Τη βγάλαμε κι απόψε...

Του Στέλιου Μάινα http://www.aixmi.gr/ Τους πείσαμε τους Γερμανούς; Έστω και με τη διαπίστωση πως, όλα είναι δούναι και λαβείν, λειτο...

Του Στέλιου Μάινα
http://www.aixmi.gr/

Τους πείσαμε τους Γερμανούς; Έστω και με τη διαπίστωση πως, όλα είναι δούναι και λαβείν, λειτούργησε η κοινοτική αλληλεγγύη;

Καταφέραμε να μειώσουμε τα επιτόκια κατά μια μονάδα, και να επιμηκύνουμε το χρόνο αποπληρωμής του δανείου στα επτάμιση χρόνια;
Δηλαδή πήραμε ένα τράτο, να οργανωθούμε, να δουλέψουμε κα να τα επιστρέψουμε;
Το πότε, και τι κληρονομιά θα αφήσουμε, είναι άλλο θέμα που αφορά και τις επερχόμενες γενιές.
Κι ας ακούγονται φωνές διαμαρτυρίας για το ευρωομόλογο και το δικαίωμα επαναγοράς του χρέους σε μειωμένη τιμή. Μήπως αυτός δεν πρέπει να είναι ο επόμενος στόχος;
Θα μου πείτε με την κοινή λογική, η αύξηση του χρέους δεν συνεπάγεται αύξηση και της ανεργίας, και ύφεση της οικονομίας την οποία...
 ήδη βιώνουμε;
Μήπως με την επιμήκυνση λύσαμε το πρόβλημά μας;
Δεν καταλαβαίνουμε πως αυτό το χρέος δεν είναι βιώσιμο, πως από μόνο του φρενάρει κάθε ανάπτυξη;
Είναι αλήθεια πως αντιστεκόμαστε για να γλυτώσουμε απ’ το ναυάγιο, όχι δεν βουλιάξαμε ακόμα, θα το είχαμε καταλάβει, ναι, έχουμε μπάσει νερά και δουλεύουν οι αντλίες, μόνο που πρέπει να βάλουν ένα χεράκι, επιβάτες και πλήρωμα.
Ας μην γινόμαστε εκ του ασφαλούς σχολιαστές, είναι γεγονός πως έχουν γίνει σοβαρές προσπάθειες, με αποτέλεσμα απτό, να εξασφαλίσουμε μια ακόμα δανειακή ανάσα. Η προίκα που παίρνει, άλλωστε, κάθε κυβέρνηση, δεν είναι μόνο η διαχείριση είναι και τα χρέη της προηγούμενης διαχείρισης. Αυτός είναι ο κανόνας του παιχνιδιού, ας μην υποπίπτουμε στο αμάρτημα της εθνικής μεμψιμοιρίας.
Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός πως τη βγάλαμε γι απόψε, και καλό θα είναι οι στόχοι μας, στις λαβυρινθώδεις καταστάσεις που έχουμε μπλέξει , να είναι βραχυπρόθεσμοι και χειροπιαστοί. Ας μη μας παρηγορήσει το γεγονός, ας μας δείξει τουλάχιστον το μέτρο της προσωρινότητας, πως δεν είμαστε η μοναδική χώρα που αντιμετωπίζει προβλήματα, ας ελπίζουμε πως «το μήκος των πεπρωμένων μας» είναι διαφορετικό, κατά πως λέει ο Ελύτης,
«Ανέκαθεν στο κόσμο αυτόν βασιλεύει μια κάποια, όπως θα λέγαμε, άνισος ισομετρία. Το ίδιο δυναμικό και για το καλό και για το κακό απαιτείται να καταβληθεί, αφού το φαρμάκι επενεργεί αρνητικά, όπως ακριβώς το αγαθόν θετικά πάνω στους άλλους, που ξέρουν να κρατούν σωστά το κάτοπτρο της καθαρής αντίληψης στη σχέση τους με τους τρίτους. Είναι, όμως, διαφορετικό το μήκος των πεπρωμένων.
Θεέ μου πόσα πολλά πράγματα και ν’ αντιστοιχούν μόνο σ’ ένα σκέτο σπίρτο, που το τραβάς πάνω τους και να!
Μόνο μια λάμψη ο άνθρωπος κι αν είδες, είδες…»