Με την υπογραφή της συμφωνίας για την διαγραφή του γερμανικού χρέους στο Λονδίνο στις 27 Φεβρουαρίου του 1953 η γερμανική μεταπολεμική οι...
«Η συμφωνία του Λονδίνου έπαιξε σημαντικό ρόλο στο λεγόμενο οικονομικό θαύμα της Γερμανίας. Μπορεί μάλιστα να υποστηριχθεί ότι χωρίς τη διαγραφή του χρέους δεν θα υπήρχε οικονομικό θαύμα».
Ο Γερμανός ειδικός σε ζητήματα χρέους Γιούργκεν Κάιζερ, μέλος του συνδέσμου erlassjahr.de για τη μείωση του χρέους των υπό ανάπτυξη χωρών, δηλώνει στην DW ότι για χρόνια οι Γερμανοί απωθούσαν το γεγονός ότι η χώρα τους μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν υπερχρεωμένη, όπως σήμερα η Ελλάδα ή κάποιες υπό ανάπτυξη χώρες:
«Μαθαίναμε τότε ότι το οικονομικό θαύμα οφειλόταν στην εργατικότητα του λαού μας και στους Αμερικανούς, οι οποίοι μας βοήθησαν με χρήματα και για αυτό εμείς τους στηρίζουμε όπου μπορούμε. Αυτά γνώριζα για τη περίοδο αυτή. Δυστυχώς ένα κομμάτι της ιστορίας μας αγνοήθηκε επιμελώς».
H Γερμανία δεν ήθελε λιτότητα και αποπληρωμή
Περίπου 70 χώρες είχαν απαιτήσεις έναντι της Γερμανίας τόσο από την προπολεμική, όσο και από την μεταπολεμική περίοδο. Το συνολικό χρέος της Γερμανίας ανέρχονταν γύρω στα 30 δισ. μάρκα. Ας σημειωθεί ότι το γερμανικό χρέος το 1953 αντιστοιχούσε μόλις στο 23% του ΑΕΠ. Ακόμα και για τις υπό ανάπτυξη χώρες ισχύει σήμερα ότι βρίσκονται σε κίνδυνο μόνο όταν το χρέος τους ξεπερνά το 40% του ΑΕΠ. Σήμερα το ελληνικό χρέος βρίσκεται στο 160% και μόνο οι πολύ αισιόδοξοι ευελπιστούν ότι θα μειωθεί στο 120%.
Για την Γερμανία του 1953 όμως η λιτότητα και η επιστροφή των δανείων δεν αποτελούσε επιλογή. Το αντίθετο! Η γερμανική οικονομία χρειαζόταν «φρέσκο» χρήμα για την ανοικοδόμηση της χώρας και την ενίσχυση της οικονομικής ανάπτυξης. Μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις οι πιστώτριες χώρες συμφώνησαν στη διαγραφή σχεδόν του 50% του χρέους, ενώ για το υπόλοιπο προέβλεψαν τη μακροπρόθεσμη αναδιάρθρωσή του.
Η Ελλάδα συμφώνησε στη διαγραφή του γερμανικού χρέους
Παράλληλα η συμφωνία δημιούργησε τις προϋποθέσεις για να γίνει η Γερμανία εξαγωγική δύναμη. Διότι η Γερμανία ήταν υποχρεωμένη να εξυπηρετεί το χρέος της, μόνο αν κέρδιζε χρήματα από τις εξαγωγές. «Οι δανειστές της είχαν λοιπόν συμφέρον να αγοράζουν γερμανικά προϊόντα», λέει ο Γιούργκεν Κάιζερ. Κατά την άποψή του μια παρόμοια ρύθμιση θα μπορούσε να βοηθήσει και την Ελλάδα, η οποία όπως υπενθυμίζει ο Γερμανός ειδικός, λίγο πριν το ξέσπασμα της κρίσης δαπανούσε δισεκατομμύρια για γερμανικά τανκς.
«Αν εφαρμόσουμε κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα τότε οι Γερμανοί θα πάρουν πίσω τα χρήματά τους μόνο αν επιτρέψουν ένα πλεόνασμα στο ελληνικό εμπορικό ισοζύγιο. Και οι Έλληνες θα εξάγουν προϊόντα και θα φιλοξενούν στα ξενοδοχεία τους Γερμανούς τουρίστες μέχρι που να ξεπληρώσουν αυτά τα καταραμένα τεθωρακισμένα».
Η ιστορικός Ούρσουλα Ρόμπεκ-Γιασίνσκι τονίζει ότι δεν είναι εύκολη η σύγκριση της μεταπολεμικής Γερμανίας με τη σημερινή Ελλάδα. Παρόλα αυτά οι Γερμανοί, λέει, δεν θα έπρεπε να ξεχνούν στις διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα ότι κάποτε και η Γερμανία ήταν υπερχρεωμένη και χρειάζονταν βοήθεια. Πόσο μάλλον που τότε στο Λονδίνο η Ελλάδα ανήκε στους δανειστές και αποδέχθηκε και εκείνη τη διαγραφή του χρέους της τότε Δυτικής Γερμανίας.
Πηγή: Deutsche Welle
σε αυτά τα ΡΕΜΑΛΙΑ να το πείς..
ΑπάντησηΔιαγραφήη ΣΥΡΙΖΑλητεία ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΤΗΝ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΗΣ
Έφτασε στο σημείο να καταγγέλλει τους φρουρούς μιας φυλακής, επειδή ανταπέδωσαν τα πυρά που δέχθηκαν από κακοποιούς, οι οποίοι επιχειρούσαν με ελικόπτερο να αρπάξουν βαρυποινίτη κρατούμενο!
Δηλαδή, τι ακριβώς έπρεπε να κάνουν;
Να παρακολουθούν με .....σταυρωμένα χέρια τον Παναγιώτη Βλαστό να δραπετεύει;
Σε ποιο σημείο του πλανήτη θα άνοιγε, άραγε, ανάλογη συζήτηση;
Και, όμως, Ακούσαμε τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρη Στρατούλη να λέει (στο Μega) ότι πρέπει να ερευνηθούν οι συνθήκες κάτω από τις οποίες άρχισαν να πυροβολούν οι αστυνομικοί…
Προσέξτε: πάνοπλοι κακοποιοί κρατούσαν ομήρους τον πιλότο και τον μηχανικό του ελικοπτέρου, κατέβηκαν στο προαύλιο της φυλακής για να πάρουν τον Βλαστό, έριξαν πάνω από 300 σφαίρες, οι φρουροί τους συνέλαβαν χωρίς να ανοίξει μύτη, και ο Στρατούλης από όλο αυτό κατάλαβε ότι πρέπει να ερευνηθεί η στάση των αστυνομικών…
Τα ίδια, πάνω κάτω, είπε και ο δικηγόρος του αρχινονού, ο Φραγκίσκος Ραγκούσης. Αλλά εκείνος τη δουλειά του κάνει και κονομάει απ’ αυτήν,
Το θέμα, φυσικά, δεν είναι ο κάθε Στρατούλης, αλλά μιά ορισμένη νοοτροπία που προσπαθεί να επιβληθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ελλάδα 2013..
Αλλά, μήπως θα υπήρχε άλλη χώρα που οι δικαστές θα άφηναν ελεύθερο κοτζάμ αρχιτρομοκράτη, τον Νίκο Μαζιώτη του «Επαναστατικού Αγώνα», επειδή δεν κατάφεραν -λέει- να τον δικάσουν μέσα σε ενάμισυ χρόνο;