Φιλελευθερισμός, Φιλαλήθεια, Φιλοτιμία...

. Ο Πέτρος Τατούλης ξαναχτυπά με άρθρο για την οικονομική κρίση υπό τον τίτλο " ΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ; ": Υπερβολικά αι...

.

Ο Πέτρος Τατούλης ξαναχτυπά με άρθρο για την οικονομική κρίση υπό τον τίτλο "ΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ;": Υπερβολικά αισιόδοξες οι εκτιμήσεις για τον προϋπολογισμό. Δεν χρειάζονται μεσσίες. Κάτω από το δικό μας χαλί δεν χωρά πλέον ούτε λίγη στάχτη....
.
Του Πέτρου Τατούλη
από το tatoulis.blogspot.com
. .
...Οι εκτιμήσεις για την εκτέλεση του προϋπολογισμού του τρέχοντος έτους, αν ληφθούν υπόψη τα διαθέσιμα απολογιστικά στοιχεία, φαίνονται υπερβολικά, αν όχι παράλογα, αισιόδοξες.

Ενδεικτικά σημειώνω: Δεν είναι υπερβολικά αισιόδοξη η εκτίμηση για ετήσια αύξηση των καθαρών εσόδων του τακτικού προϋπολογισμού κατά 10,9%, όταν η αύξηση του πρώτου εξαμήνου ήταν μόλις 4,3%;

Δεν είναι υπερβολικά αισιόδοξη η εκτίμηση για ετήσια αύξηση των εσόδων του ΠΔΕ κατά 1,2%, όταν το πρώτο εξάμηνο παρατηρείται μείωση των εσόδων αυτών κατά 12,1%; Και άλλες όμως εκτιμήσεις για κρίσιμα μεγέθη του τρέχοντος προϋπολογισμού δείχνουν σημαντικές και συνάμα ανησυχητικές αποκλίσεις. Για παράδειγμα, η δαπάνη για πληρωμή τόκων του Δημόσιου χρέους εκτιμάται ότι θα υπερβεί τον αρχικό στόχο κατά €800 εκατ. και θα φθάσει τα €11,3 δις έναντι €9,8 δις το 2007 (αύξηση15,4% !!).

Την ίδια στιγμή, το Δημόσιο χρέος εκτιμάται ότι θα υπερβεί τον αρχικό στόχο κατά €6,8 δις και θα ξεπεράσει στο τέλος του έτους τα €257,1 δις έναντι €239,6 δις στο τέλος του 2007 (αύξηση 7,3% !!).

Γι’αυτό το λόγο και δη σε περιόδους μεγάλης αβεβαιότητας, όπως αυτή που βιώνουμε, θεωρώ ότι οι αισιόδοξες εκτιμήσεις πρέπει να αποφεύγονται, αφού τυχόν η διάψευσή τους πλήττει το κύρος και την αξιοπιστία των δημοσιονομικών αρχών της χώρας. Στην τρέχουσα συγκυρία δοκιμάζεται σκληρά η αξιοπιστία του χρηματοπιστωτικού συστήματος και συνακόλουθα η αξιοπιστία των εποπτικών αρχών του κράτους.

Ως εκ τούτου, η εμπιστοσύνη των πολιτών στην ικανότητα του κράτους να διαχειριστεί την κρίση πρέπει να προστατευθεί ως κόρη οφθαλμού.Ωστόσο, ακόμη και αν επαληθευτούν οι παραπάνω αισιόδοξες εκτιμήσεις, η κατάσταση των οικονομικών του κράτους εξακολουθεί να είναι κρίσιμη. Το δημόσιο χρέος, παρά τις δεσμεύσεις και παρά τη μείωση που εμφανίζει ως ποσοστό του ΑΕΠ, εξακολουθεί να διογκώνεται επικίνδυνα ως απόλυτο μέγεθος. Οι δαπάνες κρατικής λειτουργίας διογκώνονται ανησυχητικά, παρά τις αυστηρές συστάσεις του πρωθυπουργού για πάταξη της σπατάλης και φειδωλή διαχείριση. Μάλιστα, οι δαπάνες αυτές εκτιμάται ότι θα είναι φέτος κατά 13,1 δις μεγαλύτερες από το ολυμπιακό έτος 2004 και κατά €17,8 δις από το προολυμπιακό έτος 2003, παρά την πρωθυπουργική δέσμευση για μείωσή τους κατά €10 δις το χρόνο.
.

...Η διεθνής οικονομία δεν χρειάζεται μεσσίες. Και πολύ περισσότερο όταν αναζητούνται στηρίγματα στα πήλινα πόδια άρρωστων – βυθισμένων σε χρόνια κρίση - κρατών. Από την κρίση, μπορούμε να αντλήσουμε χρήσιμα μαθήματα και να προχωρήσουμε σε συγκεκριμένα βήματα:

- Να εγγυηθούμε τη διαφάνεια των χρηματοπιστωτικών προϊόντων, προκειμένου οι αγοραστές να γνωρίζουν εκ των προτέρων τους κινδύνους.

- Να ξεκαθαρίσουμε ότι οι κίνδυνοι που αναλαμβάνουν πιστωτικά ιδρύματα θα επιβαρύνουν μόνο τους μετόχους και τα στελέχη του. Δεν μπορούν τέτοιες υψηλού ρίσκου επιλογές να επιβαρύνουν τους πολίτες φορολογούμενους.

- Να κάνουμε σαφές ότι η πτώχευση ενός χρηματοπιστωτικού ιδρύματος δεν συνεπάγεται την κρατικοποίηση του, αλλά την εξαγορά του από άλλο. Σε διαφορετική περίπτωση θα ισχύει η παράλογη και άδικη ιδιωτικοποίηση των κερδών και αντίστοιχη κοινωνικοποίηση των ζημιών.Έτσι ακριβώς και η ελληνική οικονομία δεν χρειάζεται μεσσίες. Ούτε ασφαλώς και μπορεί να θωρακιστεί απέναντι στις διεθνείς κρίσεις, αν πρώτα δεν θωρακιστεί απέναντι στις δικές της εγγενείς αδυναμίες, στις δικές της στρεβλώσεις, στον δικό της κάκιστο εαυτό.

Σε αυτή την προσπάθεια, θεωρώ ότι πρέπει να διακηρύξουμε την προσήλωση μας σε τρεις αρχές, τρία «Φ», που δεξιοί και αριστεροί «αριστεροί» (με την έννοια των δήθεν κοινωνικά ευαίσθητων και οπαδών του άκρατου λαϊκισμού) έχουν στερήσει από το λεξιλόγιο και την πρακτική του πολιτικού βίου της χώρας.

Προσήλωση λοιπόν:

Στον Φιλελευθερισμό και την πάταξη των εγχώριων στρεβλώσεων (κλειστά επαγγέλματα, συντεχνίες, ωράριο, κτλ).

Στη Φιλαλήθεια και το θάρρος να πούμε στους Έλληνες τα πράγματα με το όνομά τους .

Στη Φιλοτιμία να εργαστούμε προς όφελος του πολίτη - και όχι των πέντε έξι επιχειρηματιών που χρόνια εξυπηρετεί το σύστημα - προς όφελος του τόπου και όχι του δικού μας πλουτισμού.

Καλό είναι να κρατούμε κατά νου ότι οι κρίσεις στην οικονομία δεν προσφέρονται για επικοινωνισμούς. Κι αυτό διότι η διάσταση ανάμεσα στην επικοινωνία και την πραγματικότητα γίνεται αντιληπτή δια γυμνού οφθαλμού: το βράδυ γίνομαστε δέκτες της επικοινωνίας στα δελτία, το πρωί η ζοφερή καθημερινότητα του καθενός μας παραμένει τραγικά ίδια. Η πραγματική οικονομία εκδικείται με τον χειρότερο τρόπο, όσους προσπαθούν να βάλουν τα σκουπίδια κάτω από το χαλί. Άλλωστε κάτω από το δικό μας χαλί δεν χωρά πλέον ούτε λίγη στάχτη. Διότι αν ο Αμερικανός εξανίσταται που πρέπει να δώσει χρήματα για να σώσει τη Λήμαν, πώς να νιώθει ο Έλληνας που για χρόνια αιμοδοτεί από τη δική του φτωχική τσέπη έναν τερατωδώς πολυέξοδο δημόσιο τομέα , αξιωματούχους του κράτους και κομματικά στελέχη με παχυλούς μισθούς, τυχοδιώκτες της πολιτικής που πλουτίζουν σε ένα βράδυ, και χρόνια άρρωστους οργανισμούς – από την Ολυμπιακή έως τον ΟΣΕ…

Κι αν επιχαίρουν ορισμένοι με την δήθεν επιστροφή του κράτους (που δεν έφυγε ποτέ), όλοι εκείνοι οι δήθεν κοινωνικά ευαίσθητοι, προφανώς αρέσκονται να σπαταλούν ανερυθρίαστα τον ταπεινό οβολό του πολίτη.

Κι αυτό πρέπει με θάρρος και κοιτώντας στα μάτια τον Έλληνα να το ξεκαθαρίσουμε μια και καλή, χωρίς επικοινωνιακά φτιασίδια, χωρίς να υπολογίσουμε το κόστος από πιθανώς εσφαλμένους χειρισμούς, ακόμη και ημέτερους…
.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ

---------------------------------------