Δημοκρατία-εφιάλτης...

. Από τον Jhoci Gertson* . Είμαστε μια μικρή χώρα, σχεδόν δέκα εκατομμύρια ψυχές ζούμε μέσα στην επικράτειά της. Η χώρα περιτρυγιρίζεται απ...

.

Από τον Jhoci Gertson*

.

Είμαστε μια μικρή χώρα, σχεδόν δέκα εκατομμύρια ψυχές ζούμε μέσα στην επικράτειά της. Η χώρα περιτρυγιρίζεται από θάλασσα, είναι σπαρμένη με δεκάδες νησιά, σπαρμένη με αίμα και θυσίες, σπαρμένη με πολιτισμό, σπαρμένη με γνώσεις, χρώματα, ιδέες, σπαρμένη με μια ασύγκριτη αντοχή των κατοίκων της να ξεπερνούν τους κατακτητές, χωρίς να χάνουν ίχνος από τα εκπληκτικά κληροδοτήματα των προγόνων τους.

Στην πάροδο των χιλιάδων ετών, άντεξε τους μεγαλύτερους, τους χειρότερους βάρβαρους που την κατέλαβαν και τους δίδαξε πολιτισμό, ενώ πήρε από αυτούς ό,τι καλύτερο είχαν στις παραδόσεις τους, στις συνήθειές τους.

Οι βάρβαροι όμως δεν σταματούν να ελπίζουν και να προσπαθούν να βρουν τον τρόπο να υποτάξουν με σκοπό να σβήσουν, έστω να μειώσουν, αυτή την εκπληκτική ιδιότητα που έχουν οι κάτοικοί της, να αντέχουν και να συνεχίζουν.

Και έτσι το πήραν απόφαση, θα τους κατακτούσαν με τα ίδια όπλα που χρησιμοποιούσαν οι ίδιοι και έφερναν πάντα επιτυχία, με την τέχνη του μυαλού να σκέπτεται πρώτα και μετά να αποφασίζει. Έτσι αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν όχι βία, όχι όπλα, αλλά μέσα, που τα είχαν διδαχθεί από την ίδια αυτή ικανότητα των κατοίκων και που στο παρελθόν ένα από αυτά έφερε επιτυχία, επιτυχία που έμεινε ως ένα από τα εκπληκτικότερα στρατιωτικά τεχνάσματα στην ιστορία.

Βρήκαν και κατασκεύασαν τον «Οδυσσέα με την παρέα του» και την υπομονή να περιμένουν, να περιμένουν πολύ, να μην βιάζονται καθόλου, μέχρι να τους αλλοτριώσουν τελείως, χωρίς να τους ενοχλούν με δήθεν κατακτήσεις και που στο παρελθόν, όλες είχαν αποτύχει.

Έτσι λοιπόν, τα τελευταία εβδομήντα χρόνια την γέμισαν εσωτερικά με πλήθος εφιάλτες που τους στρατολογούν από τα πλέον υποβαθμισμένα μέρη της χώρας, ανθρώπους χωρίς στον ήλιο μοίρα, με μοναδικό προσόν το «γλύφω και σκύβω», τους παίρνουν και τους ντύνουν, με ακριβά ρούχα, με φανταχτερά ονόματα και διακρίσεις-τίτλους σπουδών από το πουθενά, κόκκινα χαλιά να τους στρώνουν όταν πατούν στο έδαφος, βάζοντάς τους μέσα στην δημόσια λειτουργία, με κλειδί πάντα ένα όνομα-λέξη που δημιούργησαν από την αρχαιότητα οι πρόγονοί τους και που στο άκουσμά της όλοι υπνωτίζονται, δεν αντιστέκονται, υπακούουν με μια απίστευτη καρτερικότητα, την Δημοκρατία.

*Από το βιβλίο του Jhoci Gertson «Αμφισβήτησέ με» , μετάφραση: Bessy de Brouwer

--------------------------------------------------------