Ανθρώπινη συμπεριφορά προς όλους = Ανθρώπινη κοινωνία για όλους...

Από την  Θεοδώρα Ρασσιά Υποψήφια δημ. σύμβουλο Ηλιούπολης Από το πρωί που βγαίνουμε από το σπίτι μας για να πάμε στη δουλειά /στο πανεπι...

Από την Θεοδώρα Ρασσιά
Υποψήφια δημ. σύμβουλο Ηλιούπολης

Από το πρωί που βγαίνουμε από το σπίτι μας για να πάμε στη δουλειά /στο πανεπιστήμιο /στο σούπερ-μάρκετ /στο περίπτερο /οπουδήποτε γενικότερα, συναντάμε ανθρώπους πολλών κατηγοριών. Ή μάλλον για να διατυπωθεί πιο σωστά, τους εντάσσουμε ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ, ουδενός εξαιρουμένου, σε διάφορες κατηγορίες, βάσει του τι σημάδια συμπεριφοράς ξεχωρίζουμε/συλλέγουμε ώστε να τους κατατάξουμε σε μία από αυτές. Οι συνήθεις κατηγορίες που διαμορφώνουμε στο μυαλό μας για τους άλλους περιλαμβάνουν τα εξής "ζευγάρια" αντιθέτων χαρακτηρισμών, υιοθετώντας ένα από...
τα δύο - και τις περισσότερες φορές "πετώντας έξω" γιατί απλά ΒΙΑΣΤΗΚΑΜΕ ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΜΕ.... Φιλικός ή εχθρικός, δημιουργικός ή βαρετός, κοινωνικός ή μή (επικοινωνιακός ή απόμακρος αντίστοιχα), χαρούμενος ή λυπημένος και άλλες πολλές,  απλώς τώρα παρατέθηκαν οι βασικότερες που συνήθως έρχονται αμέσως στο νου ως χαρακτηρισμοί.
Τι θα λέγατε αν όμως αντί να κρίναμε, χωρίς να γνωρίζουμε βέβαια, απλά γιατί δεν μας άρεσε ο τρόπος ενδυμασίας, ο τρόπος ομιλίας, μία λάθος κίνηση που απλά μας ξένισε και μας απομάκρυνε από τον δίπλα μας,  να λειτουργήσουμε ως πολιτισμένα όντα, όπως ορίζεται να είμαστε εν έτει 2010, μεταβαίνοντας στην διαδικασία της κοινωνικοποίησης , απλά πιάνοντας κουβέντα με κάποιον από όσους συναντήσαμε ή απλά λέγοντας ένα ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΟ "ΚΑΛΗΜΕΡΑ!" και βάζοντας ένα λιθαράκι για μία πιο θετική, πιο χαρούμενη, όμορφη μέρα....;
Τι θα λέγατε αν δεν μέναμε μόνο στην σκέψη της ιδέας "ναι, είμαι καλός άνθρωπος" και  το κάναμε πράξη...βοηθώντας π.χ. μία υπερήλικη να περάσει απέναντι στην άλλη μεριά του δρόμου, κρατώντας μερικές σακούλες από το σουπερ-μαρκετ καθώς κανείς δεν υπάρχει να την βοηθήσει, όπως τονίζει η ίδια, ή για να αναφέρουμε καλύτερα κανείς από όλους εμάς δεν τόλμησε να κάνει ΤΟ "ΒΗΜΑ" ΤΗΣ ΚΑΛΟΣΥΝΗΣ, που με τόση θέρμη στηρίζουμε σε κάθε ευκαιρία πως μας διακατέχει ως αρετή, χωρίς όμως ούτε μιά πράξη στο ενεργητικό μας...? (απλά γιατί είναι must, είναι πιο trendy να το διαφημίζουμε περιχαρείς από εδώ και από εκεί, διαφημίζοντας απλά κάτι το οποίο εν τέλει δεν είμαστε γιατί απλά δεν το αποδεικνύουμε με πράξεις, όχι δεν το λέω για τους άλλους... μα για τους εαυτούς μας πάνω από όλα!)
Τι θα λέγατε αν τύχαινε να βιώσετε μια άσχημη συμπεριφορά από κάποιον από όλους αυτούς που συναντήσατε - φαινόμενο πολύ φυσικό, ειδικά στην εποχή μας, που με αφορμή την κρίση όλοι εκφράζονται με τον πιο  βίαιο-απολίτιστο τρόπο κάποιες φορές, γιατί απλά βιώνουν μία πολύ άσχημη κατάσταση ξεσπώντας πάνω σας -...εσείς όμως αντιδρούσατε με όση κατανόηση και υπομονή σας απομένει, καθώς μόνο χειρότερο θα μπορούσε να γίνει αν αντιδρούσατε με τον ίδιο τρόπο?
 Τι θα λέγατε αν λειτουργούσαμε επιτέλους ΜΕ ΟΔΗΓΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ και το μυαλό λιγότερο, συνάπταμε φιλίες με τους γείτονες, συζητούσαμε τα προβλήματα της πόλης μας μαζί τους και έτσι στην πορεία της συζήτησης ίσως να έβγαινε πως ότι πρόβλημα αντιμετωπίζεις εσύ, αντιμετωπίζουν και άλλοι εκατό που ζουν στην ίδια περιοχή?..ΙΣΧΥΣ ΕΝ ΤΗ ΕΝΩΣΕΙ λένε, και σίγουρα έχουν δίκιο...
Ας γίνουμε λοιπόν πιο ανθρώπινοι, πιο κοινωνικοί (πέραν του συστήματος δημοσίων σχέσεων που ακολουθεί πλέον ο οποιοσδήποτε, ακολουθώντας ένα μοντέρνο ρεύμα, που όμως δεν βγάζει πουθενά αποδεδειγμένα) , ας κάνουμε επιτέλους πράξη αυτό που μας εκφράζει! Ας σταματήσει πια να επικρατεί η όποια φοβία μας...
Πιο ήσυχοι θα κοιμόμαστε αν ξέρουμε τι συμβαίνει γύρω μας και μιλώντας, δείχνοντας έστω και λίγη εμπιστοσύνη, με κόσμο που μας περιστοιχίζει και συναντάμε καθημερινά, παρά να είμαστε οι άνθρωποι που μονάχοι πορευόμαστε ή ακόμα χειρότερα "οι άνθρωποι με τις παρωπίδες - που δεν επικοινωνούν με κανένα και για κανένα λόγο".... Με το να είμαστε ανθρώπινοι σε ότι κι αν κάνουμε, συντελούμε στο να διαμορφωθεί επιτέλους μία πιο ανθρώπινη κοινωνία, με εφόδια την  ελπίδα για το μέλλον και την αγάπη για τους γύρω μας.
Εάν  θέλουμε...τότε μόνο θα  μπορέσουμε!