Αντιπερισπασμός με ακραίο Ισλάμ;

. Από τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο www.andrianopoulos.gr . Η κρίση στον Καύκασο άνοιξε την πόρτα σε εντυπωσιακές αλλαγές στην παγκόσμια πολιτικ...

.

Από τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο
www.andrianopoulos.gr
.
Η κρίση στον Καύκασο άνοιξε την πόρτα σε εντυπωσιακές αλλαγές στην παγκόσμια πολιτική αρχιτεκτονική. Μας έδωσε να καταλάβουμε πως τα πράγματα αλλάζουν. Οι αλλαγές βέβαια δεν έχουν ακόμη ολοκληρωθεί. Είμαστε για την ώρα στη φάση των πόνων του τοκετού. Κάποια πράγματα όμως αρχίζουν να ξεδιαλύνουν.
Σε παγκόσμιο επίπεδο οι ΗΠΑ εξακολουθούν να είναι η αποκλειστική πλανητική στρατιωτική δύναμη. Με επιρροές και συμφέροντα που εκτείνονται σε όλες τις ηπείρους της γής. Δεν έχουν όμως την δυνατότητα στρατιωτικής παρουσίας παντού την ίδια στιγμή. Γι' αυτό και σε περιφερειακό επίπεδο υπάρχουν σοβαρές δυνάμεις που έχουν την δυνατότητα να ασκούν επιρροή, ακόμη και με στρατιωτικά μέσα, ενάντια στις θελήσεις των ΗΠΑ. Η Ρωσία το απέδειξε αυτό στον Καύκασο. Η Τουρκία το δείχνει αρκετά συχνά στα εδάφη του Ιρακινού Κουρδιστάν ενώ η δυνατότητα του Ιράν να ανατρέπει η να ενισχύει τους αμερικανικούς σχεδιασμούς στο (σιιτικό) Ιράκ και το Αφγανιστάν (μέσω των Περσόφωνων Χαζάρας) είναι δεδομένη. Εξ ίσου σημαντικός είναι ο ρόλος της Ινδίας και της Κίνας στην στενή τους περιφέρεια.
Εξυπακούεται πως οι Αμερικανοί δύσκολα θα ανεχθούν περιφερειακές δυνάμεις να τσαλακωσουν την πλανητική τους υπόσταση. Γι' αυτό και όσοι αντιστρατεύονται τις επιρροές και τις επιδιώξεις τους στα διάφορα "καυτά" πεδία είναι δεδομένο πως θα αντιμετωπίσουν την αντίδρασή τους. Οταν αυτές οι αντιδράσεις ξεδιπλωθούν και αποσαφηνισθούν θα μπορουμε να μιλάμε για την τελική μορφοποίηση του παγκόσμιου πολιτικού τοπίου.
Αυτό που τώρα αντικρύζουμε είναι η μέση της διαδρομής. Οι Ρώσοι έκαναν σαφές στον Καύκασο πως για τις χώρες που βρίσκονται γύρω από τα σύνορά τους ο λόγος και τα συμφέροντά τους οφείλουν να έχουν πρώτη προτεραιότητα. Και πως είναι αποφασισμένοι να μην παίζουν παιχνίδια. Μετά την Γεωργία, η Μολδαβία δείχνει να έχει σειρά. Αν επιχειρήσει να αμφισβητήσει το δικαίωμα της Υπερδνιστερείας να διατηρεί την σχετική της ανεξαρτησία. Αλλά και η Ουκρανία, το Καζακστάν και ορισμένες Βαλτικές χώρες πρέπει να δείξουν ιδιαίτερη προσοχή λόγω παρουσίας μεγάλων Ρωσικών μειονοτήτων στα εδάφη τους.
Σε όλα αυτά οι ΗΠΑ δεν μπορούν να αντιδράσουν άμεσα. Με έμμεσο τρόπο πολλά όμως μπορούν να συμβούν. Το κυρίαρχο, σχεδόν υπαρξιακό, πρόβλημα της Ρωσίας είναι η ενότητα του εδαφικού της χώρου. Μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, και σε αντίθεση με τις άλλες παλιές ευρωπαικές αυτοκρατορίες, η Ρωσία τραβήχτηκε στα ηπειρωτικά εθνικά της σύνορα. Που αποτελούν και την καρδιά του εθνικού της χώρου. Δεν είναι σαν την Γαλλία η την Βρετανία, που εγκαταλείποντας τις αποικίες ξαναγύρισαν στην μακρινή πατρίδα. Της Ρωσίας οι αποικίες αποτελούσαν συνέχεια του εθνικού εδαφικού κέντρου. Ο όποιος κλυδωνισμός στο κέντρο αυτό μπορεί να ισοδυναμεί με εφιάλτη αποσύνθεσης.
Η Ρωσία όμως δεν είναι φυλετικά και θρησκευτικά ομοιογενής. Και με την βοήθεια χωρών που εξάγουν ακραίες ισλαμικές συνταγές (λ.χ. Σαουδική Αραβία) οι ΗΠΑ θα μπορούσαν σε βάθος χρόνου να αναμοχλεύσουν πάθη και να προκαλέσουν ρήξη στην καρδιά των Ρωσικών εδαφών. Αναταραχές στην Τσετσενία, στο Νταγκεστάν, στην Ιγκουσέτια (κόντρα στην Βόρεια Οσετία) , στην Μπαλκίρια αλλά και στα Ταταρικά εδάφη του κεντρικού Βόλγα και των Δυτικών Ουραλίων (Ταταρστάν, Βασκορτοστάν), καθώς και ένταση ανάμεσα στους μη χριστιανικούς λαούς του λεγόμενου Μεγάλου Τουράν* (Τσουβασία, Μπουριάτια, Τούβα, Γιακουτία) δεν θα είναι έξω από τις δυνατότητες ενός τέτοιου σχεδιασμού.
Ο πόλεμος στην Γεωργία προκάλεσε ρήξη στο διεθνές πολιτικό σκηνικό. Αυτό που θα προκύψει μετά το καταλάγιασμα της σκόνης, δεν θα μοιάζει με το πρόσφατο παρελθόν.

* Βλ. σχετ. Dmitri Trenin, The End of Eurasia: Russia on the Border Between Geopolitics and Globalization (2002), σελ. 100. Σημειώστε τα ονόματα. Θα σας είναι πιθανότατα χρήσιμα στο μέλλον.

----------------------------------------