-"Χρήστο, με πνίγει ο καπνός... Σώσε με!"

Του ΓIANNH ΚΡΗΤΙΚΟΥ jkritikos@pegasus.gr http://www.ethnos.gr/ Χρήστο, δεν μπορώ να αναπνεύσω! Mε πνίγει ο καπνός! Σώσε με! Πες μου τι ...

Του ΓIANNH ΚΡΗΤΙΚΟΥ
jkritikos@pegasus.gr
http://www.ethnos.gr/

Χρήστο, δεν μπορώ να αναπνεύσω! Mε πνίγει ο καπνός! Σώσε με! Πες μου τι να κάνω...
Αυτή είναι η τελευταία φράση που είπε η 32χρονη Αγγελική Παπαθανασοπούλου, έγκυος ήδη στον 4ο μήνα, μιλώντας με τον σύζυγό της στο κινητό, τις στιγμές της άφατης φρίκης στο εσωτερικό της Τράπεζας Μαρφίν. Και μετά σιωπή...
Η αγωνιώδης αυτή έκκληση - απελπισμένη κραυγή της άτυχης Αγγελικής, όπως μας τη μετέφεραν οι στενοί συγγενείς της, είναι αναμφισβήτητα η συγκλονιστικότερη στιγμή της τραγωδίας που γράφτηκε λίγο μετά...
 τον εγκληματικό εμπρησμό από κουκουλοφόρους στο υποκατάστημα της «Μαρφίν» στη Σταδίου. Ο σύζυγος της Αγγελικής μάθαινε με τον πλέον εφιαλτικό τρόπο και με όσα ακολούθησαν από τις τηλεοπτικές μεταδόσεις, ότι έχανε τη σύντροφό του, αλλά και το αγέννητο παιδί τους!
Στις 11.30 το πρωί της Τετάρτης, η κ. Τότα Παπαθανασοπούλου, η μητέρα της Αγγελικής, την καλεί στο κινητό και της λέει: «Nα προσέχεις με τις φασαρίες που γίνονται στο Κέντρο της Αθήνας». «Μην ανησυχείς, μαμά, η μόνη ζημιά που έγινε εδώ, σπάσανε ένα ATM και φύγανε. Αλλωστε εγώ είμαι ψηλά στον τρίτο όροφο και δεν κινδυνεύω. Σου είπα, μην ανησυχείς...».
Από την ώρα εκείνη, μέχρι τις 3 μ.μ. που η μητέρα της, διευθύντρια στο Υποθηκοφυλακείο Αιγίου, έφυγε από το γραφείο, ευδιάθετη και εκείνο το μεσημέρι όπως πάντα, δεν είχαν άλλη επικοινωνία, παρά το γεγονός ότι άλλες ημέρες η Αγγελική συνήθιζε να καλεί πιο συχνά στα διαλείμματα της δουλειάς τη μητέρα της και σε σύντομες συνομιλίες αστειεύονταν και αντάλλασσαν δυο - τρεις φράσεις για καθημερινά μικρά θέματα και τελευταία για τη χαρμόσυνη εγκυμοσύνη.
Η κ. Τότα, φεύγοντας στις 3 μ.μ. από το γραφείο, κοντοστάθηκε στην πόρτα και ρώτησε, όπως συνήθιζε να το κάνει, πάντα με ευγένεια και χαμόγελο, τους συνεργάτες της «παιδιά με θέλετε κάτι» και λέγοντας ένα... «καλό απόγευμα», έκλεισε την πόρτα.
Αγκαλιά με τη σορό
Ηδη, νωρίτερα, η τραγωδία για την οικογένειά της είχε ολοκληρωθεί στην τράπεζα «Μαρφίν» στη Σταδίου. Είχε προηγηθεί ο διάλογος της Αγγελικής με τον σύζυγό της, τον Χρήστο, που συγκλόνισε το πανελλήνιο με τη στάση του στη κηδεία την Παρασκευή: όλη την ώρα κρατούσε αγκαλιά τη σορό της αγαπημένης του, στο ύψος της κοιλιάς, εκεί που κυοφορούνταν το μωρό τους.
Τα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία μετέδιδαν, ως έκτακτη είδηση, ότι «από εμπρησμό διαδηλωτών σε τράπεζα στην Αθήνα υπάρχουν τρία θύματα, υπάλληλοι της τράπεζας, ανάμεσά τους και μια νέα γυναίκα στον τέταρτο μήνα της κύησης»!
Και μόνο όταν έφτασε στο σπίτι, ανοίγοντας την τηλεόραση, μαζί με τα άλλα μέλη της οικογένειας, τον σύζυγό της και την άλλη κόρη τους, μάθαινε ότι η τραγωδία που παιζόταν στο κέντρο της Αθήνας ήταν για τη δική της οικογένεια!
Ο Χάρης και η Τότα Παπαθανασοπούλου καλούν ταξί και φεύγουν για την Αθήνα, ζώντας στη διαδρομή, αλλά και στη μετέπειτα οδυνηρή διαδικασία, την πιο εφιαλτική νύχτα της ζωής τους!
Ο ΧΑΡΟΚΑΜΕΝΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ
Τώρα, της οδύνης η σιωπή
Χαράματα Παρασκευής, λίγες ώρες πριν από την κηδεία, το «Εθνος της Κυριακής» αρχίζει την προσπάθεια στο Αίγιο, με τον διακριτικό και ευαίσθητο τρόπο που επιβάλει η περίσταση, να συγκεντρώνει από συγγενείς και φίλους στοιχεία για ένα αφιέρωμα στην «Αγγελικούλα», όπως την αποκαλούσαν οι δικοί της άνθρωποι. Οι πολίτες στον δρόμο που ρωτάμε κάνουν λόγο για «έγκλημα από τους ανεξέλεγκτους μασκοφόρους» και εκφράζουν την οργή τους!
Συγκλονιστική είναι η συνάντησή μας με τον πατέρα της, γνωστό δικηγόρο στην περιοχή, Χάρη Παπαθανασόπουλο. Ενας άνθρωπος, που η ευγένειά του ακόμα και σ’ αυτές τις συνθήκες ήταν διάχυτη, μας λέει με λυγμούς και δάκρυα στα μάτια: «Δεν αλλάζει τίποτα σ’ αυτό που μας συνέβη. Σας ευχαριστώ που θέλετε να γράψετε για την Αγγελική. Εμείς, ως οικογένεια, ποτέ δεν είχαμε σχέση με τη δημοσιότητα, δεν την επιδιώξαμε»...
Και συγκινημένος, με δυσκολία προφέρει μία μία τις λέξεις από έναν στίχο: «Αυτό που τώρα μας εκφράζει είναι της οδύνης η σιωπή...»
Σε λίγο, με τη βοήθεια της αδελφής του κ. Γιολάντας, επιλέγει ο ίδιος τη φωτογραφία της οικογένειας, είναι οι γονείς και ανάμεσά τους η Αγγελική. Μας λέει με τρεμάμενη από τη συγκίνηση φωνή: «Αυτή είναι μια καλή φωτογραφία να βάλετε. Υπάρχουν κι άλλες, δεν τις βρίσκουμε τώρα...» Μας έχει συγκλονίσει, ψελλίζουμε ένα... «κουράγιο» και νιώθουμε την ανάγκη, σεβόμενοι την «ιερότητα» των στιγμών, να μην αποτολμήσουμε αυτή την ώρα ερωτήσεις για πιθανές ευθύνες και αναπάντητα ερωτηματικά, για πράξεις και πιθανές παραλείψεις, που κόστισαν τη ζωή του παιδιού του. Αλλωστε και ο ίδιος, επικαλούμενος τον «στίχο», πολύ ευγενικά έθεσε την «προτεραιότητα»...
ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ
Αγγελος ήταν εδώ μαζί μας, άγγελος είναι και εκεί πάνω
«Η Αγγελική ήταν μια ευτυχισμένη κοπέλα, το έδειχνε κάθε στιγμή, καθώς ήταν πολύ δεμένη με την οικογένειά της, τους γονείς της και την αδελφή της τη Σίσσυ, είχε πετύχει στις σπουδές της, με πτυχίο από το Μαθηματικό Αθηνών, μεταπτυχιακά στο Λονδίνο, ξένες γλώσσες και δύο διδακτορικά, τη δουλειά της. Αλλά αυτό που έκανε τη ζωή της «συναρπαστική» και δεν το έκρυβε, ήταν ο σύντροφός της ο Χρήστος και το μωρό τους που περίμεναν».
Αυτή την εικόνα έχουν για την Αγγελική οι φίλες της και συνεργάτιδες της μητέρας της στο Υποθηκοφυλακείο Αιγίου, Χριστίνα Μερτζάνη και Αναστασία Κουτσοχέρα.
«Ευαίσθητη, με χιούμορ, πάντα είχε να λέει έναν καλό λόγο για όλους, κάτι που το κάνει η μητέρα της», λέει η Αναστασία.
«Τις ίδιες αρχές που έχουν οι γονείς της και η αδελφή της, πολύ διακριτικά και αθόρυβα, να βοηθούν κόσμο, συνανθρώπους που πάσχουν, να μιλούν σε όλους με ευγένεια, είχε και η Αγγελική», λέει η Χριστίνα.
«Τον τελευταίο καιρό εργαζόταν σκληρά, ώρες ατέλειωτες, με το λάπτοπ και στο σπίτι, με στόχο να επιτύχει προαγωγή, αφού επέλεξε να κάνει καριέρα στην τράπεζα και πάνω που όλα ήταν υπέρ της, ήρθε η συμφορά!». «Δίπλα μου ξεψυχούσε η Αγγελικούλα μας, κι εγώ αμέριμνος, προσπερνούσα την τράπεζα που καιγόταν και κατηφόριζα τη Σταδίου.
Γνώριζα μόνο ότι εργαζόταν σε ένα υποκατάστημα της Μαρφίν, κάπου στην Αθήνα», εξηγεί στο «Εθνος της Κυριακής» ο Φάνης Ζουρόπουλος, εκδότης, θείος της Αγγελικής.
«Κατεβαίνοντας τη Σταδίου τη στιγμή που έχει αρχίσει η «μάχη» μεταξύ αντιεξουσιαστών και των ΜΑΤ, βρίσκομαι σε μια ατμόσφαιρα αποπνικτική. Τρέχω στο πεζοδρόμιο της Σταδίου προς την Κοραή, για να βγω στην Πανεπιστημίου. Ξαφνικά η ατμόσφαιρα γίνεται... μαύρη (!), κοιτάζοντας αριστερά, βλέπω το κτίριο της Μαρφίν να καίγεται!
Και τον κόσμο απέξω να ωρύεται, ένα χάος, μια κόλαση δακρυγόνων, καπνού, θορύβων... Είναι 2.30 το μεσημέρι και ούτε περνά από το μυαλό μου ότι, εκείνη τη στιγμή, με τον πιο τραγικό τρόπο, άφηνε την τελευταία της πνοή, η ανιψιά μου η Αγγελικούλα! Ενας «άγγελος» ήταν εδώ μαζί μας, «άγγελος» θα είναι και... εκεί πάνω», καταλήγει συγκινημένος ο κ. Ζουρόπουλος.