Στις 7 Οκτώβρη ο Λένιν φτάνει στην Πετρούπολη…

Γράφει ο Δευκαλίωνας. http://stoxasmos-politikh.blogspot.gr . Στον Δευκαλίωνα της 4ης Οκτωβρίου 2012, η στήλη σαφώς υπαινίχθηκε τ...

Γράφει ο Δευκαλίωνας.

http://stoxasmos-politikh.blogspot.gr.

Στον Δευκαλίωνα της 4ης Οκτωβρίου 2012, η στήλη σαφώς υπαινίχθηκε την πρόθεση της να αναφερθεί στα γεγονότα της Οκτωβριανής Επανάστασης. Οι λόγοι που ο άσημος και ταπεινός Δευκαλίων προχώρησε σε αυτήν την επιλογή δεν ήταν αποκλειστικά επετειακοί. Η σύγχρονη νεοελληνική πολιτικοοικονομική πραγματικότητα και κυρίως η...
ανθρωπιστική της διάσταση, μοιάζει σε πολλά σημεία και τηρουμένων πάντα των αναλογιών, με την προεπαναστατική Ρωσία.

Και εξηγούμαστε...

Στην Ρωσία του 1917 θέριζε η πείνα, η εξαθλίωση και η απόλυτη δυστυχία. Στην Ελλάδα του 2012 όλοι αποδέχονται και το αποδεικνύουν σχεδόν όλες οι σχετικές μελέτες ότι η πείνα, η εξαθλίωση και η φτώχεια είναι τα κυρίαρχα γνωρίσματα της ζωής των λαϊκών στρωμάτων.

Στην Ρωσία του 1917 η κυρίαρχη πολιτική ελίτ με την κυβερνητική της έκφραση την κυβέρνηση Κερένσκυ, είχε απαξιωθεί στην συνείδηση των μαζών γιατί δεν μπορούσε να δώσει λύσεις στα προβλήματα των Ρώσων προλετάριων. Στην Ελλάδα του 2012 τα φαινόμενα σήψης και ανεπάρκειας του πολιτικού συστήματος, που εκφράζονται πλέον μέσα από τις πράξεις και τις δηλώσεις της κυβέρνησης Α. Σαμαρά, προκαλούν πλέον τον γέλωτα.

Στην Ρωσία του 1917 ο πλούτος των Αριστοκρατών και των Γαιοκτημόνων προκαλούσε ακόμα και την πιο καλοπροαίρετη ερμηνεία ισονομίας. Στην Ελλάδα του 2012 ο αυξανόμενος ακόμα και μέσα στην κρίση πλούτος της κυρίαρχης πολιτικοοικονομικής ελίτ προκαλεί την οργή ακόμα του πανάγαθου Θεού.

Όμως μέχρι εδώ οι ομοιότητες. Υπάρχουν και χαοτικές διαφορές μεταξύ της σύγχρονης νεοελληνικής πολιτικοοικονομικής πραγματικότητας και της προεπαναστατικής Ρωσίας. Η κυριότερη:

Στην Ρωσία του 1917 είχε δημιουργηθεί ως αποτέλεσμα της επανάστασης του 1905, ένας ισχυρός αριθμητικά και οργανωτικά πυρήνας θεωρητικών και πολιτικών στελεχών, κομματικών σχηματισμών και συνειδητοποιημένων πολιτών που είχαν πειστεί ότι οποιαδήποτε πολιτική αλλαγή θα προέκυπτε μέσα από επαναστατικές διαδικασίες.

Στην Ελλάδα του 2012 δεν έχει εκλαϊκευθεί ακόμα επαρκώς ούτε η βασική αιτία του Ελληνικού Δημοσιονομικού Προβλήματος, άρα πιθανότατα αργεί και η θεωρητική και πολιτική επεξεργασία της λύσης και η αντίστοιχη στράτευση κοινωνικών δυνάμεων.

Αντικειμενικά και ενώ οι πολιτικοοικονομικές συνθήκες προεπαναστατικής Ρωσίας και νεοελληνικής πραγματικότητας είναι τηρουμένων των αναλογιών περίπου ίδιες, είναι παντελώς διαφορετικές οι πολιτικές παράμετροι που θα δώσουν την λύση στο Ελληνικό πρόβλημα.

Και εξηγούμαστε. Απουσιάζει μέχρι τώρα από την νεοελληνική πολιτικοοικονομική πραγματικότητα η πειστική πρόταση τιμωρίας των ενόχων της ελληνικής τραγωδίας και ριζοσπαστικής αντιμετώπισης της κρίσης. Γίνονται φιλότιμες προσπάθειες και οργανώνονται μαχητικές κινήσεις, αλλά ο χρόνος δεν βοηθάει ακόμα ώστε αυτές οι κινήσεις να μεταβληθούν σε αξιόμαχους θεωρητικούς, πολιτικούς και κομματικούς οργανισμούς. Όμως τα γεγονότα είναι μπροστά.

Προς το παρόν στεκόμαστε σε μία διαπίστωση. Το καζάνι στην κοινωνία βράζει και έχει ήδη ξεπεράσει το σημείο βρασμού. Όμως το κυρίαρχο εγχώριο πολιτικοοικονομικό σύστημα αδυνατεί να δώσει λύση στο πρόβλημα της χώρας. Αντίθετα επιδιώκει και πετυχαίνει μέχρι σήμερα να επωφελείται από αυτή την κρίση και να αυξάνει τον πλούτο του. Η έλλειψη ικανής και αποδεκτής ηγεσίας στο Πατριωτικό-Δημοκρατικό Μέτωπο και αξιόπιστου πολιτικού σχηματισμού, διευκολύνει αυτό το ιστορικό άτοπο, αυτό το ειδεχθές έγκλημα. Οι υπεύθυνοι για την κρίση να είναι οι αποκλειστικά κερδισμένοι από αυτή.

Όμως, το ιστορικό παράδειγμα που θα αναφέρουμε παρακάτω μας λέει και κάτι άλλο. Ελάχιστοι Ρώσοι, εκτός από αυτούς που συμμετείχαν τους επαναστατικούς πυρήνες, γνώριζαν και αποδέχονταν τον Λένιν. Όμως όταν ο Λένιν φθάνει παράνομα στην Πετρούπολη και ρίχνει το προωθημένο και τυχοδιωκτικό για τους πολλούς σύνθημα «Όλη η Εξουσία στα Σοβιέτ», η ιστορία τίθεται σε κίνηση. Στις 7 Οκτώβρη ο Λένιν φτάνει στην Πετρούπολη… Ο μεγάλος ηγέτης παίρνει στ’ ατσάλινο χέρι του το τιμόνι της επανάστασης!