Blog. Ένας νέος δημόσιος χώρος . Του Μανώλη Ανδριωτάκη . Το Blog είναι ένα είδος ιστοσελίδας που επιτρέπει στον καθένα, εύκολα και δωρεάν,...
.
Του Μανώλη Ανδριωτάκη
.
Το Blog είναι ένα είδος ιστοσελίδας που επιτρέπει στον καθένα, εύκολα και δωρεάν, να ανεβάσει τα κείμενά του στο Διαδίκτυο και να δεχθεί –και εδώ βρίσκεται η μεγάλη του καινοτομία- τα σχόλια των αναγνωστών του. Τα blog, ή αλλιώς τα ιστολόγια, έκαναν το 2007 ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία τους στην παγκόσμια επικαιρότητα. Στην Ελλάδα, έστρεψαν σε δύο τουλάχιστον περιπτώσεις το ενδιαφέρον του ευρύτερου κοινού επάνω τους, κάνοντας σαφές ότι αποτελούν όχι απλά ένα τεχνολογικό φαινόμενο, αλλά και μια κοινωνική και πολιτισμική εξέλιξη μεγάλης σημασίας. Η καρκινοπαθής Αμαλία Καλυβίνου με το καταγγελτικό της ημερολόγιο και οι συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα για τις πυρκαγιές του 2007, που διοργανώθηκαν μέσω SMS και blog, έδειξαν καθαρά ότι τα ιστολόγια δεν είναι απλά ένα εργαλείο επικοινωνίας κι έκφρασης, άλλα ότι συνιστούν κι ένα νέο δημόσιο χώρο, διαμέσου του οποίου αποκτούν φωνή ομάδες του πληθυσμού που ως χθες ήταν αποκλεισμένες απ’ τη δημόσια συζήτηση.
Το ντοκιμαντέρ του Μανώλη Ανδριωτάκη και της Μέντη Μέγα (Παρασκήνιο, ΕΤ1, Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2008, ώρα 20.00) εξερευνά τις ποικίλες όψεις του φαινομένου, δίνοντας το λόγο σε blogger, σκαπανείς του είδους, θεωρητικούς και δημοσιογράφους, που -ο καθένας από τη πλευρά του- επιχειρεί καθημερινά να προσδώσει αξία στο Νέο Μέσο. Επιπλέον επιχειρείται το άνοιγμα ενός διαλόγου πάνω σε φλέγοντα ζητήματα του blogging και του Διαδικτύου, όπως η ανωνυμία και η διαφήμιση, η σχέση των παραδοσιακών Μέσων με το Διαδίκτυο, η καλλιτεχνική τους διάσταση κ.α. Πιο συγκεκριμένα, το ντοκιμαντέρ στοχάζεται πάνω στην φύση του ίδιου του Μέσου, στις ευκαιρίες που παρουσιάζονται με την ανάδυσή του, αλλά και στους κινδύνους που απορρέει η μαζική του χρήση.
Τι είναι τα blog για τον κάθε χρήστη χωριστά; Υπάρχει ανάγκη για κάποιο είδος δεοντολογίας; Ποιός κερδίζει απ’ όλο αυτό το δωρεάν περιεχόμενο; Είναι θεμιτή η «διαχείρηση των σχολίων» μέσω της δυνατότητας του «moderation»; Υπάρχει «κίνημα των blogger»; Πόσο ουσιαστική είναι η συζήτηση των ιστολόγων; Αυτά και άλλα ερωτήματα «αναρτώνται» στο ντοκιμαντέρ με τρόπο που να παραπέμπει τόσο στη μορφή όσο και στο περιεχόμενο ενός blog. Οι ομιλητές αφήνοντας τα σχόλια τους, δημιουργούν διαρκώς τις προϋποθέσεις για τη σύναψη ενός ζωντανού και πολλά υποσχόμενου διαλόγου.
Στην ταινία μιλούν οι blogger old-boy, ψιλικατζού, G700, chaka-khan, murplej@ne, Παναγιώτης Βρυώνης, ο συγγραφέας Θανάσης Τριαρίδης, οι δημοσιογράφοι Αντρέας Παναγόπουλος και Γκάζι Καπλάνι, ο σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Πιλάβιος, ο εκδότης Διονύσης Μαραθιάς, και ο Αμερικανός δημοσιογράφος και συγγραφέας Dan Gillmor.
.jpg)
http://leromena-aplyta.blogspot.com/
ΑπάντησηΔιαγραφήβιος και πολιτεία της πρώτης κυριας, της Νατάσας ντε
POTE THA GYRISTEI TAINIA O VIOS TIS
ΑπάντησηΔιαγραφήPOTE THA GRAFTI H BIOGRAFIA THS AYTIS MEGALEIOTATIS ???
......AND JUSTICE FOR ALL
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίτε ώς έκφραση της διακύρηξης της Αμερικανικής ανεξαρτησίας που αργότερα περιλήφθηκε και στο Σύνταγμα της, είτε ώς τίτλος στην ομόνυμη ταίνια με πρωταγωνιστή τον Αλ Πατσίνο, η δικαιοσύνη μεταχειρίζεται σαν το ύψιστο κοινωνικό αγαθό. Σαφώς πηγάζει απο την προαιώνια ανάγκη του ατόμου για κοινωνικότητα και ώς δικαίωμα έχει απαραμίλλως καθοριστεί στην αρχαία Αθηναική δημοκρατία και χρησιμοποιηθεί για το όραμα μιας νέας κοινωνίας στην διακύρηξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου απο την Γαλλική επανάσταση.
Με αμηχανία παρακολουθώ την αδυναμία του θεσμού σε μιά κοινωνία που αν όχι σε οικονομικό, αλλα τουλάχιστον σε πολιτιστικό επίπεδο, θέλει να ονομάζεται αναπτυγμένη και δή Ελληνική. Ουδείς υπεράνω του νόμου σημαίνει οτι ο νόμος είναι υπεράνω όλων. Δυστυχώς όμως ο κυβερνητικός αξιωματούχος κ.Ανδριανός δεν διώχθηκε ποινικά για παρακώληση στο έργο της δικαιοσύνης αφού ούτε τυπικά αλλα ούτε ουσιαστικά είχε το δικαίωμα επίκλησης του δημοσιογαφικού απορρήτου.
Και αν το παραπάνω μου προκάλεσε αμηχανία και ενδεχόμενη όργη, η πρόταση του κ.Τριανταφυλλόπουλου την περασμένη Πέμπτη για ακρόαση απο το μέγαρο Μαξιμου όπου με τον βουλευτή του κυβερνώντος κόμματος θα δώσει εξηγήσεις, μου προκαλεί τρόμο, αγανάκτηση και ενδεχομένως αηδία. Είναι άραγε σε τέτοιο τέλμα η δικαιοσύνη όπου μια κοινωνία επαφύεται στην αίσθηση δικαίου ενός δημοσιογράφου; Με τι δικαίωμα αποφασίζει αυτός το τι θα μαθευτεί και σε ποιούς; Σε τι άραγε διαφέρει η πράξη του απο την «χαφιεδορουφιανιά»,όπως την ονόμασε, του κομιστή;
Σε μιά ευνομούμενη πολιτεία κανείς δεν μπορεί να καθορίζει τους κανόνες αποκάληψης ποινικά κολάσιμων πράξεων, αφου αυτοί περιέχονται στους νόμους. Δεν γνωρίζω αν η επίκληση του δημοσιογραφικού απορρήτου απο μέρους του είναι νομότυπη, κατ’ ουσία όμως είναι παράνομη. Εκτός απο δημοσιογράφος είναι και πολίτης και όταν ζητάει απο τους άλλους να κάνουν επώνυμες καταγγελίες ουτως ώστε να χτυπηθεί η διαφθορά δεν μπορεί να προστατεύει πολιτικούς του φίλους μήπως και παρεξηγηθούν. Αν όντως το νόημα της επίσκεψης του βουλευτή ήταν αυτό που λέει, ο λαός έχει κρίση και θα είναι επιεικής μαζί του ειδικότερα δε, αν και ο ίδιος στηρίξει δημόσια τις καταγγελίες του και δώσει λεπτομέρειες της συνάντησης του με τον κ.Κλαδά. Αυτό βεβαίως, αν όπως διατείνεται πιστεύει στην ευθυκρισία του κόσμου, που όπως λέει τον στηρίζει. Δεν πρέπει να ανησυχεί για το πολιτικό μελλον του φίλου του καθώς ο λαός μπορεί να έχει κρίση αλλα δεν έχει μνήμη και σίγουρα δεν έχει να φοβηθεί την επανεκλογή του, όπως εξάλλου αποδεικνύει η περίπτωση Τσιτουρίδη.
Το γεγονός οτι η συγκεκριμένη καταγγελία αφορά τον ίδιο σίγουρα δεν αποτελεί ρεπορτάζ καθώς δεν αναζήτησε πληροφορίες για τρίτους αλλα αυτές,όχι μόνο προσγειώθηκαν τρόπον τινά στην ταράτσα του, αφορούν και αυτόν. Οπότε ο στόχος του είναι να ενημερώσει κατα το ήμισυ τον κόσμο. Ο ρόλος του δεν μπορεί να είναι δίκην πολιτικού μάνατζερ να παρουσιαστεί με τον βουλευτή στο γράφείο του πρωθυπουργού ώστε να πεί πίσω απο κλειστές πορτες την αλήθεια.Ας αποφασίσει αν είναι δημοσιογράφος ή ο Ηλίας Ψινάκης του πολιτικού χώρου. Απο μόνο του το γεγονός οτι θέλει να μοιραστεί την αλήθεια με την εξουσία είναι συναλλαγή, καθώς μπορεί να μην την αποκρύπτει κατα το όλον, αλλα σίγουρα το διαπράτει κατα το ήμισυ ή όποιο άλλο ποσοστό τον εξυπηρετεί. Ο καθαρός ουρανός όχι μόνο δε φοβάται αστραπές αλλα φροντίζει να διώχνει και τα σύννεφα που καλύπτουν μέρη του, εφόσον δεν έχει να κρύψει τίποτα πίσω απο αυτά.
Υπάρχει βέβαια η πιθανότητα να είναι μια κίνηση εντυπωσιασμού, οπως αυτή με τη δωρεά των μετοχών του στην Ε.ΣΥ.Η.Ε.Α, αφού σίγουρα γνωρίζει οτι ως συνδικαλιστικό όργανο δεν μπορεί να μετέχει σε κερδοσκοπική επιχείρηση, καθώς αναρωτήθηκε επίσης μήπως ο κ.Κλαδάς προσπαθούσε να τον «ψαρέψει» και δεν καταλαβαίνω γιατί! Είναι ο Κλαδάς τόσο «γάτος» ή αυτός τόσο «ψάρι»; Εντυπωσιάζει ομολογουμένως η ηθική και η ευφυια στον πολιτικό χώρο. Ο βουλευτής έρχεται με πόνο ψυχής να μάθει αν ο φίλτατος του άτενκτος και άμεμπτος δημοσιογράφος συναλλάσεται, αποτελώντας την αιχμή του δόρατος του ιδιοφυέστατου «στρατηγού» Κλαδά. Υποθέτω οτι απ΄τη στιγμή που δεσμεύτηκε να συναντήσει τον κ.Κλαδά όλα θα διευθετηθούν περίφημα. Προφάνως η έννοια του απόλυτου φωτός στην ενημέρωση των πολιτών και η μη συναλλαγή με την εξουσία βρίσκονται κάπου στο χώρο του φαντασιακού του. Δυστυχώς δεν πρόκειται για το «ριζικό φανατσιακό» του Κορνήλιου Καστοριάδη ως έκφραση της απόλυτης δημιουργικότητας του ατομικού πνεύματος, αλλά ώς ψυχοπαθαλογική φαντασίωση του Φρόιντ. Είναι πεπεισμένος για την ακεραιότητα του και προσπαθεί να πείσει και εμάς γι’αυτήν, ακυρώνοντας την.
Εκεί που ζούν τα «Αμερικανάκια», ο κ.Τριανταφυλλόπουλος, ο κ. Αναστασιάδης, ο κ.Ανδριανός, ο κ.Κλαδάς και άλλοι πολλοί θα είχανε ήδη διωχθεί ποινικά και κάποιοι αν όχι όλοι θα είχανε κιόλας προφυλακιστεί. Οι επίγονοι των προσκυνητών και γενοκτόνοι των λαών της Αμερικής έφτασαν μεχρι το έσχατο σημείο να διορίσουν τον ανώτατο άρχοντα του πολιτεύματος τους μέσω Ανωτάτου Δικαστηρίου, όμως ανθρωποι σαν αυτούς θα είχανε τιμωρηθεί παραδειγματικά. Οι απόγονοι του Κλεισθένη του Δράκοντα και του Αριστείδη δεν μπορούν να επιβάλλουν στοιχειωδώς την δικαιοσύνη. Ελπίζω τώρα να αντιλαμβάνεστε οτι η επιλογή του συγκεκριμένου τίτλου έχει το νοημά της. Το «προπύργιο της δημοκρατίας» του πάλαι ποτέ Γέρου της Δημοκρατίας Γεωργίου Παπανδρέου, εχει γίνει «τελευταίο καταφύγιο της δημοκρατίας» χωρίς όμως να παρέχει καμία ασφάλεια.
ΧΡΙΣ.ΠΑ.
Υ.Γ. Αν εκδόσει καινούργια εφημερίδα κάποια στιγμή στο μέλλον με τον εντιμότατο όπως τον αποκάλεσε κ.Λασκαρίδη δεν θα εκπλαγώ καθόλου.
--------------------------------------------------------------------------------
PIOS GAMAEI TA BLOG ? PIOS ASXOLITE ME AUTA ? KANENAS - EINAI ENA PSEMA TO BLOG THS DHMOKRATIAS - OTI KAI NA KANEIS TO SYSTIMA DEN MPOREIS NA TO RIKSEIS -
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιας και μιλάμε για BLOGS.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ΔΙΑΠΟΡΩΝ του δικού σας είναι ο ΦΙΛΗΣ όπως στην ΑΥΓΗ;
Και ο ΤΡΙΜΗΣ -το alter ego του στην ΕΣΗΕΑ- είναι έκτακτος συνεργάτης σας (καθώς κάθε τόσο αρθρογραφεί) ή είναι και αυτός στη Συντακτική σας Επιτροπή;
Α μάλιστα ο Τριαρίδης που έβγαλε ψυχωτικό φασίστα τον Σολωμό και ο Γκαζμέντ Καπλάνι, ο Αλβανός επαγγελματίας μετανάστης που όλη την ώρα ρατσιστές μας ανεβάζει φασίστες μας κατεβάζει από το blog του. Ετοιμάζουν τώρα και φωτογραφική πρόσληψή του στο Πάντειο.
ΑπάντησηΔιαγραφή