Μπαμπούσκες…

Του Θανάση Νικολαΐδη ΘΑ μας έδιναν λογαριασμό (και) για τη Γιουροβίζιον. Θα τα…κονομούσε η ΕΡΤ, θα περίσσευαν και για το δημόσιο. Ήταν ε...

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΘΑ μας έδιναν λογαριασμό (και) για τη Γιουροβίζιον. Θα τα…κονομούσε η ΕΡΤ, θα περίσσευαν και για το δημόσιο. Ήταν εποχή που τα υδροκέφαλα κρατικά κανάλια των υπεράριθμων και βολεμένων σκόρπιζαν το χρήμα. Και, βέβαια, κανένας δεν μας βεβαίωνε πως το χιλιαρικάκι (ημερησίως) στον κάθε τηλεσαχλαμαρίζοντα δεν το...
 μοιράζονταν μ’ εκείνον που τον διόρισε. Τα χρόνια πέρασαν με τη Γιουροβίζιον να μας φορτώνει δαπάνες, και με τα έσοδα(;) αόρατα και εξαφανισμένα.
ΚΑΝΟΥΝ, σήμερα, τις πρόβες τους για το μεγάλο πανηγύρι. Με το διάφανο πανωφόρι της λιτότητας η ΕΤ1, δεν μπορεί να κρύψει τη χαμένη παρθενία της. Με τους όρθιους σε στούντιο λιτό, δεν πρόκειται να πειστούμε, όσο δεν μας δίνει λογαριασμό για παρωχημένες δαπάνες της «εκδήλωσης». Χωρίς τη βούλα και υπογραφή υπευθύνων(!;) της σπατάλης, δεν πρόκειται να ευλογήσουμε τα λιτά και στημένα της σημερινής προετοιμασίας. Ποτέ δεν είναι αργά και περιμένουμε. Πόσο μας φέσωσαν, ποσά που δεν πρόλαβαν να εισρεύσουν στο ταμείο και ποιοι έγιναν πλούσιοι. Και, βέβαια, άδικα θα περιμένουμε και μόνο θα φανταζόμαστε αποκαλύψεις δημεύσεις και καταδίκες.
ΚΙ από καλλιτεχνία, μουσική και…ελληνικότητα; Δεν είσαι «ιν» αν δεν κουνιέται και λυγιέται η «τραγουδίστρια» πατώντας στ’ αχνάρια της Παπαρίζου. Κι ούτε η μουσική «δημιουργία» αποκτά νόημα και ουσία, αν δεν είναι ορατό το…βρακί της αοιδού. Εκεί, λοιπόν, στο μακρινό Μπακού, θα σμίξουν τα χνώτα τους εκφραστές της παγκόσμιας «τέχνης». Όπως την κατάντησε ο καπιταλισμός, ανακατεύοντας το χρήμα με τα πατροπαράδοτα των λαών. Για να «τραγουδάει» (στα αγγλικά) ο κάθε κουνιστός χασισωμένος(;) και να λικνίζεται το κάθε σκιάχτρο, φτιασιδωμένο με χίλια χρώματα κι αρώματα.
ΑΠΕΝΑΝΤΙ σ’ αυτούς κι αυτές, κόντρα στην ανωμαλία και τη σιχασιά, η Ρωσία κάνει την πλάκα της. Οι μπαμπούσκες συναγωνίζονται τις «ωραίες» και στο βάθος ειρωνεία. «Δεν είστε καλύτερες-είμαστε παραδοσιακές». Το ράπισμα στην εκδήλωση του φανταχτερού «τίποτα». Κι από ανωμαλία; Κάθε λογής και τάξεως, με τους κίναιδους «πρώτο τραπέζι πίστα» να τους χειροκροτούν παθιασμένες, αμόρφωτες μάζες.
ΑΝΤΙ, σ’ αυτό το (γιουρο)πανηγύρι, να εκφράζεται η τέχνη των λαών με τραγούδια στη γλώσσα τους και προσαρμοσμένα στις μουσικές τους παραδόσεις… Τότε, δεν θα’ ταν η «φίρμα» γέννημα των κυκλωμάτων. Δεν θα ‘κανε τη…γυμναστική της δίπλα σε «νοικιασμένες» χορεύτριες η «τραγουδίστρια», δεν θα φωνασκούσαν πλήθη λυσσασμένα με το μάτι στους μηρούς της και θα’ ταν Γιουροβίζιον φεστιβάλ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ.