Απέτυχε η γενιά του Πολυτεχνείου...

. Του Κώστα Ρομπόρα από το isthmos.gr . Μόλις εχθές γιορτάστηκε η επέτειος του Πολυτεχνείου με τα συνήθη ηθικοπλαστικά και δημοκρατικά κηρύγ...

.

Του Κώστα Ρομπόρα

από το isthmos.gr
.
Μόλις εχθές γιορτάστηκε η επέτειος του Πολυτεχνείου με τα συνήθη ηθικοπλαστικά και δημοκρατικά κηρύγματα που δυστυχώς για άλλη μια χρονιά μένουν στα λόγια αλλά στην πράξη εδώ και χρόνια έχουν πάψει να έχουν ουσιαστικό αντίκτυπο, ίσως γιατί η ίδια η δημοκρατία προδώθηκε από αυτούς που τη λύτρωσαν το 1973.
Για να μην κρυβόμαστε πίσω από τυπικότητες και φορμαλισμούς η γενιά του Πολυτεχνείου απέτυχε οικτρά. Όχι μόνο ενσωματώθηκε βαθμιαία στο σύστημα αλλά στην εξέλιξη της έγινε η ίδια ένα σύστημα που εκπροσωπεί ότι πιο χυδαίο και βρώμικο βλέπουμε στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Κατά σύμπτωση και χωρίς ίχνος προσωπικού υπονοούμενου σε τηλεοπτικό σταθμό πρώην υπουργός Παιδείας μαζί με άλλους «βετεράνους» του Πολυτεχνείου θυμούνται το «ρωμαλέο αγώνα» που έδωσαν τα χρόνια εκείνα και ότι τώρα χρειάζεται «ανατροπή». Από ποιους άραγε;
34 χρόνια αργότερα και τα ίδια κόμματα εναλλάσονται στην εξουσία σε μία διαρκή παραλλαγή καλού-κακού που όμως έχει κουράσει. Το κακό ΠΑΣΟΚ των «πάμπερς» που έπεσε από τη Ν.Δ. του Μητσοτάκη. Η κακή Ν.Δ. του «Τεμπονέρα» και των «κοριών» που έφερε πάλι πίσω το καλό ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα. Το κακό ΠΑΣΟΚ της διαφθοράς και του Χρηματιστηρίου που έπεσε από την καλή Ν.Δ., σεμνά και ταπεινά. Και τώρα η κακή Ν.Δ. του Βατοπεδίου, των κουμπάρων, της Ζίμενς και των λοιπων σκανδάλων έτοιμη να πέσει για να επιστρέψει το καλό ΠΑΣΟΚ που παρόλα αυτά δεν έχει ακόμη αποπέμψει στελέχη της προηγούμενης περιόδου. Και ποιος είναι για γέλια ή για κλάματα; Οι πολιτικοί ή ο κόσμος;
Ο κύκλος των δύο κομμάτων έχει πλέον κλείσει τόσο από πλευράς ιδεολογίας όσο και από πλευράς πολιτικής πρακτικής και η επιστράτευση επικοινωνιακών τρυκ για να κρατηθούν ζωντανά αρχίζει πλέον να μην αποδίδει. Ουσιαστικά στην Ελλάδα υπάρχουν μόνο δύο πλευρές αυτή τη στιγμή. Η μία αποτελείται από το λαικό κομμάτι της Ν.Δ., το λαικό κομμάτι του ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ και το ΛΑΟΣ και η άλλη από το κοσμοπολίτικο κομμάτι της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, το ΣΥΡΙΖΑ και τους Οικολόγους. Το γεγονός ότι κανένα αμιγώς κεντρώο κόμμα δεν επιχειρείται και μένει διαρκώς επί χάρτου είναι ακριβώς το γεγονός ότι η πλειοψηφία ανήκει στο λαικό κομμάτι. Αυτό έδειξαν οι εκλογές του 2004 και του 2007, αυτό έδειξε και η εκλογή Παπανδρέου, αυτό εξηγεί και την πτώση Καραμανλή που αποφάσισε να αλλάξει τακτική. Ο κεντρώος χώρος αυτή τη στιγμή κρύβεται στα 3 κόμματα (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ) γνωρίζοντας ότι υπό αυτές τις συνθήκες κόμμα καινούριο δεν φτιάχνεται εκτός εάν σιγά-σιγά ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα διασπαστεί. Το παράδοξο είναι ότι ενώ οι ηγεσίες σε μεγάλο ποσοστό και στα δύο κόμματα εξουσίας είναι ουσιαστικά κεντρώες παρόλα αυτά εκλέγονται από ένα κόσμο που η πλειοψηφία του ανήκει στο λαικό κομμάτι.
Όσο η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ αγνοούν τη σημερινή πραγματικότητα και συνεχίζουν να λειτουργούν με τις ίδιες πρακτικές ο κίνδυνος της πτώσης τους εκ των έσω θα μεγαλώνει. Όταν ένα από τα δύο κόμματα διασπαστεί το ίδιο θα συμβεί αυτόματα και στο άλλο. Η περίπτωση Τατούλη πέρα από τις σκοπιμότητες και το ρόλο που μπορεί να παίζεται αποδεικνύει το πόσο εύθραυστη είναι η κεντρική πολιτική σήμερα. Φυσικά ο καθένας μπορεί να δει υποχθόνια ξένα κέντρα ή γυναίκες από πίσω η αλήθεια όμως είναι ότι η Ν.Δ. δεν μπόρεσε να τον αποκρούσει πολιτικά, παρά μόνο κομματικά.
Συμπερασματικά, πιστεύουμε οι μήνες και τα χρόνια που έρχονται θα αναδείξουν νέες κινήσεις ή τουλάχιστον μια αναγέννηση των υπαρχόντων κομμάτων έστω και με διάσπασή τους γιατί αυτή η κατάσταση δύσκολα μπορεί να γίνει ανεκτή για πολύ ακόμη. Ο καθένας βέβαια μπορεί να δει συνωμοσίες από πίσω αυτό όμως που πρώτα από όλα θα πρέπει να ερωτηθεί είναι: Τελικά είμαστε ευχαριστημένοι με αυτά που έχουμε;

---------------------------------