Αυτοί που μας κλέψαν το βιβλίο από το χέρι...

. Γράφει ο Πατρινός . Έλεγξε το λογαριασμό εσύ Θα τον πληρώσεις. Ψάξε με τα δάχτυλα κάθε σημάδι Ρώτα: πώς βρέθηκε αυτό εδώ. Εσύ να πάρεις ...

.

Γράφει ο Πατρινός

.
Έλεγξε το λογαριασμό
εσύ Θα τον πληρώσεις.
Ψάξε με τα δάχτυλα κάθε σημάδι
Ρώτα: πώς βρέθηκε αυτό εδώ.
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία
(Μπ. Μπρεχτ, Εγκώμιο στη μάθηση)

.
Χρόνια πριν, ο Μπρέχτ σε έργα του αναφέρθηκε στην αντικειμενική ευθύνη του πολίτη -έναντι της πολιτικής κοινότητας- για τις πράξεις των πολιτικών.
Σύμφωνα με το σύστημα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας οι πολίτες καλούνται να εκλέξουν εκπροσώπους τους για να συμμετάσχουν, αντί, αυτών στην διαμόρφωση της πορείας που θα ακολουθήσει η κοινωνική συμβίωση.
Αφού λοιπόν εμείς ο λαός εκλέγουμε αυτούς που μας εκπροσωπούν τότε φέρουμε και την ευθύνη για τις όποιες πράξεις τους. Η ευθύνη μας εκτινάσσεται σε δυσθεώρητα ύψη, απαξ και επανεκλέξουμε πολιτικούς που θεωρούμε ότι δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες μας και σε αυτά που προεκλογικά μας υποσχέθηκαν.
Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι φέρνουμε ως παράδειγμα την δυσαρέσκεια των Ελλήνων έναντι των δύο μεγάλων πολιτικών κομμάτων, όπως αυτή καταγράφεται από τις δημοσκοπήσεις αλλά και από τις συζητήσεις που κάνουμε καθημερινά, κάτι που δεν είναι τωρινό φαινόμενο αλλά υπάρχει χρόνια.
Πριν τις εκλογές του 2004 σε ερεύνα το 82% του ελληνικού λαού δεν εμπιστευόταν τα δύο μεγάλα κόμματα και μερικές μέρες αργότερα στις εκλογές το 86% τα ψήφισε. Το 2007 λίγο πριν τις εκλογές -και μετά την φονική αδράνεια του κράτους κατά την διάρκεια των πυρκαγιών-, υπήρχε διάχυτη δυσαρέσκεια για τα κόμματα του «δικομματισμού» - όπως τα λένε οι τσιπροπαπαριγοκαρατζαφερηδες- το αποτέλεσμα έδινε 80% στα δύο κόμματα.
Αν πάρουμε ως δεδομένη την ανεπάρκεια των πολιτικών, υπεύθυνων για ότι κακό έχει συμβεί από συστάσεως του Ελληνικού κράτους και έπειτα, μπορεί να μου πει κάποιος ποιος τους διόρισε να κάνουν αυτά τα αίσχη; Μπορεί να μου πει κάποιος από ποια κοινωνία προέρχονται;
Εδώ ταιριάζει όσο τίποτε η ρήση του Αριστοτέλη –αν θυμάμαι καλά- για την κοινωνία που έχει τους πολιτικούς που της αξίζουν. Της αξίζουν γιατί από αυτή προέρχονται (αν ήμασταν καλύτερη θα ήσαν και αυτοί), αυτή τους εκλέγει, αυτή τους επανεκλέγει και αυτή δεν αντιδρά όταν πράττουν αντίθετα με τα υποσχεθέντα.
Αν δεν σας αρέσει η σημερινή κατάσταση το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να αντιδράσετε έχοντας πάντα στο νου αυτό: »Ν' αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω. (Ν. Καζαντζάκης, Ασκητική).
Αντίδραση δεν σημαίνει δηλώσεις στην λαϊκή για την ακρίβεια και ότι όλοι είναι κλέφτες ούτε στο γελοίο φαινόμενο να έχουμε ανακηρύξει το Λαζόπουλο σε νέο Βελουχιώτη και τον Τατούλη σε νέο Μάρκο Βαφειάδη. Οργανωθείτε και αντιδράστε - όλοι, εταιρίες και κυβερνήσεις, χρησιμοποιούν την δύναμη που εσείς έχετε παραχωρήσει, η μη αντίδρασή σας, η σιωπή σας σημαίνει συναίνεση.
Οι νέοι -που με τον καφέ στο χέρι- λένε δεν ασχολούμαστε με την πολιτική το μόνο που κάνουν είναι να παραχωρούν την δύναμή τους σε άλλους που ασχολούνται να αποφασίζουν για αυτούς. Ο Περικλής, θεωρούσε, αυτός που δεν ασχολείται με τα κοινά δεν είναι αδιάφορος, αλλά άχρηστος.
Υ.Γ. Προς κ. Στυλιανίδη
Φέτος υπουργέ μου θα εφαρμοστεί το αίσχος του ενός συγγράμματος. Εγώ στο μάθημα Δίκαιο εμπορικών δικαιοπραξιών «Ασφαλιστικό-Αξιόγραφα» δηλαδή δύο διαφορετικά μαθήματα (ασφαλιστικό και αξιόγραφα) με δύο διαφορετικά βιβλία τι θα κάνω αφού η «μεταρρύθμιση» λέει να πάρω μόνο ένα ούτε καν το κείμενο του νόμου;
«Αυτοί που μας κλέψαν το βιβλίο από το χέρι. μας κατηγορούν ότι μείναμε αδιάβαστοι». (Μπ. Μπρεχτ).

--------------------------------------