"Πάγωσε ο χρόνος" εκεί στη Θεσσαλονίκη...

H ομιλία Σαμαρά στο προσυνέδριο, η άρον άρον αποχώρηση Καραμανλή και η βαλτωμένη ΝΔ... Του Αντώνη-Μάριου Παπαγιώτη Θεσσαλονίκη, 20 Μαρτίου ...

H ομιλία Σαμαρά στο προσυνέδριο, η άρον άρον αποχώρηση Καραμανλή και η βαλτωμένη ΝΔ...

Του Αντώνη-Μάριου Παπαγιώτη

Θεσσαλονίκη, 20 Μαρτίου 2010. Ομιλία Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, Αντώνη Σαμαρά, στο Προσυνέδριο της ΝΔ. Αποτέλεσμα η αποδόμηση Καραμανλή και ο ακόλουθος εξαναγκασμός του να αποχωρήσει πρώτος και άρον άρον από την αίθουσα. Σε μια αίθουσα που ο κόσμος ήταν παγερά αδιάφορος για την ύπαρξή του. Ίσως, γιατί περίμενε ν' ακούσει μια λέξη απ' αυτόν, μια συγνώμη. Μια συγνώμη που θα βοηθούσε το νέο Πρόεδρο, να προχωρήσει με άλλον αέρα και να μην ταλαιπωρείται τόσο έκδηλα από τις θανατηφόρες ιώσεις της προηγούμενης διακυβέρνησης. Και αφού δεν μίλησε, δεν προστάτεψε την αξιοπρέπειά του, έλλογα ήρθε το τελειωτικό άδειασμά του, η ολική αποκαθήλωσή του στη συνείδηση του ψηφοφόρου και φίλου της ΝΔ. Έντεχνα και με το γάντι του κ. Σαμαρά.
Ακολουθούν εκείνα τα σημεία που προσωπικά πιστεύω ότι αποτελούν "τα καρφιά του χαλκιά" στον σταυρό Καραμανλή..
"Το λέω αυτό διότι τον τελευταίο καιρό φαίνεται να "πάγωσε ο χρόνος" εδώ στη Θεσσαλονίκη…".. Θυμήσου τη στιγμή που ο Καραμανλής υπερασπιζόταν τα έργα του κ. Βουλγαράκη στον ίδιο χώρο και άρχιζε η αποκαθήλωσή του και η κυβερνητική απραξία, λόγω του μουδιάσματος που προκάλεσε η κάλυψη του υπουργού του.
"Η εποχή των κλειστών κλαμπ τελειώνει εδώ. Ο παραγοντισμός το ίδιο" γράφει ο φίλος μας... Δεν ανέχομαι να παρακολουθώ τους πραγματικούς αγωνιστές που ...

τυγχάνουν να είναι μέλη των τοπικών, να χρησιμεύουν μόνο ως εκλογικοί αντιπρόσωποι, ως εκείνοι που θα συγκεντρώσουν τον κόσμο, θα μοιράσουν το προεκλογικό υλικό, θα ακούσουν τα παράπονα του κόσμου, σαν να είναι αυτοί οι ένοχοι. Θα καλύψουν με προσωπικά τους έξοδα τον αγώνα και δε θα βρεθεί κανείς από την κεντρική οργάνωση να τους καλέσει και να ακούσει την άποψή τους, που εν τοιαύτη περιπτώσει είναι άποψη της βάσης". Ρεαλιστική περιγραφή των ημερών Καραμανλή και κυρίως του Γραμματέα κ. Ζαγορίτη, που οδήγησαν στην παράλυση και διάλυση του κομματικού μηχανισμού.
"Δεν θα σας μιλήσω, λοιπόν, για "μερεμέτια". Θα σας μιλήσω για επαναστατικές τομές. Δεν θα σοβατίσουμε τις "ρωγμές". Θα ξαναχτίσουμε το οικοδόμημα από τα θεμέλια. Τελειώσαμε με τα βιλαέτια μέσα στο Κόμμα. Τελειώσαμε με τις βαρονίες.Τώρα τελειώνουμε και με όλες τις υπόλοιπες ιστορικές παθογένειες." Αν και φοβάμαι ότι ο κ. Σαμαράς δύσκολα θα ξεμπερδέψει από δαύτα, είναι τουλάχιστον ελπιδοφόρο που απέταξε όλα εκείνα με τα οποία ο Καραμανλής στο πλάι του κυβέρνησε.
"Και βάζουμε τα θεμέλια για τη δημιουργία της Μεγάλης, που απευθύνεται σε όλη την Κοινωνία. Αλλά απευθύνεται με τις ιδέες της, όχι φορώντας μάσκες ή ερωτοτροπώντας με αντίπαλες ιδεολογίες.". Μια φορά να είχες διαβάσει την εφημερίδα "Εστία" τα τελευταία 5 χρόνια, θα έβλεπες την αγανάκτηση των καθαρόαιμων δεξιών για μνημεία του Φλωράκη που στήθηκαν επί παντοκρατορίας Καραμανλή και για τα "συγχωροχάρτια" που δόθηκαν στα έργα των κυβερνήσεων Σημίτη. Μια βόλτα σε βουλευτικά γραφεία θα σε έπειθε για την αγανάκτηση "γαλάζιων παιδιών" που έβλεπαν να συνεχίζεται η αξιοποίηση ανθρώπων που προέρχονταν από άλλα κόμματα σε καίριες και πολλές κομματικές θέσεις.
"Αλλά απορρίπτουν τη χαλαρότητα, την έλλειψη πολιτικού θάρρους, απορρίπτουν τις "στρογγυλοποιήσεις" και τον ξύλινο λόγο, απορρίπτουν τον διαχειριστικό κυβερνητισμό. Όταν χρειάζεται αποτολμούν τομές και συγκρούσεις, δεν τις αποφεύγουν. Απορρίπτουν τη λογική του "ώριμου φρούτου". Γιατί η παθητική αντιπολίτευση διαλύει την παράταξή μας.". Στο άκουσμα των παραπάνω φράσεων, έρχεται μόνο σε μένα η εικόνα του Καραμανλή του νεώτερου;
"Δεν θα αιφνιδιαζόμαστε από τις εξελίξεις, είτε βρισκόμαστε στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση. Και δεν θα αυτοσχεδιάζουμε..". Η θέα της παραπάνω πρότασης, λανθασμένα μου φέρνει στο νου την εικόνα του εύτροφου πρώην Πρωθυπουργού;
"Το Εθνικό Μητρώο Στελεχών, θα δώσει τη δυνατότητα να υπάρξει πλήρης αξιοκρατία, ώστε να καταγράφεται η διαχρονική προσφορά κάθε αγωνιστή στην Παράταξη. Θα προσδώσει ακόμα διαφάνεια στην αξιοκρατική ανάδειξη στελεχών. Γιατί ξέρω ποιες δίκαιες πικρίες έχουν πολλοί από σας." Πικρίες που προήλθαν από εκείνους του καραμανλικούς επίλεκτους που άλωσαν την παράταξη τοποθετώντας τσόκαρα, γκόμενες, ανεπαρκείς κολλητούς, αγράμματους και απαίδευτους νέους σε θέσεις κλειδιά, κλειδώνοντας για πάντα την πόρτα της προόδου και της εξέλιξης..
"Τέρμα και τα "προσωπικά κυκλώματα"..." Αυτό ομολογουμένως είναι αστείο, με την υπάρχουσα λειτουργία του πολιτικού συστήματος και με την διατήρηση του δικομματισμού. Το κόμμα εξορισμού είναι ένα δίκτυο. Είναι ένα κύκλωμα.
"Ταυτόχρονα στο δικό μας μοντέλο ο Πρόεδρος δεν είναι υποχρεωμένος να λειτουργεί ως "ισορροπιστής" ανάμεσα σε φατρίες, κυκλώματα και κομματικά βιλαέτια. Ούτε να προσαρμόζεται στη χαλαρότητα του κυβερνητισμού. Είναι εξοπλισμένος να δρα ως ηγέτης, όχι ως απλός "διαχειριστής" ή "διεκπεραιωτής". Δεν είναι δηλαδή ο Πρόεδρος ένας μικρός Καραμανλής...
"Το κόμμα μας δεν μπορεί να κάνει τομές και ρήξεις, δεν μπορεί να αλλάξει την Ελλάδα, αν εμφανιστεί κατακερματισμένο σε "φέουδα" και "ομάδες επιρροής". Δεν θέλουμε κόμμα "των μεν και των δε". Δεν θέλουμε κόμμα των λεπτών ισορροπιών. Δεν θέλουμε το κόμμα που θα επιβεβαιώσει τους χειρότερους φόβους μας. Δεν θέλουμε απλώς να κερδίσουμε ξανά τη διακυβέρνηση και να βαλτώσουμε μαζί της. Να κρατήσουμε τις ιδέες μας. Αλλά να τις κρατήσουμε όχι για να τις κρύβουμε. Όχι για να σκύβουμε το κεφάλι όταν μας επιτίθενται. Να τις κάνουμε σημαία για να κερδίσουμε με το μέρος μας την κοινωνία." Προφανώς, ο Πρόεδρος δεν μιλά για τη ΝΔ. Ξεχνά που γαλουχήθηκε το πολιτικό του status. Αγνοεί ότι στο κόμμα που ονειρεύεται, ο ίδιος δεν θα είχε θέση, καθώς είναι φορέας όλων εκείνων, που τώρα προσπαθεί να αποβάλλει. Πώς όμως να τα αποβάλλει όταν νοσεί ο ίδιος απ' αυτά; Πως να συντεθεί το κόμμα όταν τα δικά του φέουδα, εκείνα του Κανελλόπουλου, του Παναγιωτόπουλου και του Βαρβιτσιώτη και όταν οι ομάδες επιρροής του Μανώλη και του Μιχαλολιάκου, έπιασαν καιρό τώρα έργο κυριαρχίας; Πώς να μην ξαναβαλτώσει η ΝΔ, όταν εκείνοι που έπιασαν τον πάτο του βούρκου, βρίσκονται ακόμη στην επιφάνειά της;