Η βασίλισσα, η χελώνα και ...

. ...μια ζακυθινή στρατσία!* . Από τον ΔΙΟΝΥΣΗ Ζ. ΒΙΤΣΟ . Όταν, επί Χούντας , μιλούσες για δημοκρατικές ελευθερίες σε αποκαλούσαν κομουνιστή...

.

...μια ζακυθινή στρατσία!*
.
Από τον ΔΙΟΝΥΣΗ Ζ. ΒΙΤΣΟ
.
Όταν, επί Χούντας, μιλούσες για δημοκρατικές ελευθερίες σε αποκαλούσαν κομουνιστή, όταν, επί Πασόκ, αναφερόσουν στο έλλειμμα διαφάνειας, σε αποκαλούσαν αντιδραστικό δεξιό κι όταν, σήμερα, θίγεις το αλαλούμ της υπόθεσης careta-careta, σε εμφανίζουν ως δαίμονα με κέρατα κι εφτά ουρές, που ορέγεται χελωνόσουπες και οικολογικές καταστροφές.
Και το να σε χαρακτηρίζουν έτσι οι ταγοί της κάθε μιας από αυτές τις καταστάσεις, ας πούμε, πως είναι φυσικό. Όμως το να το κάνει και ο κόσμος, μόνο και μόνο επειδή τον έχουν μάθει να παπαγαλίζει ακρίτως θεωρίες περί «δεν πρέπει» ή politically correct ή trendy και μη, τότε το πρόβλημα είναι σοβαρό και, πάντως, ό,τι πρέπει πλαίσιο για να κάνουν οι επιτήδειοι τη δουλειά τους. Πώς να σιωπήσεις όμως, όταν ακούς πως θα έλθει στην Ζάκυνθο η Βασίλισσα της Ισπανίας Σοφία για να υιοθετήσει ένα χελωνάκι; Άνθρωπος είσαι, σκας και στο τέλος επιλέγεις εκείνο της Μεταξικής Επιθεώρησης «θα το πω κι ας το πιω!».
Από πού να το πιάσεις αυτό το θέμα και από πού να το αφήσεις; Είναι τόσο ακραία τραβηγμένο, που μόνο να σαρκάσεις μπορείς. Μόλις πριν από λίγα χρόνια μόνο και μόνο η προφορά της λέξης Γκλύξμπουργκ έκανε το 80% των Ελλήνων να βγάζει άφθες στη γλώσσα. Σε αντίθεση με ό,τι έγινε με τον Βασιλέα του Κόσμου, οι Βασιλείς της Ελλάδας πρώτα γνωρίσανε τη Σταύρωση και μετά το Ωσαννά. Κι έτσι, τριάντα πέντε χρόνια μετά την αποκατάσταση της Ελληνικής Δημοκρατίας έχουμε πάλι μια Βασίλισσα, που δεν την λένε Φρειδερίκη, αλλά Σοφία, που δεν βαφτίζει με το όνομά της κοριτσάκια, αλλά χελωνάκια και που δεν τους δίνει και από ένα βιβλιάριο «απόρων κορασίδων», όπως έκανε η μαμά της. ... (Διαβάστε τη συνέχεια εδώ).

-------------------------------------
* Στρατσία: Ζακυνθινός λαϊκός τρόπος αποδοκιμασίας παράφωνης πριμαντόνας, η οποίος, όμως, εξασφάλισε στους ζακυνθινούς του 19ου αιώνα υψηλού επιπέδου παραστάσεις Όπερας. Από την γαλαρία, όπου έκλειναν θέσεις οι μη εύποροι, εκσφεντονιζόταν στα μούτρα της άδουσας μουσκεμένη πατσαβούρα, ζακυνθινιστί "Στράτσα". Την στράτσα μπορούσε να αντικαταστήσει και κουνουπίδι, οπότε μιλούσαμε για "κουνουπιδία". Όταν όμως η πριμαντόνα "έδινε ρέστα", από τις θέσεις των ευπόρων, τα θεωρεία και την πλατεία, ρίχνονταν πάνω στη σκηνή χρυσαφικά και διαμαντικά μαζί με ανθοδέσμες.

-----------------------------------