Ένα (α)κόμ(μ)α στη Συγγρού...

 Του Αντώνη-Μάριου Παπαγιώτη  Ζω (μην το δέσεις και κόμπο) για τη στιγμή που οι δημοσιογράφοι θα λένε on air " σύμφωνα με κύκλους τ...

 Του Αντώνη-Μάριου Παπαγιώτη

 Ζω (μην το δέσεις και κόμπο) για τη στιγμή που οι δημοσιογράφοι θα λένε on air "σύμφωνα με κύκλους της Συγγρού", όταν θα αναφέρονται σε πληροφορίες που έχουν από (κατα)δότες της ΝΔ. 

Προηγήθηκε η εγκατοίκηση της ΔΗ.ΣΥ. στη πιο φημισμένη λεωφόρο της Αθήνας. Σ' ένα δρόμο που συνήθως πληρώνεις για να γαμήσεις ή τα σκας για να σου χορέψουν ή την προτιμάς για να ακούσεις αγαπημένους λαϊκούς τραγουδιστές και κορμάρες που τους συνοδεύουν ή παιδεύεσαι δωρεάν (το αγαπημένο Πάντειο παρέχει ακόμα μεταπτυχιακούς τίτλους δίχως την καταβολή υψηλών διδάκτρων). 

Στην ίδια στράτα, ενώ τα νέα σύγχρονα οικοδομήματα-κοσμήματα είναι ιδιόκτητα, σ' αυτή την...

 περιβόητη οδό η ΝΔ πληρώνει αδρά τα ενοίκιά της για να συγκατοικήσει.

Δεν πληρώνει, όμως, μόνο αυτά ακριβά. Συνεχίζει να χρεώνεται την ανικανότητα του νέου προέδρου της να εμπνεύσει (ο κ. Σαμαράς, παρά τα άρρυθμα ζεϊμπέκικα του κ. Παπανδρέου και τα κακά τουρκικά του πρωθυπουργού σου υπό τον ήχο μελωδιών του μεγάλου Σταμάτη Σπανουδάκη σε εγκαίνια τουρκικού γηπέδου, υπολείπεται κατά πολύ ενός ΓΑΠ που ακροβατεί μεταξύ χρεωκοπίας και ξεπουλήματος της χώρας), να δώσει την ελπίδα -που συχνά χρησιμοποιεί στους λόγους του- στην πλειοψηφία των πολιτών και να καθοδηγήσει νικηφόρα το δυναμικό που διαθέτει αυτή η αποδεκατισμένη Συντηρητικότατη πια Παράταξη. Μια Παράταξη που εκτός από ικανά πρόσωπα, αυτή τη στιγμή δεν έχει ούτε στρατηγικό σχεδιασμό, δεν έχει θέσεις, δεν έχει πρόγραμμα εναλλακτικής διακυβέρνησης και παραμένει καθηλωμένη, αγκυροβολημένη, στο χαμηλότερο δημοσκοπικό ποσοστό της. 

Αποτέλεσμα, αυτό το κενό -που αναπόφευκτα γίνεται και ιδεολογικό εν τη απουσία πολιτικού προσανατολισμού και μπούσουλα- να σπεύδουν να το υπερασπιστούν αβυσσαλέα κολλητοί, συνδαιτυμόνες ίδιων δικτύων, βαψομαλλιάδες, παρθένες και πουτάνες, αδελφές και παλικάρια. 

Από την άλλη, οι πιστοί υποστηρικτές της χάρηκαν από το ανακάτεμα της σημαδεμένης και λειψής τράπουλας, απ' όπου ο κ. Σαμαράς επέλεξε άσσους καμένους που τους ποντάρει σαν δεκάρια καρό, αχρείαστους ρηγάδες για χάρη ισορροπιών, δίχως ντάμες (αυτό το κόμμα έχει εμφανές πρόβλημα πια και στη γυναικεία αντιπροσώπευση, το οποίο ανάγκασε στην ανάσυρση "εξωθεσμικών" δημοσιογράφων), με τα κομμένα φιγουράκια στη πρώτη εσωστρεφή  να εντάσσονται σ' ένα νέο μόρφωμα ψευτοαντάρτικου. Κι έτσι μαζεύτηκε ένα πολυάριθμο τσούρμο από καλοπληρωμένους κομπάρσους σε μια επαναλαμβανόμενη κυκλωτική ιστορία που θα αναμένει τα λάθη της κυβέρνησης Παπανδρέου να την οδηγήσουν στη πτώση και να έρθουν και πάλι στην εξουσία, για να επιβεβαιώσουν στη πράξη και την δική τους ανικανότητα, αλλά και τη προσημειωμένη δεινότητα στη γρήγορη σπέκουλα των δημόσιων προνομίων που πηγάζουν από ημέρες εξουσίας.

Ίδιοι ανίκανοι και ατάλαντοι παίχτες, ίδια χάλια κι έρχονται τα λόγια του Γερουλάνου ("Ο Σαμαράς μου θυμίζει Παπανδρέου") να μοιάζουν τα πιο σοφά για την αλήθειά τους. 

Ίδια κι όμοια, χρόνια μπρος χρόνια μετά και το χρέος σου όλο πηχτότερα βουτά...