Η χρήση της θεωρίας του Αναρχισμού από την Τρομοκρατία και η λανθασμένη ταύτισή τους…

Toυ Αντώνη-Μάριου Παπαγιώτη Σε μια προσπάθεια διαχωρισμού και αποσαφήνισης των εννοιών της “ τρομοκρατίας ” και του “ αναρχισμού “, με βεβ...

Toυ Αντώνη-Μάριου Παπαγιώτη

Σε μια προσπάθεια διαχωρισμού και αποσαφήνισης των εννοιών της “τρομοκρατίας” και του “αναρχισμού“, με βεβαιότητα (που πηγάζει από την ιστορική μελέτη και την εμπειρική σύγκριση) κάποιος μπορεί να υποστηρίξει ότι η τρομοκρατία δεν αποτελεί μορφή διακυβέρνησης εν αντιθέσει με τον αναρχισμό. Οι περισσότεροι αναρχικοί απορρίπτουν την τρομοκρατία στις βασικές της αρχές, για εθνικιστικούς ή θρησκευτικούς σκοπούς. Yπό μια θεωρητική έννοια, όμως, ο αναρχισμός δικαιολογεί την τρομοκρατία ως μορφή εγκληματικής δράσης που επιτίθεται στις αξίες μιας οργανωμένης κοινωνίας.

Ειδικότερα, ο αναρχισμός είναι μια...

μορφή «αόρατης δικτατορίας» που απορρίπτει οποιαδήποτε μορφή κεντρικής ή εξωτερικής αρχής και προτιμά αντ’ αυτού να την αντικαταστήσει με εναλλακτικές αφανείς μορφές οργάνωσης προσωπικών επαφών, όπως να προσβάλλει τα σύμφωνα αμοιβαίας βοήθειας μεταξύ των πολιτών, τον συνδικαλισμό (οποιαδήποτε δηλαδή μη-αυταρχική οργανωτική δομή που δίνει τη μέγιστη ελευθερία στους εργαζομένους), την εικονοκλασία (την καταστροφή των λατρεμένων πεποιθήσεων), τον φιλελευθερισμό (μια πίστη στην απόλυτη ελευθερία), την πολιτισμική ηγεμονία και τον ατομικισμό. Ο αναρχισμός συχνά σχετίζεται με τις ρίζες της τρομοκρατίας του 19ου αιώνα, καθώς είναι η απόρριψη της κατάστασης οποιασδήποτε μορφής καταναγκαστικής διακυβέρνησης, οποιασδήποτε μορφής κυριαρχίας και εκμετάλλευσης. Είναι η έννοια της ελεύθερης και ίσης πρόσβασης στους πόρους όλου του κόσμου (την λεγόμενη κοινοκτημοσύνη), για την επίτευξη της θετικής ελευθερίας (πραγματική ελευθερία), αντί της αρνητικής ελευθερίας (ελευθερία βασιζόμενη στα περισσότερα συνταγματικά δικαιώματα).

Σαν θεωρία, ο αναρχισμός κρατά μια μοναδική θέση στην ιστορία, καθώς ήταν η πρώτη επαναστατική κίνηση που διατύπωσε τις συστημικές ιδέες για τον σκοπό της αναταραχής. Μερικές από τις ιδέες αυτές συναντώνται ως τρομοκρατικές τακτικές, αλλά είναι σημαντικό πρώτα να τις κατανοήσουμε στα πλαίσια του αναρχισμού. Ο θεωρητικός του αναρχισμού, Michel Bakunin, διέδωσε την ιδέα «της προπαγάνδας μέσω πράξης» και «επέτρεψε τις ενέργειες να μιλήσουν από μόνες τους», η οποία ήταν μια θεωρία που αναπτύχθηκε αρχικά από τον Carlo Pisacane, έναν ιταλό επαναστάτη που υποστήριξε ότι οι ιδέες πηγάζουν από τις πράξεις, και όχι το αντίθετο. Κατά τη διάρκεια των ετών, αυτή η έννοια έχει εξελιχθεί σε μια αρκετά ικανή «φιλοσοφία της βόμβας», ως τμήμα μιας εκστρατείας προπαγάνδας για να τονώσει τη σημασία του αιτιατού και από αυτή την άποψη έχει σημειωθεί ως χαρακτηριστικό γνώρισμα καθορισμού της τρομοκρατίας[1]. Οι ιδέες του Bakunin επηρέασαν έντονα τον αναρχισμό, επειδή η έννοια που έδωσε στην προπαγάνδα μέσω πράξης περιέλαβε επίσης μια απαγόρευση ενάντια στη δράση ομάδων μεγάλης κλίμακας, θεωρώντας ότι αυτό που είναι καλύτερο για τη δράση «κοινωνικών επαναστατικών αναρχικών» είναι να εξατομικεύεται ή να γίνεται σε μικρές ομάδες, χωρίς να μπορεί κάποιος να την καταγγείλει ή να την ορίσει, μέσω μιας συλλεκτικής δικτατορίας, που θα έχει απαρνηθεί τα επίσημα αξιώματα. Γι’αυτό το λόγο, οι περισσότεροι αναρχικοί δρουν με την αρχή της απουσίας του αρχηγού της αντίστασης, ή ενεργούν από μόνοι τους, με λίγη προσφορά γνώσης ή υποστήριξης από τις ομάδες που αυτοί μπορεί να ανήκουν. Ένας άλλος αναρχικός, ο Sergei Nechayev, που ήταν ομοϊδεάτης του Bakunin, δόξασε την «ανελέητη» πτυχή της καταστροφής, αλλά ήταν ο Bakunin που σχεδίασε τα έξι απαραίτητα βήματα για να καταστραφεί μια κοινωνική δομή:...

...η συνέχεια εδώ:               

http://blogs.eliamep.gr/a-papagiotis/i-chrisi-tis-theorias-tou-anarchismou-apo-tin-tromokratia-ke-i-lanthasmeni-taftisi-tous/