Βιβλιοκριτική...

Το βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη "Μια μεγάλη καρδιά γεμίζει με ελάχιστα" Από την  Eλίνα Βαβατσιούλα Μόλις τελείωσα ένα καλό βιβλ...

Το βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη "Μια μεγάλη καρδιά γεμίζει με ελάχιστα"

Από την Eλίνα Βαβατσιούλα

Μόλις τελείωσα ένα καλό βιβλίο ψυχολογίας και μέσα στις σελίδες του βρήκα εξηγήσεις για πράγματα που κάνω και που έχω σκεφτεί. Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί γιατί ...

κάνω συγκεκριμένες σκέψεις, γιατί επιμένω σε κάτι που κάποιος άλλος δε θα επέμενε. Τελικά δεν είμαι η μόνη και μπόρεσα να δω τον εαυτό μου σε διάφορα παραδείγματα της συγγραφέως, όπως πιστεύω οτι θα αναγνωρίσουν κι άλλοι τον εαυτό τους μέσα σε αυτό το βιβλίο.

Το βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη δεν είναι μυθιστόρημα, είναι ένα παζλ από διάφορες περιπτώσεις που έχει συναντήσει σε γκρουπ ψυχολογίας ως ψυχολόγος, αλλά και απο τον προσωπικό της περίγυρο. Όπως η συγγραφέας είναι ένας άνθρωπος βαθιά θρησκευόμενος, σχεδόν πάντα ανατρέχει σε κείμενα Αγίων και συγκρίνει τη στάση της εκκλησίας με αυτήν της επιστήμης. Καταπιάνεται με θέματα όπως η αγάπη, ο γάμος, σχέση γονέα- παιδιού, αυτισμός, κατάθλιψη , απώλεια, αποτυχία αλλά και θέματα πιο μικρά όπως δίαιτα, διακοπές, γιορτές, αυπνία μέχρι και γραπτά μηνύματα στο κινητό. Δίνει τη δική της απάντηση γιατί τα μηνύματα είναι τόσο αγαπητά από σχεδόν όλο τον κόσμο. Ο γραπτός λόγος έχει τη δύναμη να εξηγεί καλύτερα τα πράγματα και μας βοηθά να συνειδητοποιήσουμε το τι έχουμε στο μυαλό μας. Και όντως, έτσι είναι..

Το βιβλίο δίνει τροφή για προβληματισμό αναφερόμενο στα πιο συνηθισμένα θέματα και ο καθένας απο κει και πέρα, ανάλογα με τις ευαισθησίες του, βρίσκει απαντήσεις ή κάνει τους δίκους του συνειρμούς. Η συγγραφέας υποστηρίζει οτι κάποιος είναι προσωπικά υπεύθυνος για την ευτυχία του «Η ευφορία ή ο πόνος, η ανία ή το κέφι ξεχειλίζουν απο εντός, όλα τ΄άλλα μόναχα αφορμές και προσχήματα». Αναιρεί τις δύο θεωρίες «ουδείς αναντικατάστατος» και «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».

Και βέβαια αφιερώνει αρκετές σελίδες στην αγάπη και ιδίως στην προβληματική της μορφή. Αγαπάμε όντως; Η νομίζουμε ότι αγαπάμε; Γιατί ζηλεύουν άντρες/ γυναίκες;

Και όταν κάποιος δεν μπορεί να ξεφύγει απο μια άρρωστη σχέση , τότε είναι γιατί απλά η καρδιά αποζητά αρμονία και βρίσκει την αρμονία στα πρόσωπα που για εκείνη είναι σημαντικα... Ποιό το νόημα της αγάπης αν αγαπάμε μόνο τους καλούς ή αυτους που μας έχουν φερθεί ωραία;