Μνήμη Γρ. Λαμπράκη: Μια βραδιά Μάη...

Από τον Θανάση Ι. Νικολαϊδη thanikolaidi@hotmail.com Μνήμη Γρ. Λαμπράκη ΜΙΑ βραδιά Μάη (1963) που η Ευρώπη προόδευε κι εμείς, εδώ, σκοτώ...

Από τον Θανάση Ι. Νικολαϊδη
thanikolaidi@hotmail.com

Μνήμη Γρ. Λαμπράκη

ΜΙΑ βραδιά Μάη (1963) που η Ευρώπη προόδευε κι εμείς, εδώ, σκοτώναμε βουλευτές. Βραδιά που έμελλε να δείξει την κλάση της η δεξιά, βάφοντας τα χέρια της με το αίμα του αγωνιστή. Μια στιγμή συμπυκνωμένης αντικομουνιστικής υστερίας κι ένα ρόπαλο κατακέφαλα, να δένει τη θηλιά στο λαιμό του παρακράτους.

Νωρίτερα, είχαν στρώσει υπόβαθρο «ιδεολογικό» διαφωτιστές τύπου Γιοσμά, για να οπλίσουν το χέρι δολοφόνων με ρόπαλο, πριν...
 πατήσουν το γκάζι του τρίκυκλου.

ΓΙΑ να φύγει ο Καραμανλής και να' ρθει ο Γ. Παπανδρέου, που δεν τον άφησαν να κυβερνήσει. Αποστάτες, βασιλιάς και Αμερικάνοι τα κατάφεραν. Κι ήρθε το δικό τους κράτος. Μια χούντα, που δεν όφειλε πια να κρύβεται προκειμένου να σκοτώσει κομμουνιστές και δημοκράτες. Κι ούτε να τιμωρήσει τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς της  δολοφονίας του Γρ. Λαμπράκη. Σκότωσαν έναν κομμουνιστική, έγραψε, την άλλη μέρα κάποια φυλλάδα της Θεσσαλονίκης.

ΕΔΩ, στη νύφη του Βορρά, καταμεσής του δρόμου και χωρίς να παρεκκλίνουν απ' το σχέδιο χτύπησαν τον άνδρα, τον επιστήμονα, τον ιδεολόγο. Πληρωμένοι φονιάδες και κατακάθια του υποκόσμου, εκβιαζόμενα απ' την Ασφάλεια.
Για να κατεβαίνουν λεφούσια «εθνικοφρόνων» (και) απ' την Τριανδρία, με πέτρες στο καλάθι. «Λαμπράκη, απόψε θα πεθάνεις» και τα παλικάρια του Μήτσου, τριγύρω, δεν άκουγαν κι ούτε το τρίκυκλο κινήθηκαν να σταματήσουν.
Τότε, που τραμπούκοι δέρνανε και η ΕΚΟΦ.βοηθούσε, χαφιέδες ρουφιάνευαν, η Αστυνομία κατέγραφε και η ΕΡΕ καμάρωνε.
ΤΟ τρίκυκλο μάρσαρε στη Βενιζέλου έχοντας βγει απ' τη Σπανδωνή και οι τραμπούκοι λυσσομανούσαν.
Ο Εμαννουηλίδης άλλη προσταγή δεν περίμενε. Το ρόπαλο βρήκε το στόχο του και ο Λαμπράκης κατέρρευσε. Δεν υπολόγισαν στον ΄΄Τίγρη΄΄ κι η καρδιά του Μήτσου και των Καπελώνηδων άρχισε να χτυπάει.
 Κάτι στράβωσε, κάτι δεν πρόβλεψαν, δεν υπολόγισαν στον Σαρτζετάκη και να σου κάτι λουλούδια στο εδώλιο. Χωρίς να πληρώσουν, χωρίς η παράταξή τους να τιμωρηθεί και να παροπλιστεί. Σήμερα, με τις μνήμες αδυνατισμένες μπροστά σε μονότονες διεκδικήσεις, τώρα που μεσημεριανούδες του τίποτα και μαντράχαλοι της σαχλαμάρας ροκανίζουν ώρες τηλεοπτικές ναρκώνοντας το μυαλό του μέσου έλληνα, καιρός για μνήμες και αναμνήσεις.