Tων δυο ευρώ τα γιασεμιά‏...

.. . .. Στην Ελλάδα έχουμε το χαρακτηριστικό να είμαστε υπερβολικοί. Όπωςενθουσιαζόμαστε εύκολα, έτσι και απογοητευόμαστε. Η ψηφοφορία πο...

..

. ..
Στην Ελλάδα έχουμε το χαρακτηριστικό να είμαστε υπερβολικοί. Όπωςενθουσιαζόμαστε εύκολα, έτσι και απογοητευόμαστε. Η ψηφοφορία πουγίνεται σήμερα στο ΠΑΣΟΚ, σε ένα μεγάλο κόμμα εξουσίας, είναιπραγματικά εντυπωσιακή, σημαντική και απόλυτα πρωτόγνωρη για ταελληνικά πράγματα. Επιτρέψτε μου λοιπόν, να καταθέσω μια προσωπικήάποψη που έχω για τη συγκεκριμένη διαδικασία.
Έχει δημιουργηθεί μια πολύ όμορφη ατμόσφαιρα σήμερα Κυριακή 11 Νοεμβρίου. Θεωρώ όμως ότι πολύ εύκολα το ΠΑΣΟΚ μεταπήδησε από τηλογική των κλειστών ψηφοφοριών των 3-5.000 αντιπροσώπων-με τις γνωστέςυπόγειες διεργασίες, συμφωνίες και συμμαχίες- στο απόλυτο άνοιγμα στηνκοινωνία. Έχω παρατηρήσει ακόμα και σε απλές εσωκομματικές ψηφοφορίεςτοπικού ή νομαρχιακού επιπέδου να προσέρχονται να ψηφίσουν άτομα πουδεν έχουν καμία σχέση με το κόμμα (αναφέρομι και στα δύο μεγάλα),πολίτες που εκ των πραγμάτων δεν το ψηφίζουν διότι πολύ απλά πιστεύουναλλού. Έχοντας όμως μια ανθρώπινη, φιλική, επαγγελματική, τοπικιστικήή άλλη σχέση συμφέροντος με κάποιον υποψήφιο, αντί κάποιων ευρώ για ναείναι "ταμειακώς εντάξει", (μπορούν να) μετέχουν σε εσωτερικές εκλογέςκαι η ψήφος τους έχει την ίδια αξία με το παραδοσιακό μέλος.
Κι όταν λέω το παραδοσιακό μέλος εννοώ αυτό το αγνό μέλος που εργάστηκε επι σειρά ετών για την παραγωγή και διάδοση των ιδεών της παράταξης, αυτόν που αγωνίστηκε στις πορείες, στα αμφιθέατρα και στουςεργασιακούς χώρους. Αυτόν που σηκώθηκε τις νύχτες για να κάνειαφισσοκόλληση, που λερώθηκε με μπογιές για να κάνει πανώ και με τοφόβο της αστυνομίας να γράψει συνθήματα στους τοίχους. Αυτόν που δεν πληρώθηκε και δεν πλήρωσε ποτέ για να εκφράζει ελεύθερα τις ιδέες του.Αυτόν που δεν πήγε την τελευταία στιγμή ανάλογα με τον αέρα. Αυτόν που υπερασπίστηκε την παράταξή του και σε περιόδους δύσκολες πολιτικά,τότε που κανείς δεν ήθελε να εκδηλωθεί.

Αυτός που δεν επιζήτησε ποτέ καρέκλες και εξουσία σήμερα δεν ξέρω πώςαισθάνεται. Αυτό που ξέρω ειναι ότι σήμερα αποτιμάται με δυο (2) ευρώ.
Περάσαμε λοιπόν στην εποχή της "μη πολιτικής"; Πάμε και με άλλους(τους λέμε φίλους) για να φαινόμαστε πολλοί, "μπούγιο"; Για να έχειανάλογη αξία η όποια εκλογή; Αλλά μετά την ημέρα της ψηφοφορίας τι θαγίνει; Μήπως κάτι σαν "πού σε ξέρω πού σε είδα" και από τα δύο μέρη; Οόποιος αρχηγός -γιατί για εκλογή αρχηγού μιλάμε- θα είναι εκλεγμένος(και) από άτομα που την άλλη μέρα θα αποσυρθούν, θα εξαφανισθούν.
Άκουσα ότι τα εγγεγραμμένα μέλη του ΠΑΣΟΚ είναι 350.000 περίπου. Για μένα η εσωκομματική εκλογή ανάδειξης αρχηγού έπρεπε να αρκεστεί σε αυτά. Και πάλι πολλά είναι. Θα έπρεπε μάλιστα να έχουν και ένα διάστημα 6 μηνών ελάχιστης παρουσίας, συνειδητοποίησης και εργασίας στο εσωτερικό του. Να μη συμμετέχουν οι ευκαιριακοί. Αυτό λέω. Αυτό είναι αγκάλιασμα της βάσης. Και πιο ουσιαστικό. Το παν για ναλειτουργήσει ορθά ένας μηχανισμός είναι κάποιοι ελάχιστοι κανόνες. Όταν από τα 5.000 πηγαίνεις στην απευθείας εκλογή από 250-350.000 μέλη είναι ένα ουσιαστικό άνοιγμα στα μέλη και στη βάση. Και τους δίνεις αξία. Όταν συμμετέχει ο οποιοσδήποτε, δεν μιλάμε για πολιτικό κόμμα, πολύ περισσότερο δεν μιλάμε για κίνημα με καθορισμένες ιδεολογικές κατευθύνσεις, τουλάχιστον όχι με την έννοια που το ξέραμε.
Είμαι της άποψης ότι αυτές οι διαδικασίες μπορεί να εντυπωσιάζουν-γίνονται και στην Ιταλία και στην Αμερική-, οδηγούν όμως στο τέλος των κομματικών οργανώσεων. Ενδεχομένως και στο τέλος των συγκεκριμένωνκαι καθορισμένων ιδεολογιών. Στο τέλος της ανάγκης του μέλους. Δεν έχει λόγο πλέον κάποιος να εργάζεται, να αφιερώνει κόπο, χρόνο καιδιάθεση αφού η αξία όλων αυτών αποτιμάται με δυο ευρώ. Εκτός αν είναι ψώνιο, εξουσιομανής ή ιδιοτελής.
Ίσως όμως να κάνω και λάθος. Να είναι καλύτερα και πιο καθαρά έτσι. Χωρίς τα (παραδοσιακού τύπου) μέλη. Μια άλλη συζήτηση φυσικά χρειάζεται μετά. Το μέλλον σίγουρα θα δείξει το λάθος και το σωστό.
Επί των υποψηφιοτήτων δεν κάνω κρίση αν και με ενόχλησε ο τρόπος, η αντιμαχία και η φρασεολογία του προεκλογικού αγώνα. Ας εκλέξουν τα μέλη του ΠΑΣΟΚ τον καλύτερο αρχηγό, τον καλύτερο επικεφαλής. Να μην κρίνουν μόνο με το βλέμμα στην εξουσία, ούτε μόνο στο όνομα, αλλά κυρίως στην ψυχή του κινήματος, στο βαθύ του κυρίαρχο ιδεολογικό στίγμα. Να ευχηθώ επίσης οι εκτός ΠΑΣΟΚ να μην επηρεάσουν την εκλογή. Γιατί στο φινάλε, την όποια νίκη στη συνέχεια θα τη διαχειριστούν τα απλά, παραδοσιακά μέλη. Και το κίνημα θα το λειτουργήσουν οι αφανείς εργάτες. Των δυο ευρώ τα γιασεμιά.
Bασίλης