. Ο Πανελληνιος Σύλλογος Συμβολαιογράφων παρέπεμψε στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γιώργο Σανιδά την υπόθεση συμμετοχής της συμβολαιογράφ...
Ο Πανελληνιος Σύλλογος Συμβολαιογράφων παρέπεμψε στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γιώργο Σανιδά την υπόθεση συμμετοχής της συμβολαιογράφου Αικατερίνης Πελέκη - Βουλγαράκη σε ΕΠΕ. Ο κ. Σανιδάς θα αποφανθεί περί του νόμιμου ή όχι της συμμετοχής αυτής... -------------------------------
Ίσως αποφανθεί ότι η κυρία αυτη "παραπλανήθηκε"
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΝΟΙΞΤΕ ΟΛΑ ΤΑ ΚΛΕΙΣΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΑΣ ΑΡΜΕΓΟΥΝ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΟΤΑΝ ΑΝΤΙΛΗΦΘΟΥΝ ΟΤΙ ΟΙ ΤΙΜΕΣ ΠΟΥ ΧΡΕΩΝΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΕΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΧΟΥΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ή ΟΧΙ;
Τώρα μάλιστα....
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν παραμύθι, Σαν ιστορία
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα πολύ παληά χρόνια αλώνιζε στο πέλαγος του Αιγαία η πιο όμορφη και πιο περήφανη γαλέρα του κόσμου. Όνομα δεν έφερε. Μόνο δύο φλάμπουρα πάνω στο κατάρτι της, τόνα πούγραφε Σεμνότης και το άλλο Ταπεινότης, πρόδιναν το μεγαλείο της.
Αλώνιζε και θρυττανελούσε πως ήταν η ομορφότερη που οι θάλασσες και τα θηρία της είδαν ποτέ. Κι' αν δεν ήταν πολυτάξιδη: Αιγαίο, Μέλας Πόντος, Βαρβαρία, πέλαγος της Αφροδίτης, είχαν υποκύψει στη σαγήνη των λυρισμών της. Και εξ εώας έως των κορυφών του Ατλαντα και τη γή των Εσπερίδων, και εκ βορράν έως νότου, πάσαι αι φυλαί υμνούσαν το κάθε πέρασμά της.
Σαν την πολύφερνη νύφη καμάρωνε, γιατί πιο όμορφή της, πιο τσαχπίνα άλλη δεν υπήρξε και δεν υπήρχε. Οι αυτοκράτορες που την είχαν φτιάξει, έτσι της είχαν πεί.
-Είσαι η καλύτερη. Μας φέρνεις από χώρες μακρυνές και εγγύτερες όλα τα καλά. Και μέριμναν περί σού, υπερτέραν διαθέτουμε. Και σου δίνουμε το καλύτερο πλήρωμα: καπετάνιους, κωπηλάτες, μηχανικούς, μαγείρους, λαντζέρηδες. Και αστρολόγους και σοφούς και ποιητές και αυλητές και αυλήτριες. Τη νύχτα να σε νανουρίζουν, το πρωϊ να σε κάνουν πιο σοφό, τα δειλινά να σε μαγεύουν.
Και διέσχιζε η γαλέρα τους μυχούς των όμορφων νησιών και τα πέλαγα και τις θάλασσες και τους ωκεανούς αμέριμνη. Και οι μέρες και οι μήνες και οι ενιαυτοί περνούσαν όλο και πιο αμέριμνα, όλο και πιο ηδονικά. Και μαύρες σκέψεις δεν φάνηκαν, οι νύχτες γίνονταν κρυφές αγκαλιές και οι χειμώνες φτερουγίσματα αγγέλων.
Πέρασαν σχεδόν ενιαυτοί πέντε, πότε διάβηκαν σκεφτόνταν στην ανάπαυλα της μακαριότητας η όμορφη γαλέρα. Και ξανά αφήνονταν στο θρόϊσμα των κυμάτων και στην ευδαιμονία της σιγουριάς. Γιατί ήταν η καλύτερη, η καταλληλότερη. Ετσι της είχαν πεί. Μα και οι καπεταναίοι, και οι κωπηλάτες, και οι μηχανικοί, και οι μάγειροι, και οι λαντζέρηδες. Και οι σοφοί αστρολόγοι, και όλοι οι φιλόσοφοι και οι ποιητές και οι αυλητές και οι αυλήτριες με αιθέρια φωνή τη νανούριζαν: Είσαι η καταλληλότερη. Και ακούγονταν το νανούρισμα σαν μουσική θεϊκή, σαν ουράνια μελωδία, ώσπου...
...ώσπου, μίαν όμορφην ημέραν, ανήμερα του Αγίου Σώζοντος του εκ Λυκαόνων,
...Εκεί κατά τη μεριά, που παληότερα ήξερε να βγάζει τη γλώσσα στα αφρισμένα κύματα και στα θηρία της θάλασσας,
...Εκεί στις ξέρες της χώρας των δέθ, όπου βασιλείς γύμνασαν και δοκίμασαν τη σοφία τους, και άλλοι απέτυχαν και άλλοι ευτύχησαν, ...
...Εκεί η πιο όμορφη και η πιο περήφανη γαλέρα, λησμονώντας μια παληά προφητεία, έγινε συντρίμια και σκέλεθρο άχαρο και σκοτεινό στα βάθη της θάλασσας της χώρας των δέθ.
Και, όταν το χτικιό κτύπησε την όμορφη γαλέρα, οι μελωδίες των αυλητών και οι παρηγορίες των σοφών και οι ρίμες των ποιητών χάθηκαν μεμιάς, σαν να κιότεψαν απρόσμενα. Ούτε θρήνος, ούτε μνήμη, ούτε στερνό αντίο.
Μόνο ένα φλάμπουρο έμεινε να θυμίζει την όμορφη γαλέρα, που δεν είχε ούτε όνομα και τώρα δεν έχει ούτε μνημόνευση. Ενα φλάμπουρο με το μισό της παραγκόμι, και ένας κωπηλάτης. Πάνω στα κατάμαυρα βράχια, που περιφρονητικά επί πέντε ενιαυτούς διέσχιζε, η περήφανη γαλέρα.
Ενα φλάμπουρο και ένας κωπηλάτης, να δέρνονται από τα κύματα που μανιασμένα, ακόμα και τις μελιχρές ημέρες του μήνα που η Περσεφόνη διάβαινε για τον κάτω κόσμο, λές και όλα τα στοιχειά είχαν συναχθεί στη χώρα τούτη των δέθ, να καταπιούν και να εκδικηθούν την περήφανη γαλέρα.
Ενα φλάμπουρο και ένας κωπηλάτης....
....παραδαρμένος από τη μανία των στοιχειών, δεν μπορούσε να μην θυμηθεί την αρχαία προφητεία πούλεγε πως τούτη η γαλέρα θα χανόταν έτσι , ανώνυμη και αμνημόνευτη. Και έλεγε η προφητεία πως η γαλέρα τούτη δεν είχε ούτε ομορφιά, ούτε σοφία. Πως της έδοσαν άλλης την ομορφιά και άλλης τη σοφία. Έλεγε πάλι, η προφητεία, πως τάχα κάποιοι την έδοσαν στα στοιχειά της θάλασσας να παίξουν μαζί της.
...Μόνο ένα φλάμπουρο και ένας κωπηλάτης, τίποτα άλλο.
Και τούτες οι ρίμες, σαν θρήνος μιας γοργόνας των παραμυθιών, σαν επίκληση στο ρημαγμένο στο βυθό σκέλεθρο:
Περήφανη γαλέρα μου,
φλάμπουρο λουλουδάτο,
τι στέκεσε και καρτερείς
και δεν κινάς φουσάτο;
Οι εξυπνοι Βουλγαροπελεκηδες και οι ηλιθιοι μισθωτοι και συνταξιουχοι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτη ειναι η Ελλαδα σημερα
Σαν παραμύθι, Σαν ιστορία
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα πολύ παληά χρόνια αλώνιζε στο πέλαγος του Αιγαία η πιο όμορφη και πιο περήφανη γαλέρα του κόσμου. Όνομα δεν έφερε. Μόνο δύο φλάμπουρα πάνω στο κατάρτι της, τόνα πούγραφε Σεμνότης και το άλλο Ταπεινότης, πρόδιναν το μεγαλείο της.
Αλώνιζε και θρυττανελούσε πως ήταν η ομορφότερη που οι θάλασσες και τα θηρία της είδαν ποτέ. Κι' αν δεν ήταν πολυτάξιδη: Αιγαίο, Μέλας Πόντος, Βαρβαρία, πέλαγος της Αφροδίτης, είχαν υποκύψει στη σαγήνη των λυρισμών της. Και εξ εώας έως των κορυφών του Ατλαντα και τη γή των Εσπερίδων, και εκ βορράν έως νότου, πάσαι αι φυλαί υμνούσαν το κάθε πέρασμά της.
Σαν την πολύφερνη νύφη καμάρωνε, γιατί πιο όμορφή της, πιο τσαχπίνα άλλη δεν υπήρξε και δεν υπήρχε. Οι αυτοκράτορες που την είχαν φτιάξει, έτσι της είχαν πεί.
-Είσαι η καλύτερη. Μας φέρνεις από χώρες μακρυνές και εγγύτερες όλα τα καλά. Και μέριμναν περί σού, υπερτέραν διαθέτουμε. Και σου δίνουμε το καλύτερο πλήρωμα: καπετάνιους, κωπηλάτες, μηχανικούς, μαγείρους, λαντζέρηδες. Και αστρολόγους και σοφούς και ποιητές και αυλητές και αυλήτριες. Τη νύχτα να σε νανουρίζουν, το πρωϊ να σε κάνουν πιο σοφό, τα δειλινά να σε μαγεύουν.
Και διέσχιζε η γαλέρα τους μυχούς των όμορφων νησιών και τα πέλαγα και τις θάλασσες και τους ωκεανούς αμέριμνη. Και οι μέρες και οι μήνες και οι ενιαυτοί περνούσαν όλο και πιο αμέριμνα, όλο και πιο ηδονικά. Και μαύρες σκέψεις δεν φάνηκαν, οι νύχτες γίνονταν κρυφές αγκαλιές και οι χειμώνες φτερουγίσματα αγγέλων.
Πέρασαν σχεδόν ενιαυτοί πέντε, πότε διάβηκαν σκεφτόνταν στην ανάπαυλα της μακαριότητας η όμορφη γαλέρα. Και ξανά αφήνονταν στο θρόϊσμα των κυμάτων και στην ευδαιμονία της σιγουριάς. Γιατί ήταν η καλύτερη, η καταλληλότερη. Ετσι της είχαν πεί. Μα και οι καπεταναίοι, και οι κωπηλάτες, και οι μηχανικοί, και οι μάγειροι, και οι λαντζέρηδες. Και οι σοφοί αστρολόγοι, και όλοι οι φιλόσοφοι και οι ποιητές και οι αυλητές και οι αυλήτριες με αιθέρια φωνή τη νανούριζαν: Είσαι η καταλληλότερη. Και ακούγονταν το νανούρισμα σαν μουσική θεϊκή, σαν ουράνια μελωδία, ώσπου...
...ώσπου, μίαν όμορφην ημέραν, ανήμερα του Αγίου Σώζοντος του εκ Λυκαόνων,
...Εκεί κατά τη μεριά, που παληότερα ήξερε να βγάζει τη γλώσσα στα αφρισμένα κύματα και στα θηρία της θάλασσας,
...Εκεί στις ξέρες της χώρας των δέθ, όπου βασιλείς γύμνασαν και δοκίμασαν τη σοφία τους, και άλλοι απέτυχαν και άλλοι ευτύχησαν, ...
...Εκεί η πιο όμορφη και η πιο περήφανη γαλέρα, λησμονώντας μια παληά προφητεία, έγινε συντρίμια και σκέλεθρο άχαρο και σκοτεινό στα βάθη της θάλασσας της χώρας των δέθ.
Και, όταν το χτικιό κτύπησε την όμορφη γαλέρα, οι μελωδίες των αυλητών και οι παρηγορίες των σοφών και οι ρίμες των ποιητών χάθηκαν μεμιάς, σαν να κιότεψαν απρόσμενα. Ούτε θρήνος, ούτε μνήμη, ούτε στερνό αντίο.
Μόνο ένα φλάμπουρο έμεινε να θυμίζει την όμορφη γαλέρα, που δεν είχε ούτε όνομα και τώρα δεν έχει ούτε μνημόνευση. Ενα φλάμπουρο με το μισό της παραγκόμι, και ένας κωπηλάτης. Πάνω στα κατάμαυρα βράχια, που περιφρονητικά επί πέντε ενιαυτούς διέσχιζε, η περήφανη γαλέρα.
Ενα φλάμπουρο και ένας κωπηλάτης, να δέρνονται από τα κύματα που μανιασμένα, ακόμα και τις μελιχρές ημέρες του μήνα που η Περσεφόνη διάβαινε για τον κάτω κόσμο, λές και όλα τα στοιχειά είχαν συναχθεί στη χώρα τούτη των δέθ, να καταπιούν και να εκδικηθούν την περήφανη γαλέρα.
Ενα φλάμπουρο και ένας κωπηλάτης....
....παραδαρμένος από τη μανία των στοιχειών, δεν μπορούσε να μην θυμηθεί την αρχαία προφητεία πούλεγε πως τούτη η γαλέρα θα χανόταν έτσι , ανώνυμη και αμνημόνευτη. Και έλεγε η προφητεία πως η γαλέρα τούτη δεν είχε ούτε ομορφιά, ούτε σοφία. Πως της έδοσαν άλλης την ομορφιά και άλλης τη σοφία. Έλεγε πάλι, η προφητεία, πως τάχα κάποιοι την έδοσαν στα στοιχειά της θάλασσας να παίξουν μαζί της.
...Μόνο ένα φλάμπουρο και ένας κωπηλάτης, τίποτα άλλο.
Και τούτες οι ρίμες, σαν θρήνος μιας γοργόνας των παραμυθιών, σαν επίκληση στο ρημαγμένο στο βυθό σκέλεθρο:
Περήφανη γαλέρα μου,
φλάμπουρο λουλουδάτο,
τι στέκεσε και καρτερείς
και δεν κινάς φουσάτο;
Τωρα μαλιστα,Συγουρα παει στο αρχειο.
ΑπάντησηΔιαγραφήk. SANIDA h APORIA TOY LAOU EINAI AN EKLEISE TA SYMBOLEA PRIN TO
ΑπάντησηΔιαγραφήPUSH UP H META?
DIOTI OUTOS H ALLOS AKRH DEN 8A VGEI ALLA ISOS OMWS MA8OUME PIA SILICONI PROTIMISE!
Προκαταρκτική έρευνα είναι, μάλλον ΑΡΧΕΙΟ μυρίζει η υπόθεση κι΄ούτε γάτα ούτε ζημιά...Ολα θα βρούνε τη θέση τους...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε δήλωση που έκανε ο Γιώργος Παπανδρέου για την απώλεια του Γ.Σκουλαρίκη είπε:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ο Γιάννης Σκουλαρίκης, φίλος, φίλος καλός, άνθρωπος καλός, συναγωνιστής, αγωνιστής πάντα και παντού. Στους Ανένδοτους, στις κυβερνήσεις της Αλλαγής, στον τόπο του, στην Ηλεία, στην Αρχαία Ολυμπία, στη Βουλή, για τη Δημοκρατία, την ελευθερία, την αλληλεγγύη και την ανθρωπιά. Αυτή είναι η παρακαταθήκη του. Αυτήν τιμούμε και για αυτή συνεχώς θα αγωνιζόμαστε. Θα τον θυμόμαστε πάντα."
Η πρώτη εκδοχή είναι ότι αν δεν είχε βρει η κυρία το κατάλληλο νομικό παραθυράκι για να κάνει τις δουλειές της "νόμιμα άρα και ηθικά", οι διώκτες της θα την είχαν κρεμάσει ήδη στον σταυρό και δεν θα προσέτρεχαν τώρα στον σανιδά για βοήθεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ δεύτερη εκδοχή είναι ότι, αν την έχουν βρεί τελείως "ακάλυπτη" (και, δεδομένων των εξελίξεων που θα πρέπει να επακολουθήσουν), οι συνάδελφοί της παίζουν τον ρόλο του πόντιου πιλάτου για να μην βάψουν οι ίδιοι τα χέρια τους με αίμα.
Η τρίτη εκδοχή δεν λέγεται και δεν γράφεται, για να μην έχει πρόβλημα ο καψαμπέλης. Όσοι μασάνε σοκολάτα παυλίδη, έχουν ήδη καταλάβει.
παμισος
nai ama to ekana ego auto tha pigena filaki!!
ΑπάντησηΔιαγραφήauti i xekoliara omos paraplanithike!
gamo ti dimokratia mas pou fasistoeidi san tin peleki kai ton patera mas ta afinei na kikloforoun!
exostrakismos einai i lisi!!
Ανώνυμος είπε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως αποφανθεί ότι η κυρία αυτη "παραπλανήθηκε"
17 Σεπτέμβριος 2008 9:35 μμ
Magow eisai?????
Ola tha mpoun sta syrtaria...Palia tous texnh koskino.
Αικατερίνη τι του βρήκες του ασχημάντρα ;
ΑπάντησηΔιαγραφήεδώ είμαστε ελεύθεροι , ζωντοχήροι ,διαθέσιμοι αν θελήσεις να τον στείλεις στην μαμά του.
pelorio stoma idaniko gia .... symbolea
ΑπάντησηΔιαγραφή