Η νεολαία σήμερα...

Από τους Νεολαίους της ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ Η χώρα βρίσκεται σε παρατεταμένη κρίση, κρίση οικονομική, κρίση πολιτική, κρίση πολιτισμικ...

Από τους Νεολαίους
της ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ

Η χώρα βρίσκεται σε παρατεταμένη κρίση, κρίση οικονομική, κρίση πολιτική, κρίση πολιτισμική, κρίση αξιών. Η εξαετής διακυβέρνηση της Ν.Δ αποδιάρθρωσε τα πάντα. Οδήγησε την οικονομία στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, αποδιάρθρωσε τις εργασιακές σχέσεις, τόνωσε την αδιαφάνεια, και γενικώς ευνόησε την αναξιοκρατία, αποπροσανατολίζοντας τελείως τη νεολαία και τις προοπτικές της.
Η παγκόσμια οικονομική κρίση επέτεινε το έργο που είχε θέσει σε εφαρμογή η κυβέρνηση της Ν.Δ. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ παρέλαβε...
μια χώρα ήδη διαλυμένη. Παρόλες τις φιλότιμες προσπάθειες του πρωθυπουργού, ορατή λύση από το αδιέξοδο δεν φαίνεται να υπάρχει. Η κυβέρνηση παλινδρομεί χωρίς συγκεκριμένο σχέδιο με τους υπουργούς να συγκρούονται και να αλληλοαναιρούνται. Οι μισθοί των εργαζομένων περικόπτονται, τα ασφαλιστικά δικαιώματα αμφισβητούνται, η ύπαιθρος ερημώνει, τα πανεπιστήμια και γενικά η παιδεία βρίσκονται σε παρατεταμένη κρίση με αποτέλεσμα η ανεργία των νέων να αυξάνεται. Τα μέτρα λιτότητας που πάρθηκαν, και μάλιστα από μια σοσιαλιστική κυβέρνηση, χαρακτηρίζονται από πολλούς ως τα σκληρότερα από τον καιρό της μεταπολίτευσης.
Η χώρα βρίσκεται ήδη υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο. Τα εργασιακά, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά κεκτημένα χρόνων αμφισβητούνται στην πράξη. Εμείς οι νέοι είμαστε εκείνοι που καλούμαστε να σηκώσουμε το βάρος των σκληρών οικονομικών μέτρων. Το μέλλον μας είναι υποθηκευμένο στις απαιτήσεις του Δ.Ν.Τ. Κανένα όραμα, καμία ελπίδα και καμία διέξοδος δεν φαίνεται στον ορίζοντα.
Οι καιροί απαιτούν εγρήγορση και υπεύθυνη πολιτική στάση. Η ζωή και το μέλλον δεν χαρίζονται αλλά απαιτούν συνειδητή προσπάθεια και έντονη συλλογική δράση για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις της αλλαγής. Έχουμε χρέος, ως νέοι που θέλουμε να είμαστε σοσιαλιστές, να μην αδρανούμε ούτε να βολευόμαστε και να αναλάβουμε υπεύθυνη δράση για την πορεία της χώρας και ιδιαίτερα της νεολαίας.
Η Νεολαία ΠΑ.ΣΟ.Κ δεν μπορεί να παραμείνει άβουλη και ανενεργή σε ρόλο παρατηρητή. Τιμώντας την ιστορία και τους αγώνες μας οφείλουμε να λάβουμε θέσεις για όλα τα καυτά ζητήματα που αφορούν το μέλλον της νέας γενιάς, ώστε να μην καταλήξουμε νέοι χωρίς μέλλον και χωρίς προοπτικές. Με διαρκή αγωνιστικότητα, συμμετοχή και συντονισμένη δράση θα μπορέσουμε να κατακτήσουμε και να δημιουργήσουμε το μέλλον που μας αξίζει.
ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Η τριτοβάθμια εκπαίδευση αποτελεί επί της ουσίας το συνδετικό κρίκο και το τελευταίο στάδιο πριν την ένταξη του νέου και της νέας στην κοινωνία της εργασίας. Ωστόσο, τα τελευταία 15 χρόνια ο συγκεκριμένος χώρος έχει μετατραπεί σε πεδίο αντιπαράθεσης και επιβολής προσωπικών επιδιώξεων του εκάστοτε Υπουργού παιδείας με συνέπεια οι πολιτικές που υιοθετούνται να μην έχουν μόνιμο και μακροχρόνιο χαρακτήρα.
Τέτοιου είδους, όμως, πρακτικές έχουν μετατρέψει και την τριτοβάθμια εκπαίδευση σε ένα σαθρό οικοδόμημα έτοιμο να γκρεμιστεί στις προθέσεις της πολιτικής ηγεσίας. Μερικά από τα θέματα που οφείλουν να μας προβληματίζουν και να επιζητήσουμε λύσεις είναι η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στο χώρο των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων.
Δημόσια και δωρεάν παιδεία
Οι θεμελιώδεις ελευθερίες και η άρνηση των ανισοτήτων επιβάλλουν το στοιχειώδες δικαίωμα στην εκπαίδευση, στη μόρφωση, στην κατάρτιση. Μόνο η δημόσια δωρεάν παιδεία μπορεί να προσφέρει ίσες δυνατότητες και ίσες ευκαιρίες σε όλους. Το δικαίωμα στην παιδεία είναι καθολικό και δεν πρέπει να πληρώνεται ούτε να εξαγοράζεται σε τιμές όπως τα εμπορεύσιμα αγαθά. Ο δημόσιος δωρεάν χαρακτήρας της παιδείας είναι αδιαπραγμάτευτος και πρέπει, επιτέλους, να συνοδευτεί και από αύξηση των κρατικών κονδυλίων. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αναγνωριστούν τα κολέγια ως ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα ενώ κάθε προσπάθεια ίδρυσης μη κερδοσκοπικών ιδρυμάτων πρέπει να μας βρίσκει απέναντι.
Αυτό που απαιτείται είναι η ουσιαστική αναβάθμιση του δημόσιου πανεπιστημίου και συνεπώς μια ουσιαστική αξιολόγηση τους μακριά από τις κατευθύνσεις της νεοφιλελεύθερης λογικής των Βρυξελλών, η οποία επιθυμεί πανεπιστήμια πολλών ταχυτήτων προκειμένου να κατασκευάσουν εξειδικευμένους απασχολούμενους.
Καθηγητές πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης
Ένα από τα φαινόμενα που παρατηρούνται έντονα τα τελευταία χρόνια είναι το γεγονός πολλοί καθηγητές να ζητούν αναστολή της ιδιότητας τους προκειμένου να απασχοληθούν σε άλλες θέσεις (κυβερνητικές ή μη). Όμως κατ’ αυτόν τον τρόπο ο θεμελιώδεις ρόλος τους, που είναι η διάδοση και επέκταση της γνώσης, αδρανεί. Η πολιτεία πρέπει να βάλει επιτέλους φρένο σε αυτές τις πρακτικές, ώστε τα ελληνικά πανεπιστημιακά ιδρύματα να μην απογυμνώνονται, οι καθηγητές να αφοσιωθούν πλήρως στα ερευνητικά και διοικητικά τους καθήκοντα και κατά συνέπεια να συνεχίζεται απρόσκοπτα η εκπαιδευτική διαδικασία.
Φοιτητική εκπροσώπηση
Βασικό θέμα διαβούλευσης που έχει τεθεί επί τάπητος τόσο από την κυβέρνηση της Ν.Δ. όσο και από την κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ είναι η μείωση της φοιτητικής εκπροσώπησης. Απώτερος σκοπός αυτών των συζητήσεων είναι η δημιουργία και σε τελική ανάλυση η επικράτηση ενός αυταρχικού πανεπιστημίου όπου θα ευνοούνται οι πρωτοβάθμιοι καθηγητές.
Ήδη, οι συζητήσεις στάθμισης της φοιτητικής εκπροσώπησης, που σκέφτεται να επιβάλλει το υπουργείο, κατ’ ουσία αποβλέπει στη μείωση της φοιτητικής συμμετοχής, για την εκλογή των πανεπιστημιακών οργάνων, γύρω στο 10%.
Αν η διοίκηση του Υπουργείου θέλει ένα αυταρχικό πανεπιστήμιο, ας το ξεκαθαρίσει και όχι να προσπαθεί να το επιβάλλει με αριθμητικά τερτίπια. Το πανεπιστήμιο δεν είναι και ούτε πρέπει να γίνει τσιφλίκι κανενός είτε είναι κυβέρνηση είτε είναι καθηγητές.
Δηλαδή, αν αποκλειστούν οι φοιτητές, το Πανεπιστήμιο θα αποκτήσει μεγαλύτερη διαφάνεια επειδή θα εμπλέκονται μόνον οι διαπλεκόμενοι μεγαλοκαθηγητές; Άλλωστε είναι γνωστό το φαινόμενο σε πολλά πανεπιστημιακά ιδρύματα τα τμήματα να διοικούνται από συντεχνίες καθηγητών, οι οποίες συχνά εκλέγουν τους αρεστούς τους με συνέπεια να ικανοποιούνται οι μετριότητες και να αποκλείονται οι άριστοι.
Ας ελπίσουμε ότι η κ. Διαμαντοπούλου δεν θα ενδώσει στις λογικές που ξεκίνησε να εφαρμόζει η δεξιά και εξυπηρετούσε τα αναξιόπιστα και άφαντα μέλη ΔΕΠ που εργάζονται μόνο στους διαδρόμους των πανεπιστημίων. Ας ελπίσουμε ότι η κ. Διαμαντοπούλου δεν θα είναι εκείνη η υπουργός που σχεδιάζει το μέλλον της νεολαίας με την τελευταία αποκλεισμένη και απούσα.
Ζούμε σε μία αντιπροσωπευτική δημοκρατία και δεν αντιλαμβανόμαστε το λόγο που οι αντιπρόσωποι των φοιτητών δεν πρέπει να έχουν φωνή. Μήπως αυτοί που επιζητούν τον αποκλεισμό τους είναι εκείνα τα συμφέροντα που δεν μπόρεσαν ποτέ να τις εξαγοράσουν; Για να είμαστε ρεαλιστές, η διαπλοκή βρίσκεται αλλού και σίγουρα όχι στους φοιτητές. Για το λόγο αυτό η φοιτητική εκπροσώπηση όχι μόνο δεν πρέπει να εξαλειφθεί αλλά και να ενισχυθεί στο 50% των εκάστοτε εκλεκτόρων.
Πανεπιστημιακά Τμήματα
Ο σχεδιασμός και η ίδρυση πολλών πανεπιστημιακών τμημάτων στην ελληνική επικράτεια τα τελευταία χρόνια στόχευε στην ανάπτυξη των τοπικών κοινωνιών. Ωστόσο, βασίστηκε στην προχειρότητα και στην ικανοποίηση προσωπικών φιλοδοξιών των καθηγητών. Δημιουργήθηκαν πολλά τμήματα χωρίς ξεκάθαρο γνωστικό αντικείμενο, με συνέπεια σε πολλά να υπάρχει επικάλυψη καθώς τα προγράμματα σπουδών είναι παρεμφερή. Επιπλέον, τα τμήματα αυτά κάθε άλλο παρά αποτελούν σημείο σύνδεσης του νέου αποφοίτου με την παραγωγική διαδικασία της χώρας.
Όλα τα παραπάνω οδήγησαν στην στρέβλωση της ανάπτυξης των τοπικών κοινωνιών καθώς οι τελευταίες βασίζονται στους προϋπολογισμούς των πανεπιστημίων και των φοιτητών και όχι σε πραγματικές παραγωγικές και οικονομικές δραστηριότητες. Επιπλέον, πολλά από τα τμήματα αυτά δεν έχουν ζήτηση από πλευράς φοιτητών για την πραγματοποίηση των σπουδών τους.
Το Υπουργείο οφείλει να λάβει ουσιαστική δράση και να προχωρήσει σε συγχώνευση τμημάτων τα οποία δεν διαφοροποιούνται, προκειμένου να επιτύχει καλύτερης ποιότητας σπουδών αλλά και να εξοικονομήσει πόρους στην κατεύθυνση της χρηματοδότησης της έρευνας.
Διαγραφή φοιτητών
Οι σύγχρονες συνθήκες διαβίωσης έχουν οδηγήσει πολλούς νέους στην αναζήτηση εργασίας, η οποία αποβαίνει εις βάρος των σπουδών τους καθώς κάτι συνέπεια στην καθυστέρηση λήψης του πτυχίου τους. Η κυβέρνηση της Ν.Δ. επιχείρησε να επιβάλει τη διακοπή της φοιτητικής ιδιότητας σε εκείνους που έχουν συμπληρώσει έξι χρόνια φοίτησης. Όμως το δικαίωμα στη μόρφωση είναι αναφαίρετο και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να το στερήσει. Άλλωστε, οι φοιτητές που βρίσκονται σε μεγάλα έτη σπουδών δεν δικαιούνται δωρεάν σίτιση και δωρεάν συγγράμματα καθώς και φοιτητικό πάσο γεγονός που αποδεικνύει ότι η διατήρηση της φοιτητικής τους ιδιότητας δεν αποβαίνει εις βάρος του κρατικού προϋπολογισμού.
Άσυλο
Βασικό συστατικό στοιχείο της σύγχρονης δημοκρατίας μέσα στα πανεπιστημιακά ιδρύματα είναι η διαμόρφωση ενός κατάλληλου πλαισίου για την ορθή λειτουργία του ασύλου ως μέσου ελεύθερης διακίνησης ιδεών. Πρόκειται για δημοκρατικά κατοχυρωμένο θεσμό όπου όλοι οι φορείς της πανεπιστημιακής κοινότητας (φοιτητές, καθηγητές και διοικητικοί υπάλληλοι) οφείλουν να είναι προασπιστές προκειμένου να μην έχουμε φαινόμενα καταπάτησης και εκμαυλισμού του.
Δωρεάν συγγράμματα
Τα πανεπιστημιακά συγγράμματα οφείλουν να συνεχίσουν να διανέμονται δωρεών στους φοιτητές. Σε διαφορετική περίπτωση η γνώση θα μετατραπεί σε προνόμιο των λίγων και των εκλεκτών.
Επιπλέον, το κράτος οφείλει να εντατικοποιήσει τους ελέγχους στις συμβάσεις που συνάπτουν οι καθηγητές με τους εκδοτικούς οίκους σε βάρος του κρατικού προϋπολογισμού. Η έκδοση πανεπιστημιακών συγγραμμάτων δεν πρέπει να αποτελεί μέσο πλουτισμού και προς την κατεύθυνση αυτή τα πανεπιστημιακά ιδρύματα οφείλουν να αποκτήσουν δική τους αυτόνομη εκτυπωτική μονάδα, η οποία μεταξύ άλλων θα καταπολεμήσει τα φαινόμενα διασπάθισης του δημόσιου χρήματος.
Δωρεάν σίτιση και στέγαση
Στις σημερινές δύσκολες οικονομικές συνθήκες το κράτος οφείλει να σταθεί αρωγός στην ελληνική οικογένεια η οποία θα στείλει τα παιδιά της να σπουδάσουν. Οι οικονομικά ασθενέστερες ομάδες φοιτητών πρέπει να συνεχίζουν να απολαμβάνουν της κρατικής μέριμνας για δωρεάν σίτηση και στέγαση. Διαφορετικά μια ελληνική οικογένεια θα αδυνατεί να ανταπεξέλθει στο δυσβάσταχο κόστος συντήρησης του φοιτητή ειδικά όταν το Πανεπιστήμιο βρίσκεται σε πόλη της Ελλάδας διαφορετική από εκείνη που διαμένει.
Συγχρόνως όμως, πρέπει να υπάρξει και διαφάνεια όσον αφορά στις συμβάσεις που υπογράφει το κάθε πανεπιστημιακό ίδρυμα με τα ξενοδοχεία, τις εστίες και τα εστιατόρια. Διαφάνεια όχι μόνο ως προς το οικονομικό σκέλος της συμφωνίας αλλά και ως προς την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών.
Καθιέρωση του πολλαπλού συγγράμματος, το οποίο θα παρέχει τη δυνατότητα στο φοιτητή να διευρύνει τις γνώσεις του, και να αναπτύξει την κριτική σκέψη. Δεν θέλουμε τους νέους άβουλα όντα αλλά ανθρώπους με ισχυρή προσωπικότητα που θα μπορούν να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της κοινωνίας.
Αξιολόγηση
Η ηγεσία του Υπουργείου οφείλει, επιτέλους, να δώσει ιδιαίτερο βάρος στην καθιέρωση ενός αξιοκρατικού μοντέλου αξιολόγησης των καθηγητών. Η αξιολόγηση πρέπει να είναι διαρκής, να λαμβάνει υπόψη σταθμισμένα το διδακτικό, ερευνητικό και διοικητικό έργο των διδασκόντων και να συμμετέχουν όλοι οι φοιτητές και σπουδαστές. Σκοπός είναι να μειωθούν τα φαινόμενα αυθαιρεσίας και να εκλείψουν οι καθεστωτικές λογικές και πρακτικές κυρίως όσων βρίσκονται στην βαθμίδα του καθηγητή.
Υλικοτεχνική Υποδομή
Το κράτος και το υπουργείο οφείλουν να δώσουν έμφαση στην αναμόρφωση και τη βελτίωση της υλικοτεχνικής υποδομής των πανεπιστημίων και ιδιαίτερα εκείνων της περιφέρειας. Τα εργαστήρια στα περισσότερα πανεπιστήμια είναι ανεπαρκή για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες των φοιτητών και είναι εφοδιασμένα με απαρχαιωμένο εξοπλισμό. Φαινόμενα που παρατηρούνται, κυρίως, στα πανεπιστήμια της περιφέρειας με αποτέλεσμα ο φοιτητής να μην επιθυμεί να συνεχίσει εκεί τις σπουδές του ή να επιδιώκει με κάθε τρόπο τη μεταγραφή του σε μεγαλύτερο ίδρυμα γεγονός που έχει αρνητικό αντίκτυπο στην ανάπτυξη των τοπικών κοινωνιών. Είναι, επιτέλους, καιρός αυτή η χωρίς ουσιαστικό λόγο και αιτία μεταγραφολογία όσων έχουν, απλώς, τα ‘πολιτικά μέσα’ να σταματήσει και η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου να μεριμνήσει ώστε οι σχολές να μπορούν να ικανοποιούν σε μεγάλο βαθμό τις ανάγκες καθηγητών και φοιτητών. Αναμόρφωση της βιβλιοθήκης των ιδρυμάτων και δημιουργία όπου δεν υπάρχουν με υλικό από τη σύγχρονη επιστημονική διεθνή βιβλιογραφία και όχι μόνο συγγράμματα των δεκαετιών του προηγούμενου αιώνα. Επιπλέον, είναι επιτέλους ανάγκη τα ιδρύματα να δώσουν έμφαση στην ηλεκτρονική αρχειοθέτηση των συγγραμμάτων κάτι το οποίο θα διευκολύνει την πρόσβαση των φοιτητών. Κάθε βιβλιοθήκη δεν χρειάζεται να εμπλουτίζεται μόνο με συγγράμματα πάνω στο γνωστικό αντικείμενο του τμήματος ή της σχολής αλλά να είναι σε θέση να παρέχει και ευρύτερες γνώσεις σε όλους τους τομείς της κοινωνικοοικονομικής ζωής.
Χρηματοδότηση
Το κράτος οφείλει επιτέλους να ικανοποιήσει ένα χρόνιο αίτημα που είναι η αύξηση της χρηματοδότησης για την παιδεία.
Κανένα πολιτικό κόμμα δεν είναι αντίθετο σε μια τέτοια κατεύθυνση, όμως όταν έρχεται η ώρα το κρίσιμων αποφάσεων το Υπουργείο Παιδείας κωφεύει στις φωνές που ζητούν γενναία αύξηση των κονδυλίων. Η χρηματοδότηση οφείλει να ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες των ιδρυμάτων και να μην κατευθύνεται από οποιεσδήποτε πελατειακές σχέσεις κατά καιρούς αναπτύσσονται μεταξύ πρυτάνεων και προέδρων ΤΕΙ από τη μια μεριά και του Υπουργείου από την άλλη. Χρηματοδότηση με βάση συγκεκριμένους σκοπούς και σχέδιο και έλεγχος σε τακτά χρονικά διαστήματα για την ορθή κατανομή των πόρων, προκειμένου να υπάρξει η πολυπόθητη όσο και δυσεύρετη διαφάνεια.
ΑΝΕΡΓΙΑ – ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Ένα από τα βασικότερα θέματα που οφείλουν να μας απασχολήσουν είναι η ένταξη των νέων στην κοινωνία της εργασίας και οι προοπτικές που μπορούν να δημιουργηθούν όσον αφορά το μείζον θέμα της εύρεσης εργασίας. Το τελευταίο διάστημα όλο και πληθαίνουν οι απόψεις που ισχυρίζονται ότι στη σημερινή δυσχερέστατη οικονομική συγκυρία και μπροστά στο φάσμα της ανεργίας, που πλήττει ολόκληρο τον εργαζόμενο ελληνικό λαό, οι νέοι είναι εκείνοι που βρίσκονται σε δυσχερέστατη θέση.
Η ανεργία των νέων συνεχώς αυξάνεται απόρροια της βαθιάς ύφεσης στην οποία έχει εισέλθει η ελληνική οικονομία. Το φαινόμενο αυτό εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους για τη συνοχή και την ομαλή εξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας. Η αύξηση της ανεργίας συνοδεύεται με αύξηση της παραβατικότητας των νέων που συχνά εκδηλώνεται με εγκληματικές πράξεις (ληστείες, σύσταση συμμοριών, χουλιγκανισμός, δημιουργία νέων ακροδεξιών και φασιστικών ομάδων, έντονες εκδηλώσεις ρατσιστικών φαινομένων, ναρκωτικά). Κάτι τέτοιο οδηγεί αναπόφευκτα στη μείωση του επιπέδου διαβίωσης.
Μια προοδευτική σοσιαλιστική κυβέρνηση οφείλει κατά προτεραιότητα να απαντήσει άμεσα και αποτελεσματικά στα παραπάνω προβλήματα. Δεν είναι μόνο ο δανεισμός του κράτους που πρέπει να απασχολεί τους κυβερνώντες αλλά και ο τρόπος και οι πολιτικές που θα ακολουθήσουν προκειμένου οι νέοι άνθρωποι να μπορέσουν να ενταχθούν ομαλά και να συμβάλλουν ενεργά στην παραγωγική διαδικασία της χώρας.
Η νεολαία χρειάζεται σταθερές εργασιακές σχέσεις. Κάθε προσπάθεια ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων και δημιουργία θέσεων μερικής απασχόλησης τείνει να μετατρέψει την εργασιακή δύναμη της νεολαίας σε νέες δουλοκτητικές σχέσεις και συνεπώς να τους μετατρέψει από πολίτες σε υπηκόους. Για την αντιμετώπιση του προβλήματος απαιτείται πρώτα από όλα η διατήρηση των σταθερών αμοιβών (14 μισθοί στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα). Επίσης, χρειάζεται να κατοχυρωθεί ο σεβασμός του ωραρίου εργασίας (πενθήμερο-οκτάωρο). Η ύπαρξη ελεύθερου χρόνου είναι απαραίτητη για την πολιτική και πολιτισμική εκδήλωση όλων των ανθρώπων και ιδιαίτερα της νεολαίας για να μην καταντήσουν αμελείς πολίτες που μόνο εργάζονται.
Η διαρκής επιμόρφωση και η συνεχής δια βίου μάθηση, ιδιαίτερα στο δημόσιο τομέα, είναι απαραίτητη ώστε να αναπτύσσονται συνεχώς δεξιότητες και η εργασία να γίνεται δημιουργική και αποδοτική και όχι μηχανοκρατική και άβουλη όπως θέλει το νέο καπιταλιστικό πνεύμα.
Χρειάζεται να δοθούν ειδικά κίνητρα για την παραμονή των ελληνικών επιχειρήσεων στην ελληνική επικράτεια αλλά και αυστηροί έλεγχοι όσον αφορά στη διαχείριση των κρατικών κονδυλίων. Ειδικές επιδοτήσεις για τη δημιουργία θέσεων εργασίας κυρίως για τους νέους. Επαναδιαπραγμάτευση του ΕΣΠΑ και του ΤΕΜΠΜΕ προς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις σε ποσοστό 40%. Η πρόσφατη εμπειρία έδειξε ότι στα ήδη εφαρμοζόμενα αντίστοιχα προγράμματα οι μεγάλες επιχειρήσεις απορρόφησαν τα κονδύλια χωρίς όμως να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας.
Με άλλα λόγια, η χώρα πρέπει, επιτέλους, να αποφασίσει ότι θέλει επενδύσεις ώστε να ξεκινήσει ο σχεδιασμός και η υλοποίηση ενός επενδυτικού σχεδίου ικανού να αντιμετωπίσει τη μεγάλη μάστιγα που λέγεται ανεργία. Η λήψη μέτρων καιροσκοπικού και βραχυχρόνιου χαρακτήρα κάθε άλλο παρά συμβάλει στην υλοποίηση ενός τέτοιου σκοπού. Ο νέος αποτελεί το πιο παραγωγικό κομμάτι της κοινωνίας και αυτό οφείλει να αναδείξει η κυβέρνηση.
Σε όλα τα παραπάνω, βασικό συστατικό στοιχείο αποτελεί η ανάπτυξη της τεχνολογίας και του διαδικτύου στην περιφέρεια. Δεν νοείται στην εποχή μας να υπάρχουν ακόμη ελληνικές πόλεις και χωριά όπου είτε είναι περιορισμένη είτε δεν υπάρχει και δεν προσφέρεται καμία δυνατότητα πρόσβασης στο διαδίκτυο.

Ως νέοι οφείλουμε να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας και να αναλάβουμε δράση. Δεν χρειάζεται να ανεχθούμε όλους εκείνους που μας θέλουμε άβουλα όντα προκειμένου να μπορούν ανενόχλητοι να καθορίζουν τις τύχες μας. Έχουμε φωνή, έχουμε γνώμη και πρέπει να την αναδείξουμε. Η αναπτυξιακή πορεία της ελληνικής κοινωνίας πρέπει να σταματήσει να βασίζεται σε σαθρά θεμέλια όπως οι διακυμάνσεις της χρηματιστηριακής αγοράς αλλά να αξιοποιεί την παραγωγική δραστηριότητα και αποδοτικότητα των πολιτών της.