Γιώργο-Γιάννη, σας είμαι ευγνώμων...

Από την Σία Κοσιώνη http://www.aixmi.gr/ Πριν λίγο καιρό ήταν τα θύματα της MARFIN. Αυτή τη φορά ήταν ο άδικος χαμός του Γιώργου και ...

Από την Σία Κοσιώνη
http://www.aixmi.gr/

Πριν λίγο καιρό ήταν τα θύματα της MARFIN. Αυτή τη φορά ήταν ο άδικος χαμός του Γιώργου και του Γιάννη που προκάλεσαν το ηλεκτροσόκ. Πάντα, έτσι γίνεται. Συμβαίνει το κακό, μένει η κοινωνία σύξυλη και μετά ψαχνόμαστε.

Και καθώς ψαχνόμαστε αρχίζουμε να κάνουμε διαπιστώσεις. Διαπιστώσεις ψύχραιμες, διαπιστώσεις οργισμένες. Δημοσιογραφικές διαπιστώσεις, συνδικαλιστικές διαπιστώσεις, πολιτικές διαπιστώσεις.
Έτσι συνέβη και τώρα. Υπό το κράτος της θλίψης, του θρήνου και της οργής και προσπαθώντας να απαντήσουμε στα αμέτρητα «γιατί» πίσω από...
 την τραγωδία βρεθήκαμε να διαπιστώνουμε πολλά.
Διαπιστώσαμε ότι υπάρχουν ελλείψεις στον εξοπλισμό των αστυνομικών.
Διαπιστώσαμε ότι οι περικοπές δαπανών στον ευαίσθητο τομέα της ασφάλειας είναι κάτι που πρέπει να ξανασκεφτούμε.
Διαπιστώσαμε πόσο σημαντική είναι η εμπειρία και η σωστή εκπαίδευση σε αστυνομικούς που πρέπει να φέρουν εις πέρας επιχειρήσεις υψηλής επικινδυνότητας σαν κι αυτές.
Διαπιστώσαμε πόσο κρίσιμο είναι να υπάρχει καλός συντονισμός μεταξύ των υπηρεσιών της αστυνομίας.
Διαπιστώσαμε ότι κάποιοι, συνήθεις ύποπτοι, στάθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων. Ορισμένοι μπήκαν με κρύο αίμα στην αναζήτηση πολιτικών ευθυνών. Φταίει ο Παπουτσής, φταίει ο Χρυσοχοίδης, φταίει ο Παυλόπουλος, φταίει ο Σκουλαρίκης.
Και κάποιοι άλλοι, από αυτούς που «κόπτονται», δε δίστασαν να κοκορομαχήσουν ανελέητα μπροστά στο εμβρόντητο τηλεοπτικό κοινό προκειμένου να ξεκαθαρίσουν τα συνδικαλιστικά τους χωράφια, πριν καν τα δυο αδικοχαμένα παλικάρια «γνωριστούν» με το τελευταίο τους σπίτι. Συμφωνώ Χρήστο, η εικόνα ήταν αποκρουστική.
Διαπιστώσαμε επίσης, ότι τα πράγματα εκεί έξω έχουν αρχίσει να αγριεύουν. Το έγκλημα αλλάζει μορφή και αναβαθμίζεται και οι αρχές πρέπει να το προλάβουν, πριν κάποιοι αρχίσουν να βγάζουν καλάσνικοφ και για ένα εισιτήριο λεωφορείου. Και δυστυχώς, αυτήν την περίοδο, υφίστανται όλοι εκείνοι οι παράγοντες που ευνοούν αυτήν την εξέλιξη. Η οικονομική κρίση, η κοινωνική αποδιοργάνωση, η βόμβα της παράνομης μετανάστευσης…
Διαπιστώσαμε και κάτι άλλο, που κοντεύαμε ίσως πολλοί να ξεχάσουμε. Ότι στη σκιά των αμείλικτων αριθμών, του χρέους, των ελλειμμάτων, των μισθών που μειώνονται και των επιδομάτων που χάνονται, η κοινωνία μας διαθέτει ακόμη συναίσθημα και ανθρώπινα αντανακλαστικά. Η τραγωδία του Ρέντη μας πάγωσε το αίμα, μας πέτρωσε την καρδιά, μας άλλαξε και την ατζέντα. Ευτυχώς, γιατί κάποια στιγμή νόμιζα ότι είχαμε όλοι μετατραπεί σε αριθμομηχανές με πόδια.
Για το τέλος, να μου επιτρέψετε να κάνω και εγώ τη δική μου διαπίστωση, για να μπει κι αυτή πλάι σε όλες τις υπόλοιπες.
Τώρα που μας χωρίζουν μερικά 24ωρα από την εν ψυχρώ δολοφονία του Γιώργου και του Γιάννη, τώρα που αγκαλιαστήκαμε όλοι οι Έλληνες πάνω από τα σκοτωμένα τους νεανικά όνειρα και τον άφατο πόνο των δικών τους ανθρώπων, διαπιστώνω τη βαθιά ανάγκη αυτής της κοινωνίας για ήρωες. Μίας κοινωνίας που καταθλίβεται, στριμώγνεται, κουμπώνεται, φοβάται και εξαγριώνεται.
Ο Γιώργος και ο Γιάννης δεν ήταν απλά δύο νέοι άνθρωποι που έφυγαν. Εξάλλου πολλοί νέοι άνθρωποι χάνονται με πολλούς άδικους τρόπους καθημερινά. Ήταν δυο νέοι που έφυγαν πάνω στο κυνήγι. Το κυνήγι των ληστών, που είναι κυνήγι του καθήκοντος, που είναι κυνήγι της επιτυχίας, που είναι κυνήγι του ονείρου, που είναι κυνήγι της ζωής. Δυο παιδιά που απλά δε μάσησαν…
Νιώθω ούτως ή άλλως ευγνώμων απέναντι στο Γιώργο και στο Γιάννη, όπως και στον άλλο Γιώργο και τον Παναγιώτη που αναρρώνουν από τα τραύματά τους, αλλά και σε όλους τους αστυνομικούς της ομάδας Δίας που συμμετείχαν σε αυτήν την αιματοβαμμένη επιχείρηση και από τύχη δε βρίσκονται σήμερα στη θέση των άτυχων συναδέλφων τους.
Θα τους είμαι ακόμη περισσότερο ευγνώμων αν η τραγική τους ιστορία σταθεί αφορμή να μάθουμε ως κοινωνία να αναγνωρίζουμε και να επιβραβεύουμε τους ήρωες που κυκλοφορούν ανάμεσά μας καθημερινά.