ΒΕΡΓΙΝΑ - Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΒΓΑΛΑ...

Κείμενο – φωτογραφία:   Γιώργος Χρηστινίδης ,  gchristi@phyed.duth.gr Επίσκεψη στο Μουσείο της Βεργίνας μιας και έπρεπε να ξεναγή...

Κείμενο – φωτογραφία: 

 Γιώργος Χρηστινίδης, 

gchristi@phyed.duth.gr

Επίσκεψη στο Μουσείο της Βεργίνας μιας και έπρεπε να ξεναγήσω αγαπημένη φίλη που την έφερε νότιος άνεμος. Το μουσείο – για όσους δεν γνωρίζετε – βρίσκεται ακριβώς εκεί που βρέθηκαν οι βασιλικοί τάφοι των Μακεδόνων. Στεγάζεται σε μία «τούμπα» κάτω από το έδαφος. Υποβλητική ατμόσφαιρα, εξαιρετικός φωτισμός. Αν, από τη μια μεριά το νέο μουσείο της Ακρόπολης είναι υπέροχο για την αρχιτεκτονική του, την άνεση και τη μεγαλοπρέπεια που αρμόζει σε ένα χώρο που έχει στα σπλάχνα του τέτοιας αξίας εκθέματα, το μουσείο της Βεργίνας, από την άλλη, είναι μοναδικό για τους λόγους που ήδη ανέφερα.
Ωραία θα μου πείτε, και λοιπόν; Το λοιπόν είναι ότι το μουσείο το είχα επισκεφτεί και στο παρελθόν περισσότερες από μία φορές. Θυμάμαι πολύ καλά ότι στην έξοδο είχε δύο επιφάνειες σε kapa fix με τη φωτογραφία του Μανώλη Ανδρόνικου και δικά του σχόλια. Στη μία επιφάνεια περιέγραφε ο σπουδαίος αρχαιολόγος τη συγκίνηση που ένιωσε όταν κατάλαβε την αξία της ανακάλυψής του και στην άλλη σχολίαζε ότι σε όλα τα ευρήματα, σε όλες τις επιτύμβιες στήλες, σε όλες τις επιγραφές, σε κάθε τι που έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη μία ήταν η γλώσσα κι αυτή ήταν η ελληνική.
Ε, λοιπόν, αυτή η δεύτερη επιφάνεια σχετική με την γλώσσα που μιλούσαν τα εκθέματα, σήμερα, 9/8/2012, έλειπε. Υπήρχε μόνο η πρώτη. Ρώτησα το φύλακα γιατί την αφαίρεσαν και μου απάντησε πως ποτέ δεν υπήρχε. Επέμενα εγώ, επέμενε κι αυτός. Σκύλιασα. Τηλεφώνησα σε γνωστούς και φίλους που ήξερα ότι το είχαν επισκεφτεί. Επιβεβαίωσαν τη δική μου μνήμη.
Δεν είμαι υπέρμαχος θεωριών συνομωσίας, ούτε προτάσσω το μεγαλείο του παρελθόντος μας, μιας και το παρόν αδυσώπητο με προσγειώνει. Ρωτώ όμως: Τι μπορεί να συμβαίνει; Είναι πραγματικά κρίμα που σεβάστηκα τον κανονισμό και δεν είχα φωτογραφίσει τότε την επιφάνεια που σήμερα έλειπε. Πού να το φανταστώ; Μήπως πρέπει από δω και πέρα να κυκλοφορώ με μια μικροκάμερα και να φωτογραφίζω κρυφά για να μην ξανανιώσω την πίκρα της απώλειας μιας φωτογραφίας που δεν έβγαλα;