Σοσιαλιστικό ήθος και αστική ευγένεια...

Του ΔΗΜ. Κ. ΣΑΡΡΗ -ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΧΙΜΑΙΡΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΗΘΟΣ. -ΑΣ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ , ΕΣΤΩ ,ΤΗΝ ΑΣΤΙΚΗ ΕΥΓΕΝΕΙΑ Ο Δημοκρατικός Σοσιαλισμός (Κοινωνι...

Του ΔΗΜ. Κ. ΣΑΡΡΗ

-ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΧΙΜΑΙΡΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΗΘΟΣ.
-ΑΣ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ , ΕΣΤΩ ,ΤΗΝ ΑΣΤΙΚΗ ΕΥΓΕΝΕΙΑ

Ο Δημοκρατικός Σοσιαλισμός (Κοινωνισμός) , η κοινωνική  οργάνωση   με  ανθρώπινο (ουμανιστικό) πρόσωπο,  με  πολιτική και οικονομική Δημοκρατία,  Δικαιοσύνη και  περιφερειακή Αποκέντρωση, βασισμένη στα  τρία ισχυρά βάθρα εκείνα του κοινοβουλίου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και του ελεύθερου ακηδεμόνευτου  συνδικαλισμού, είναι μια  ιδεατή  κοινωνική έκφραση ενός πολιτισμικού ρεύματος με κύρια  χαρακτηριστικά την  λαϊκοσυμμετοχικότητα και την άμεση Δημοκρατία, στον αντίποδα του σημερινού υλιστικού και...
οικονομίστικου πολιτισμού.
-Στο παρελθόν  έγιναν προσπάθειες προσέγγισης μιας ιδεατής Σοσιαλιστικής κοινωνίας, χωρίς  αποτέλεσμα, καθότι προϋπόθεση  και καταλυτικό στοιχείο  κατάκτησης του στόχου   είναι  να διαπερνά  την κοινωνία  (στελέχη και λαϊκή βάση) ένα ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΗΘΟΣ, κάτι που  δυστυχώς παραμένει ζητούμενο .
Αντίθετα    αποκαλύπτονται σκάνδαλα διασπάθισης του δημόσιου χρήματος από άτομα, μέχρι χθες, υπεράνω  πάσης υποψίας τα οποία  προφανώς στερούντο  σοσιαλιστικού ήθους, προκαλώντας μεγάλη ζημία  στην δημοκρατική  παράταξη ,η οποία έχασε  το ηθικό πλεονέκτημα, το οποίο μετά την άμβλυνση των ιδεολογιών , κράδαινε  υπερήφανα, σαν συγκριτικό πλεονέκτημα της.
-Ο Δημοκρατικός Σοσιαλισμός είναι ΑΝΤΙΔΟΓΜΑΤΙΚΟΣ ,σε ευθεία αντιστοίχηση με τους συμπαντικούς κανόνες της αέναης αλλαγής  των πάντων…(Τα πάντα ρεί και ουδέν μένει.)
-Η φιλοσοφία του Σοσιαλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο  συνθέτει μια πολιτικοκοινωνική  πρόταση  με στόχο την διαμόρφωση μιας κοινωνίας ευτυχισμένων ανθρώπων και όχι ευημερούντων αριθμών, μέσα από  μια δέσμη σαφώς διατυπωμένων προτάσεων και παρεμβάσεων που ισοδυναμεί με μια νέα  πολιτισμική επανίδρυση.
Μπροστάρηδες  σε μια τέτοια πολιτιστική  πρωτοβουλία μπορεί να είναι νέοι και  νέες  αλλά  και διανοούμενοι ,που πρέπει να  διακόψουν την  αδράνεια της αυταρέσκειας τους και να ενεργοποιηθούν…
-Ο ουμανιστικός  σοσιαλισμός  ευαγγελίζεται  μια ανώτερη μορφή πολιτισμικής οργάνωσης και προϋποθέτει  την ύπαρξη πολιτών υψηλού μορφωτικού, πολιτιστικού και πολιτικού επιπέδου με πολιτικό ήθος . Πολιτών που δεν θα έχουν θεοποιήσει το κέρδος   αλλά θα αγωνίζονται  για την κοινωνική ευτυχία .
Για την διαμόρφωση μιας τέτοιας ποιότητας κοινωνικής συνείδησης απαιτείται μιας νέας ποιότητας κοινωνική εκπαίδευση, που πρέπει να παρέχει  η κοινωνία στα μέλη της .
-Ο  ουμανιστικός σοσιαλισμός δεν αποτελεί ένα κοινωνικό σύστημα ικανοποίησης  προσωπικών φιλοδοξιών .
Οι σοσιαλιστές  μέσα από την δράση τους αποσπούν το σεβασμό του λαού που  έχουν την ευγενική  φιλοδοξία  να εκπροσωπήσουν , δεν εκλιπαρούν  ούτε μηχανορραφούν , αλλά  είναι πάντα  σε ετοιμότητα ,αν κληθούν, να προσφέρουν και όχι να ωφεληθούν…
-Η ιδέα της προσωπικής ελευθερίας σε μια σοσιαλιστική κοινωνία δεν σημαίνει ασυδοσία και υποταγή στις όποιες παρορμήσεις  ,αλλά την ανάπτυξη μιας εσωτερικής δύναμης ΑΥΤΟΕΛΕΓΧΟΥ.
Το βαθύτερο νόημα της ελευθερίας είναι να θέτουμε κοινωνικούς στόχους και να αγωνιζόμαστε να τους επιτυγχάνουμε, μέσα από λαϊκοσυμμετοχικές  διαδικασίες .
-Στον Δημοκρατικό σοσιαλισμό οι  εκπρόσωποι του λαού πρέπει να υπερβαίνουν τα  πάσης φύσεως συμφέροντα και να έχουν αναπτύξει αισθήματα αυταπάρνησης.
-Η  Ανθρώπινη  δημοκρατική κοινωνία  απαιτεί επίπονη και μακρόχρονη διαδικασία βελτίωσης της ποιότητας της σκέψης και της έκφρασης των  πολιτών.
Οι παραπάνω καυτές αλήθειες ,που θυμίζουν ΑΘΛΟΥΣ, αιτιολογούν το γιατί  μια τέτοια κοινωνία ,που προϋποθέτει την ύπαρξη ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΗΘΟΥΣ, παραμένει  χίμαιρα και μακρυνός στόχος.
Η δυσάρεστη   διαπίστωση    είναι   ότι  δεν κατακτήσαμε το ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΗΘΟΣ , ως αποτέλεσμα του χωρίς αρχές ανταγωνισμού του πολιτικού προσωπικού ,που  παίρνει  τις διαστάσεις  "σύρραξης", καθότι  δεν επικρατεί ο ικανότερος και ο εντιμότερος αλλά συνήθως  η μετριότητα   που χρησιμοποιεί πλαγίους, συχνά ανέντιμους, μεθόδους  και έχει ισχυρό "διαγκωνισμό" και θράσος.
Το κόμμα το θεωρούν σαν "ανσανσέρ" κοινωνικής και οικονομικής  τους ανόδου στο οποίο μπαίνει αυτός που δίνει πιο δυνατές … αγκωνιές…
Εχθροί τους όσοι στέκονται εμπόδια στην "καριέρα" τους.
Επιπτώσεις  της έλλειψης αξιοκρατίας και του  μη ελέγχου του "πόθεν έσχες" τους …
Όμως οι δυσάρεστες  διαπιστώσεις  δεν σταματούν εδώ.
Η "συντροφικότητα" έχει παραχωρήσει την θέση της στα "συντροφικά μαχαιρώματα".
Υπάρχει έλλειψη σεβασμού  σε  κάποια  ιστορικά    στελέχη  και αποκλείονται  με το άλλοθι της  δήθεν "ανανέωσης".
Οι διαδικασίες  περιφερειακών πολιτικών οργάνων ελέγχονται από τα κεντρικά  ως  εκτός του πνεύματος των σχετικών εγκυκλίων  και αποφάσεις  τους είναι  "μνημεία" αναξιοκρατίας  και  ιδιοτελούς σκοπιμότητας, καθόσον  η συνείδηση τους ετεροκαθορίζεται  από τοπικούς και όχι μόνο παράγοντες.
Άλλες φορές  οι εγκύκλιοι εφαρμόζονται "αλά κάρτ"…
Στελέχη  κρίνονται  υποκειμενικά ,από την κομματική νομεγκλατούρα και δεν κάνουν τον κόπο να τους κάνουν απλή ενημέρωση και  τα πληροφορούνται από το τύπο.
 Άλλοτε  υποβάλλουν έγγραφα  και δεν απαντώνται.
Άλλα  στελέχη δεν μιλάνε μεταξύ τους.
Άλλοι πάλι  απαξιώνουν  τον ανεπιθύμητο "σύντροφό" τους με την  άγρια πολεμική που του γίνεται   από κάποιο στρατευμένο "λαγό", ο οποίος στο τέλος φεύγει από το  "παιγνίδι", ώστε να περάσουν  την  επιθυμητή τους "τρίτη λύση", ως δήθεν "λύση ανάγκης"…
Μέθοδος  δοκιμασμένη  με επιτυχία  στο παρελθόν και  που κάποιοι φιλοδοξούν να την εφαρμόσουν ξανά…
Αυτά τα φαινόμενα πολιτικής παρακμής πρέπει να εκλείψουν.
Είναι μεγάλη η ευθύνη της ηγεσίας  και πρέπει να τους εντοπίσει  και να τούς  αποδυναμώσει.
Αν  το ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΗΘΟΣ, λοιπόν, είναι άπιαστη χίμαιρα τουλάχιστον ας κρατήσουμε , έστω, την "αστική" ευγένεια  , στα πλαίσια του τυπικού savoir vivre.
Είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε και ,ποιος ξέρει ,μπορεί να αποτελέσει  την βάση  να ξαναβρεθούμε και να  δεσμευτούμε να κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα  προσέγγισης  του αρχικού μας άπιαστου στόχου, προσέγγισης ,γιατί  η κατάκτηση του φαντάζει αδύνατη, του σοσιαλιστικού ήθους…