Κυπριακές γέφυρες στον Ερντογάν...

Από το http://diktiospartakos.blogspot.com/    ΒΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΠΛΗ ΚΑΤΟΧΗ ΕΛΛΑΔΑΣ-ΤΟΥΡΚΙΑΣ Ποιος θυμάται το πα...

Από το http://diktiospartakos.blogspot.com/  

ΒΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΠΛΗ ΚΑΤΟΧΗ ΕΛΛΑΔΑΣ-ΤΟΥΡΚΙΑΣ
Ποιος θυμάται το παλιό σουξέ του Λευτέρη Πανταζή «Ταραχή»;
Αυτά τα συναισθήματα διακατέχουν το ελληνικό αστικό κατεστημένο μετά τις χθεσινές δηλώσεις του Κύπριου πρόεδρου Χριστόφια, που ξεφεύγοντας από τη πεπατημένη της ελληνοκυπριακής θεώρησης, η όποια εκτιμά το Κυπριακό πρόβλημα μόνο ως ζήτημα Κατοχής, είπε ότι:
«η Κύπρος υπήρξε θύμα βιασμού, τονίζοντας ότι κατά...
 περιόδους όλες οι εγγυήτριες δυνάμεις διαδραμάτισαν αρνητικό ρόλο, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας με το πραξικόπημα της Χούντας κατά του Μακάριου που άνοιξε το δρόμο για την τουρκική εισβολή και συνεχιζόμενη κατοχή του 37% του νησιού».
Και συνέχισε, με μία διφορούμενη τοποθέτηση: «Η Κύπρος πλήρωσε πολύ ακριβά την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα»!
Οι εκτιμήσεις αυτές του Κυπρίου προέδρου συμπεριλαμβάνονταν σε ομιλία που πραγματοποίησε στην αμερικάνικη δεξαμενή σκέψης, το ίδρυμα Brookings της Ουάσιγκτον, παρουσίας αξιωματούχων της αμερικανικής κυβέρνησης, στελεχών του ΔΝΤ, βουλευτών και πρέσβεων ξένων χωρών.
Σε αυτή την απρόσμενη εξέλιξη για την ελληνική κυβέρνηση, απάντησε η ναυαρχίδα του Συγκροτήματος Αλαφούζου, η εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. Με ειρωνείες και ύβρεις επιχείρησε να φθείρει την αξιοπιστία των επίσημων κυπριακών καταγγελιών. Είναι χαρακτηριστικό το απόσπασμα:
«Έκπληξη προκάλεσε χθες η ατυχής επιλογή του προέδρου της Κύπρου κ. Δημήτρη Χριστόφια να κατηγορήσει όχι μόνο την Τουρκία, αλλά και την Ελλάδα για εισβολή στην Κύπρο, στη διάρκεια ομιλίας του στο, προκαλώντας σύγχυση στους παρευρισκομένους, οι περισσότεροι εκ των οποίων, χωρίς να γνωρίζουν λεπτομέρειες του προβλήματος, ενημερώθηκαν από τον πρόεδρο της Κύπρου ότι η Ελλάδα έχει εισβάλει στη χώρα του. Ο κ. Χριστόφιας, ο οποίος προηγουμένως είχε αναφερθεί στο πραξικόπημα της χούντας κατά του Μακαρίου, ανέφερε ότι οι δύο αποκαλούμενες μητέρες πατρίδες ουσιαστικά εισέβαλαν και οι δύο».
Ακολούθως, με επαγγελματικό τρόπο η εφημερίδα θέλησε να οξύνει το εθνικιστικό μένος των αναγνωστών της και όχι μόνο, δίνοντας έμφαση στην αβλαβή διέλευση τουρκικής κορβέτας στο Αιγαίο. Το άρθρο μπορεί να καταλόγισε στην ενέργεια του τουρκικού πολεμικού ναυτικού συμμετοχή στις «προκλητικές κινήσεις στο Αιγαίο», αλλά σε κανένα σημείο δεν καταγγέλθηκε από τον αρθρογράφο η παράνομη και προκλητική επί της ουσίας παρακολούθηση του τουρκικού πλοίου από την τορπιλάκατο ΚΡΥΣΤΑΛΛΙΔΗΣ, του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού!
Στο επίλογο του άρθρου, διαμέσου της παρουσίασης της ομιλίας του υπουργού Εξωτερικών Δ. Δρούτσα στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, επανέφερε την επίσημη ελληνική θέση ότι «η νήσος είναι θύμα εισβολής και κατοχής», αλλά και τους όρους που θέτει το ελληνικό αστικό κατεστημένο για την προσέγγιση των δύο κρατών: «οι ελληνοτουρκικές σχέσεις πρέπει να διέπονται από τον σεβασμό του διεθνούς δικαίου, χωρίς απειλές χρήσης βίας και αβάσιμες εδαφικές διεκδικήσεις». Και συνέχισε «τα κοινά μας συμφέροντα υπερβαίνουν τις πολιτικές διαφορές τις οποίες μπορούμε και πρέπει να επιλύσουμε ειρηνικά και ένας πιθανός τρόπος είναι το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης».
ΚΥΠΡΙΑΚΕΣ ΓΕΦΥΡΕΣ ΣΤΟΝ ΕΡΝΤΟΓΑΝ
Οι ασυνήθιστες δηλώσεις του Κύπριου Προέδρου Χριστόφια, που για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης, αντίστοιχες εκτιμήσεις για τον χαρακτήρα του Κυπριακού προβλήματος προκάλεσαν βίαιη λογοκρισία από την Συντακτική Ομάδα έντυπου της ριζοσπαστικής αριστεράς, αποκαλύπτουν βαθύτερες διεργασίες στο τρίγωνο των σχέσεων Ελλάδας-Κύπρου-Τουρκίας, που φυσικά δεν διαπνέονται από τις αρχές του Διεθνισμού.
Η περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης αναβαθμίζεται γεωστρατηγικά, μετατρέπεται σε τεράστιο κόμβο στη μεταφορά εμπορίου μεταξύ των οικονομιών του Ειρηνικού (Κίνας-Ινδίας) και της Δύσης, ενώ το ζήτημα της ενέργειας (εκμετάλλευση κοιτασμάτων φυσικού αερίου-πετρελάιου και μεταφορά αυτής από την Μαύρη Θάλασσα-Κάυκασο και τη Μέση Ανατολή προς τη Ευρώπη και γενικότερα στις αγορές της Δύσης) ενδυναμώνει τη θέση του Αιγαίου-Κρήτης-Κύπρου. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι την ίδια χρονική περίοδο σημειώνονται διπλωματικές πρωτοβουλίες για την επίλυση μακροχρόνιων προβλημάτων (Αιγαίο-Κυπριακό-Παλαιστινιακό κλπ), όπου η κάθε άρχουσα τάξη και ιμπεριαλιστική δύναμη θέλει να βάλει την σφραγίδα της.
Το κυπριακό κατεστημένο διατηρεί την στρατηγικού χαρακτήρα συμμαχία του με τον ελληνικό αστικό κόσμο, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν επιθυμεί να το ακολουθήσει με όρους εξάρτησης και αποδοχής προσυμφωνημένων. Ο μύθος του ελληνισμού-τουρκισμού εξυπηρετεί την ενοποίηση-αφομοίωση του κόσμου της εργασίας στα συμφέροντα των αστών, δικαιολόγησε ιστορικά την επεμβατική-επεκτατική πολιτική ελληνικού-τουρκικού κράτους έναντι της Κύπρου, διάσπασε την ταξική ενότητα του κυπριακού λαού αντιπαραβάλλοντας τη διαχωριστική ταυτότητα της εθνοτικής κοινότητας, που τελικά καλούνταν να υποταχθεί στις εκάστοτε προτεραιότητες της Μητέρας Πατρίδας. Η αμφισβήτηση αυτής της σχέσης απαντήθηκε από το ελληνικό και τουρκικό κράτος με το πραξικόπημα και την εισβολή-κατοχή, τη ντε φάκτο διχοτόμηση της Κύπρου και του λαού της.
Όμως, όπως οι Τουρκοκύπριοι έχουν βιώσει τα προτάγματα της Μητέρας Πατρίδας που γέμισε το νησί με δεκάδες χιλιάδες εποίκους και κατοχικά στρατεύματα, έτσι και οι Ελληνοκύπριοι έχουν βιώσει την επέμβαση του ελληνικού κράτους σε κρίσιμες επιλογές τους: από την μη εγκατάσταση των αντιπυραυλικών συστημάτων S300, που αγοράστηκαν με λεφτά των Ελληνοκυπρίων φορολογουμένων για να σκουριάζουν αποθηκευμένα στην Κρήτη, ενίοτε δίνοντας στους Ισραηλινούς τη δυνατότητα εκπαίδευσης για να επιτεθούν στο Ιράν, μέχρι τις ασφυκτικές πιέσεις που άσκησε το σύνολο του ελληνικού Αστικού κόσμου για την αποδοχή του σχεδίου Ανάν.
Οι Ελληνοκύπριοι δεν επιθυμούν την συνέχιση αυτής της κατάστασης. Εξάλλου η κάθε αστική τάξη αναζητά όρους και δρόμους αυτοτελούς έκφρασης και διαπραγμάτευσης. Η συμμαχία με άνισους όρους μεταξύ ελληνικού και Κυπριακού κράτους, επενδυμένη πάντα με εθνικούς προπαγανδιστικούς αποπροσανατολιστικούς όρους, δε μπορεί να μας κάνει να ξεχνούμε ότι το κάθε αστικό κράτος κινείται πάντα με γνώμονα την εξυπηρέτηση των στρατηγικών του συμφερόντων.
Σήμερα, μπορεί να διαμορφώνεται μια συμμαχία Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ στην Νοτιοανατολική Ευρώπη, υπό την σκιά των ΗΠΑ, αλλά η κάθε αστική τάξη αφήνει περιθώρια για γεφύρωση των διαφορών. Αυτό επιδιώκουν οι τοποθετήσεις Χριστόφια «η ενδυνάμωση του Ταγίπ Ερντογάν μετά το πρόσφατο δημοψήφισμα στην Τουρκία ίσως συμβάλει στην επίλυση του Κυπριακού, καθώς θα πρέπει κανείς να είναι τυφλός για να μη διαπιστώσει ότι ο κ. Ερντογάν δεν είναι Ετσεβίτ· εάν κερδίσει τη μάχη με τον στρατό και τους δικαστικούς στο εσωτερικό, αυτό θα είναι καλό και για την Τουρκία αλλά και για την Κύπρο».
Ο Χριστόφιας θέλει λύση, προσφέρει ως δέλεαρ την κυπριακή στήριξη στην τουρκική ευρωπαϊκή προοπτική, ζητά ως αντάλλαγμα τη μερική απόσυρση των κατοχικών στρατευμάτων, ώστε να μπορέσει να πείσει και την Ελληνοκυπριακή πλευρά, εντοπίζει όμως το αγκάθι και τα πραγματικά προβλήματα των διαπραγματεύσεων: «Με την εκλογή Έρογλου αντιμετωπίζουμε σοβαρά προβλήματα στο κεφάλαιο των περιουσιών, καθ' ότι η θέση του είναι ότι τον πρώτο λόγο πρέπει να έχει ο νυν χρήστης».
Οι δηλώσεις του Χριστόφια σχετικά με την αγάπη του για τους Τουρκοκύπριους φαντάζουν υποκριτικές αν αναλογιστεί κανείς τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα του real estate και του τουριστικού τομέα που συνδέονται με το ζήτημα των περιουσιών, αλλά και το θέμα της υφαλοκρηπίδας, που πέρα από το έκδηλο ενδιαφέρον Ελληνοκυπρίων-Βρετανίας (λόγω βάσεων) και Τουρκίας, έχει και διεθνείς διαστάσεις αφού εκκρεμεί η μοιρασιά με τις γειτονικές χώρες και τα συμβόλαια εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων από ξένες πολυεθνικές.
ΕΞΟΡΥΞΕΙΣ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ ή ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ
Μια άλλη παράμετρος που αποδεικνύει την τεράστια ενδοαστική και διακρατική σύγκρουση γύρω από το Κυπριακό, είναι το ουσιαστικά ασυμβίβαστο στην εκμετάλλευση των φυσικών πόρων της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και της τουριστικής αστικής ανάπτυξης. Η σύγκρουση των τεράστιων αυτών συμφερόντων που αδιαφορούν για τις «ιστορικές συνέχειες» και αντιμετωπίζουν περιπαικτικά τα εθνικιστικά λογύδρια «περί κοινών συμφερόντων του ελληνισμού» εκφράστηκε μέσα από την εκστρατεία της Υπουργού Τ.Μπιρμπίλη να σταματήσει η εξόρυξη πετρελαίου σε μεγάλα βάθη, που θεωρείται τροχοπέδη στα σχέδια της κυπριακής κυβέρνησης για εκμετάλλευση των υποθαλάσσιων κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Με αφορμή την τεράστια καταστροφή στον Κόλπο του Μεξικού μετά το ατύχημα στην πλατφόρμα της ΒΡ, η Τ.Μπιρμπίλη απέστειλε επιστολή στην ομόλογό της στην Ιταλία, Stefania Prestigiacomo, η οποία είχε αναλάβει αντίστοιχη πρωτοβουλία, αλλά και στους Επιτρόπους Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Janez Potocnik και Ganther Oettinger, επισημαίνοντας την επικινδυνότητα των εξορύξεων σε μεγάλο βάθος στην περιοχή της Μεσογείου.
Η κυπριακή βεβαίως πλευρά φοβάται ότι συνέπεια αυτών των κινήσεων θα είναι το μπλοκάρισμα των σχεδίων πολυεθνικών εταιρειών που είχαν υπογράψει συμβόλαια εξόρυξης στη κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, καθώς τα αποθέματα υπολογίζονται σε πολύ μεγάλο βάθος, μέχρι και 5.000 μέτρα κάτω από τον βυθό της θάλασσας.
Η συμμετοχή της Κύπρου στην Ε.Ε, ίσως τελικά αποδειχτεί πηγή προβλημάτων καθώς σύμφωνα με δημοσιεύματα «η χειρότερη για την Κύπρο εξέλιξη - από οικονομικής πάντα πλευράς - θα ήταν απόφαση της Κομισιόν για έκδοση Οδηγίας με την οποία θα απαγορεύονται εξορύξεις στη Μεσόγειο. Απόφαση η οποία θα αφορά βέβαια μόνο τα κράτη - μέλη, με αποτέλεσμα τρίτα κράτη, όπως Τουρκία, Ισραήλ και άλλες μεσογειακές χώρες που δεν είναι μέλη της Ε.Ε. να μπορούν να διενεργούν εξορύξεις υδρογονανθράκων».
Για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται ότι τα συμφέροντα καθορίζουν τις πολιτικές αποφάσεις.
Συμφέροντα τα όποια είναι ξένα με τον κόσμο της εργασίας, που πρέπει ξεπερνώντας εθνικούς και θρησκευτικούς διαχωρισμούς, να παλέψει ενωμένος για την ικανοποίηση των δικών του αναγκών και δικαιωμάτων.
Ο δρόμος της Ειρήνης διασταυρώνεται με την αναγκαιότητα Αντίστασης-Ρήξης-Ανατροπής της αστικής πολιτικής και των κυβερνήσεων της αντεργατικής λαίλαπας, του ολοκληρωτικού κοινοβουλευτικού και των πολεμικών τυχοδιωκτισμών.
ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ