Η «ιστορική» ευθύνη του Αλέκου...

. Οι στιγμές που ζούμε είναι δραματικές, ούτως ή άλλως, αλλά και για έναν επιπλέον λόγο. Την επικείμενη διάσπαση είτε του συμμαχικού εκλογικ...

.
Οι στιγμές που ζούμε είναι δραματικές, ούτως ή άλλως, αλλά και για έναν επιπλέον λόγο. Την επικείμενη διάσπαση είτε του συμμαχικού εκλογικού εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ, είτε της μεγαλύτερης συνιστώσας του, του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας. Του μοναδικού, δηλαδή, κόμματος που δημιουργήθηκε στη μεταπολίτευση και επεβίωσε μέχρι σήμερα, αποκτώντας βαθειές ρίζες στην ελληνική κοινωνία, διαγράφοντας μια αυτόνομη και διακριτή πορεία, κερδίζοντας το σεβασμό και τη συμπάθεια φίλων και αντιπάλων. Μια καθολική αναγνώριση προσφοράς και υπευθυνότητας.
Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ, φορέας προοδευτικών ιδεών στον πυρήνα του κοινωνικού κράτους, των ατομικών δικαιωμάτων και της οικολογίας αποτελούσε ανέκαθεν απειλή για το δικομματισμό. Γι’ αυτό και...

η διαφαινόμενη εκλογική του άνοδός μετά τις εκλογές του 2007, όπως αποτυπωνόταν στις δημοσκοπήσεις της εποχής, έθεσε σε εγρήγορση τις άμυνες του απαρχαιομένου πολιτικού συστήματος της χώρας, με σκοπό την εξάλειψη του διαφαινόμενου κινδύνου αλλαγής του εκλογικού χάρτη.
Σε αυτήν την προσπάθεια, λοιπόν, το σύστημα βρήκε ανέλπιστο σύμμαχο τον μέχρι πρότινος πρόεδρο του ΣΥΝΑΣΠΣΜΟΥ Αλέκο Αλαβάνο, ο οποίος αφού κατέγραψε τη σημαντική εκλογική επιτυχία του 2007, αντί να κάτσει να τη διαχειριστεί με τη υπευθυνότητα που αρμόζει, με ψυχραιμία και ωριμότητα, από το βήμα της Βουλής και τα κοινωνικά πεδία, χωρίς φανφαρονισμούς και μεγαλοστομίες περί αυτοδύναμων κυβερνητισμών...προχώρησε σχεδόν αμέσως, στην αψυχολόγητη ενέργεια παραίτησης από τη θέση του Προέδρου, υποδεικνύοντας ως διάδοχό του τον Αλέξη Τσίπρα. Μια κίνηση πέρα από τις αρχές και το ήθος της Αριστεράς. Η εκλογή του νέου Προέδρου από το Συνέδριο του κόμματος μπόρεσε να αμβλύνει τις εντυπώσεις που προκάλεσε αυτή η ανάρμοστη επιλογή του Αλέκου.
Από κει και πέρα αρχίζει η κατηφόρα. Ο Αλέκος ως επικεφαλής τη Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ και ΟΧΙ Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, δεδομένου ότι της εκλογικής συμμαχίας του ΣΥΡΙΖΑ ηγείται πάντα ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ της μεγαλύτερης συνιστώσας του, δηλάδή ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ του ΣΥΝΑΣΠΙΜΟΥ, δηλαδή ο ΤΣΙΠΡΑΣ, αρχής γενομένης των δραματικών γεγονότων του Δεκεμβρίου αρχίζει να ταυτίζεται με τις πλέον ακραίες θέσεις των συμμάχων του ΣΥΡΙΖΑ δημιουργώντας εύλογα αίσθημα κοινωνικής δυσφορίας και απαξίωσης του ΣΥΡΙΖΑ και κατ’ επέκταση του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ. Φέρεται ως ιδρυτής και «ιδιοκτήτης» κόμματος και όχι ως απλός βουλευτής που για λειτουργικούς λόγους ηγείται της Κ.Ο. Την ίδια στιγμή που ο Τσίπρας, γίνεται φανερό πως, δεν έχει το εύρος δράσης που είχαν όλοι οι Πρόεδροι του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ως την εκλογή του. Αυτό το κλίμα δυσφορίας συνοδεύεται από δημοσκοπική πτώση, ευθεία αμφισβήτηση του Αλέξη Τσίπρα ο οποίος καλείται να καταβάλει ένα τίμημα δυσανάλογο των ευθυνών που του αναλογούν και καταλήγει στο ατυχές αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών και στην εκ νέου παραίτηση «τραγέλαφο» του Αλέκου, στην ανάκλησή της υπό την πίεση των άλλων συνιστωσών και «της αγάπης του κόσμου» και στην αυτοαναγόρευσή του στον ιστορικό ηγέτη που θα θυσιαστεί παραμένοντας στη «ηγεσία» του ΣΥΡΙΖΑ για το καλό της Αριστεράς.
Αυτά είναι με τηλεγραφικό τρόπο τα γεγονότα που σημάδεψαν το χώρο της Αριστεράς τους τελευταίους μήνες και έτρωσαν ανεπανόρθωτα το κύρος της. Γιατί πρέπει να είσαι αφελής, τουλάχιστον, αν δεν αντιλαμβάνεσαι την πραγματικότητα. Πως είναι δυνατόν να θεωρείς τον εαυτό σου προοδευτικό αριστερό, να διατυμπανίζεις ότι είσαι μέσα στην κοινωνία, όταν και οι τυφλοί βλέπουν πως η κοινωνία σε αποβάλλει ως ακατάλληλο μόσχευμα. Πως είναι δυνατόν να περιμένεις να πάρει η κοινωνία στα σοβαρά αυτές τις αψυχολόγητες ιδιορρυθμίες στο χώρο μας όταν γι’ αυτήν δεν σηματοδοτούν παρά τρικυμία στο ποτήρι. Και τέλος πως είναι δυνατόν να μην καταλαβαίνει πως τι στιγμή που ο κόσμος εκτός από το ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ δεν έχει ξεχωρίσει ακόμη τι είναι ΣΥΡΙΖΑ και τι είναι συνιστώσες, εσύ να του μιλάς για μετεξελίξεις κομμτικών μορφωμάτων.
Την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία δεν την εκφράζεις περιχαρακωμένος στην αλαζονεία σου και τον αυτισμό σου, πλήρως αποξενωμένος από αυτήν, φερόμενος με τέτοιο ανεύθυνο εγωκεντρισμό και με τόσο μικρό αίσθημα ευθύνης χωρίς να αντιλαμβάνεσαι την καταστροφή που προκαλείς στην πρεμούρα σου να γίνεις η κορυφαία Αριστερή προσωπικότητα της Ελλάδας.
Γιατί όπως λέει κι ο Χομπσπάουμ αν για τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο στο ερώτημα «ποιος φταίει» η απάντηση είναι σύνθετη γιατί η ευθύνη είναι συλλογική, για το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η απαντηση είναι μονολεκτική: Ο Χίτλερ. Κι εμείς Αλέκο είμαστε στο Β’ Παγκόσμιο.
Α.Κ.