Ο μύθος του τσοπάνη και ο τιμωρός λαός...

/. . Του Αγίου . Τον μύθο με τον τσοπάνη, που κάθε τόσο ξεσήκωνε τους συγχωριανούς του με πρόφαση την απειλή του λύκου, τον γνωρίζετε. Ξέ...

/..
Του Αγίου
.
Τον μύθο με τον τσοπάνη, που κάθε τόσο ξεσήκωνε τους συγχωριανούς του με πρόφαση την απειλή του λύκου, τον γνωρίζετε. Ξέρετε επίσης και την «αιματηρή» κατάληξη αυτής της κωμικοτραγικής υπόθεσης: όταν πραγματικά ο λύκος κατασπάραζε το κοπάδι, κανείς δεν έδινε σημασία στις κραυγές απελπισίας του λαοπλάνου, καιροσκόπου, κτηνοτρόφου.
Μια ενδεχόμενη προβολή αυτού του διδακτικού μύθου στη σημερινή πολιτική πραγματικότητα θα έπρεπε να συνετίσει τον κ. Καραμανλή και να προβληματίσει, ιδιαίτερα, τον κ. Παπανδρέου.
Το σύνθημα εναντίων των νταβάδων, που εγκαλούνται, επειδή επιχειρούν βίαια να χειραγωγήσουν πολιτικούς και το πολιτικό σύστημα, υπονομεύοντας πολιτικές και πολιτικές ηγεσίες, αποδείχθηκε ισχυρό στην σύγχρονη ελληνική κοινωνία. Σε αυτό στήριξε, σε μεγάλο βαθμό, την επικοινωνιακή του διείσδυση και δόμησε, σε αντιδιαστολή, το ηγετικό του προφίλ ο Καραμανλής. Ανάλογα έπραξε και ο Γιώργος αυτή την περίοδο, ώστε να επιβεβαιωθεί η εμπιστοσύνη των μελών και φίλων του ΠΑΣΟΚ στο πρόσωπο του. Η επικοινωνιακή αυτή επιλογή, είναι φανερό, ότι δικαίωσε τους εμπνευστές της. Δεν υπάρχει, πλέον, καμία αμφιβολία ότι το ευρύ κοινό δυσανασχετεί με την εξουσιαστική εμπλοκή οικονομικών συμφερόντων, και των διαύλων επικοινωνίας που ελέγχουν ή επηρεάζουν, στην πολιτική διαδικασία. Κατέστη επίσης σαφές, ότι οι πολίτες αντιδρούν στην ανάδειξη και επιτήδεια προώθηση μελών του πολιτικού προσωπικού από συγκεκριμένα κυκλώματα (νταβάδες), τα οποία εμφανώς ή συγκαλυμμένα επιχειρούν να χειραγωγήσουν τα κέντρα των αποφάσεων. Με αυτή την έννοια, η μιντιοκρατία ( 1990 και εντεύθεν) υφίσταται σοβαρό πλήγμα και σημαντική έκπτωση του κύρους της στην ελληνική κοινωνία.
Όμως, το παράδειγμα Καραμανλή θα πρέπει να προβληματίσει σοβαρά τον Παπανδρέου. Με το θυμικό του πολίτη δεν μπορεί να παίζει κανείς διαρκώς, επικαλούμενος απειλές. Όταν η κοινωνία διαπιστώνει ότι οι λεονταρισμοί πολιτικών ηγετών εναντίων των νταβάδων, δεν είναι τίποτε άλλο παρά επικοινωνιακό τρικ για να διασκεδαστούν εντυπώσεις, ενώ στην ουσία υποκρύπτουν την απόλυτη ταύτιση με τα συμφέροντα του «λύκου», θυμώνει, καθώς αισθάνεται εξαπατημένη. Αυτό συνέβη με την περίπτωση Καραμανλή και έτσι εξηγείται η μεγάλη απώλεια ψήφων στις εκλογές για τη ΝΔ ( 375.000 μέσα σε 3,5 χρόνια, κατά τα οποία καμία σοβαρή μεταρρύθμιση δεν πραγματοποιήθηκε, έτσι ώστε να αιτιολογηθεί η τόσο μεγάλη αντίδραση). Αν ο Γιώργος, δεν αποδείξει έμπρακτα, πολιτικά, ότι σκοπεύει να αντιπαρατεθεί με αυτούς που καταδυναστεύουν την ελληνική πολιτική σκηνή, το δημόσιο χώρο και κυρίως τον πολιτισμό μας, τότε θα περιπέσει σύντομα σε ανυποληψία, κυρίως σε αυτούς που σήμερα τον στηρίζουν. Δεν γίνεται ο «τσοπάνης» να ταΐζει με ιδιαίτερη φροντίδα τον «λύκο» και να του κάνει νομοθετικά χατίρια, πέραν κάθε λογικής και κοινωνικής δικαιοσύνης και να καλεί αργότερα σε βοήθεια την ομήγυρη για να αντιμετωπίσει το επικίνδυνο ζώο που τον απειλεί!
Όταν ο νταβάς, από θηρίο, μετατρέπεται σε κομματικά και κυβερνητικά οικόσιτο ζωντανό, τότε, την αποκλειστική ευθύνη για τις συνέπειες στο κοπάδι, έχει ο «τσοπάνης». Ο ίδιος έχει ευθύνη και για την προσωπική του τύχη, μέσα από αυτή την παρά (δημοκρατική) φύσιν σχέση.