Το δεύτερο κύμα LTRO και… οι αγορές κρατικών ομολόγων

Από το  banksnews.gr Από την επόμενη κιόλας μέρα που η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα εξαπέλυσε το δεύτερο κύμα φτηνής τριετούς ρευστότητας πρ...

Από το banksnews.gr

Από την επόμενη κιόλας μέρα που η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα εξαπέλυσε το δεύτερο κύμα φτηνής τριετούς ρευστότητας προς τις εμπορικές τράπεζες της Ευρωζώνης, πύκνωσαν οι αγοραστές στις δημοπρασίες των κρατικών ομολόγων της ευρωπαϊκής περιφέρειας, οδηγώντας σε μείωση του κόστους δανεισμού. Την Ελλάδα όλα αυτά δυστυχώς δεν την αφορούν πλέον, όμως την Ιταλία, την Ισπανία, τη Γαλλία και την Ευρώπη την καίνε, γι’ αυτό και η κίνηση στις αγορές ομολόγων απασχολεί τον ευρωπαϊκό Τύπο. Ο οποίος σημειώνει πως...
αν αυτό το σχήμα αυτό επιμείνει στο χρόνο, έχουμε κάποια ασφαλή σημάδια ότι η δράση της ΕΚΤ, υπό τη διεύθυνση του Μάριο Ντράγκι, ακόμη κι αν εξακολουθήσει να αρνείται το ρόλο του δανειστή εσχάτου καταφυγίου, παρά ταύτα επιλύει το πιο οξύ πρόβλημα της Ευρωζώνης που είναι η αποτροπή του κινδύνου ενός ιταλικού ή και ισπανικού χρεοστασίου.
Με το δεύτερο κύμα LTRO, η κεντρική τράπεζα έδωσε σε 800 τράπεζες της Ευρωζώνης 530 δις ευρώ. Κι από τη στιγμή που το χρήμα αυτό δεν πρόκειται να αποπληρωθεί για τα επόμενα 3 χρόνια ενώ οι εμπορικές τράπεζες το παίρνουν από την ΕΚΤ με επιτόκιο μόλις 1%, όλοι οι βραχυπρόθεσμοι κρατικοί τίτλοι με τα υψηλότερα επιτόκια καθίστανται γι’ αυτές μια πολύ ελκυστική επιλογή. Οι κινήσεις της ΕΚΤ δεν αντιμετωπίζουν βεβαίως τα βαθύτερα και ουσιαστικά προβλήματα της Ευρωζώνης, όπως τα δημόσια ελλείμματα, την ύφεση που αρχίζει σταδιακά να πλήττει ολόκληρο τον ευρωπαϊκό Νότο σε συνδυασμό με την συντριπτική ανεργία, και την ανάγκη να πειστούν οι τράπεζες να αρχίσουν να δανείσουν σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις – προκειμένου να επανέλθει η εμπιστοσύνη και η ανάπτυξη στην Ευρωζώνη.
Μια μέρα ωστόσο μετά τη δεύτερη προσφορά LTRO της ΕΚΤ, οι επενδυτές εμφανίστηκαν πιο αισιόδοξοι. Για παράδειγμα στην δημοπρασία για 2ετή, 3ετή και 4αετή ομόλογα που έκανε την Πέμπτη, η Ισπανία πούλησε ομόλογα αξίας 4.5 δις ευρώ ενώ είχε προσφορές 11.5 δις ευρώ, είχε δηλαδή ζήτηση τριπλάσια της προσφοράς. Τα πιο δημοφιλή βεβαίως όλων των ισπανικών ομολόγων που πουλήθηκαν ήταν τα 2ετή, τα οποία καλύπτονται πλήρως από τη διάρκεια της χρηματοδότησης της ΕΚΤ. Σε αυτή την κατηγορία τίτλων, η Ισπανία πλήρωσε προχτές μέση απόδοση 2.07% όταν μόλις τον περασμένο Νοέμβριο κατέβαλε 6%.
Η ίδια θετική επίπτωση απλώθηκε και βορειότερα. Την Πέμπτη η Γαλλία πούλησε 5ετή και πιο μακροχρόνια ομόλογα ύψους 8 δις ευρώ και πλήρωσε μειωμένο επιτόκιο και για τις δύο αυτές κατηγορίες τίτλων σε σχέση με προηγούμενες δημοπρασίες. Παρομοίως φάνηκε ότι οι επενδυτές έσπευσαν να μαζέψουν τίτλους και από τις δευτερογενείς αγορές. Την Παρασκευή οι αποδόσεις των 2ετών ιταλικών ομολόγων έπεσαν στο 1.79% έναντι 2.19% μόλις δύο μέρες πριν.
Η μείωση των αποδόσεων δηλώνει τη μείωση του ρίσκου για τον μεγάλο εφιάλτη της Ευρωζώνης, το ξαφνικό σταμάτημα του ιδιωτικού δανεισμού προς μια μεγάλη χώρα δανειολήπτρια, κυρίως δε την Ιταλία που πρέπει φέτος να μετακυλίσει ομόλογα ύψους 440 δις ευρώ. Οι αγορές θα μπορούσαν κάλλιστα να πάψουν να χρηματοδοτούν την Ιταλία αν οι ομολογιούχοι φοβούνταν ότι δεν θα βρεθεί κανείς να πουλήσουν τα ομόλογα τους σε περίπτωση που αποφασίσουν μια έξοδο. Η μεγάλη άνοδος των αποδόσεων των ιταλικών ομολόγων στα τέλη του καλοκαιριού και ξανά στα τέλη του 2011 δήλωνε ακριβώς τους αυξημένους επενδυτικούς φόβους ότι η διακοπή της ιδιωτικής χρηματοδότησης της Ιταλίας ήταν επί θύραις. Από την στιγμή που η ΕΚΤ δεν ενεργεί ως δανειστής έσχατου καταφυγίου για τα κράτη της Ευρωζώνης, η Ιταλία δεν θα διέθετε καμία αξιόπιστη στήριξη και το χρεοστάσιο θα καθίστατο έτσι αναπόφευκτο.
Να όμως που η πρόσφατη δράση της ΕΚΤ – και με τη γενικότητα αυτή εννοούμε την παροχή φτηνής μακροχρόνιας ρευστότητας, τη γνωστή μας LTRO που αυτή τη στιγμή αποτελεί το πιο δημοφιλές ακρωνύμιο στην Ευρωζώνη – λάδωσε τους τροχούς των τραπεζικών μηχανών και των μηχανών των αγορών ομολόγων. Σύμφωνα με εκτιμήσεις των αναλυτών της UBS, περίπου 100 από τα 530 δις που έδωσε η ΕΚΤ στις τράπεζες την περασμένη βδομάδα πήγαν στο αποκαλούμενο carry trade όπου οι τράπεζες που δανείζονται φτηνά από την ΕΚΤ αγοράζουν κρατικά ομόλογα υψηλότερων αποδόσεων της ευρωπαϊκής περιφέρειας και επωφελούνται από τη διαφορά. Οι αναλυτές της UBS προσθέτουν ότι το μεγαλύτερο τμήμα αυτού του carry trade λαμβάνει χώρα μεταξύ των ισπανικών και ιταλικών τραπεζών και των εθνικών αρχών τους – όχι τυχαία αφού στην Ιταλία και την Ισπανία κρίνεται η επιβίωση της Ευρωζώνης.
Ανεξάρτητα πάντως από την έκταση στην οποία οι τράπεζες ορισμένων χωρών αγοράζουν χρέος της δικής τους εθνικής αρχής, η στήριξη των αγορών ομολόγων της ευρωπαϊκής περιφέρειας από μόνη της ενισχύει την εμπιστοσύνη και σε ευρύτερες ομάδες επενδυτών.
«Οι προσδοκίες για τη στήριξη των τραπεζών αποτιμώνται στην αγορά και αυτό ενθαρρύνει και το πραγματικό χρήμα», δήλωσε στην εφημερίδα Wall Street Journal ανώτατο τραπεζικό στέλεχος, επικεφαλής του τμήματος ευρωπαϊκών κρατικών ομολόγων παγκόσμιας τράπεζας. Κατά τον ίδιο, βλέπουμε πλέον κινήσεις από μη τραπεζικούς επενδυτές όπως διαχειριστές χαρτοφυλακίων, συνταξιοδοτικά ταμεία και ασφαλιστικές εταιρείες οι οποίες ξαναρχίζουν να συμμετέχουν στις αγορές των ομολόγων της ευρωπαϊκής περιφέρειας τις τελευταίες εβδομάδες. Όπως βλέπουμε και σοβαρές ενδείξεις ότι ακόμη και μη τραπεζικοί επενδυτές εκτός Ευρώπης αρχίζουν να επιστρέφουν στην ευρωπαϊκή αγορά. Για παράδειγμα, την περασμένη βδομάδα κάποιοι επενδυτές της Ασίας μάζεψαν γαλλικά κρατικά ομόλογα από τη δευτερογενή αγορά. Η ίδια πηγή εκτιμά ότι το θετικό συναίσθημα έχει αρχίσει να διαχέεται και στα μακροπρόθεσμα ομόλογα – κι αυτό είναι πολύ θετικό. Είναι άλλο ζήτημα να δανείζεται κανείς από την ΕΚΤ για 3 χρόνια και να δανείζει την Ιταλία για 2 και άλλο για 10. Να όμως που οι τιμές των 10ετών ιταλικών ομολόγων άρχισαν κι αυτές να ενισχύονται από την Πέμπτη όπου οι αποδόσεις τους – που κινούνται αντίστροφα από τις τιμές – έπεσαν στο 4.97% από το 5.21% δυο μέρες πριν.