργιος μπορεί να είναι χειρότερος, αλλά δεν έχει σημασία γιατί ενδιαφέρεται για εσάς και σας αγαπά. Κυρίως, δεν θέλει να τσακώνεστε για την ιδιοποίηση ενός μύθου, τον οποίο έχουν άλλοι προ πολλού καπαρώσει. Εγώ, τι φταίω, μοιάζει να σκέφτεται ο Νίμιτς, που είμαι ανιεξουσιαστής και ελεύθερος άνθρωπος: δεν πάω το σύστημα, ούτε και εσάς πιόνια του που με έχετε ζαλίσει με τα καμώματα σας.
Για να δούμε θα υπάρξει γοργόνα που θα αφουγκραστεί τον πόνο του και θα αναλύσει σωστά το μήνυμα του;