. Μετά τη συνομιλία με τον Χίο βγήκε η επίσημη γραμμή... . Ασφαλώς και το είδαν το dvd στο Μεγκα, μόνο που η επίσημη γραμμή για το τι θα πο...
.
Ασφαλώς και το είδαν το dvd στο Μεγκα, μόνο που η επίσημη γραμμή για το τι θα πούνε βγήκε αργότερα, ενώ ο Χίος τον Καμπουράκη τον πήρε αμέσως μετά το δελτίο ειδήσεων την ημέρα της αυτοκτονίας του Ζαχόπουλου.
Ας μη τα φορτώνουν όλα στον Καμπουράκη οι κύριοι του Μέγκα.
ΙΑΝΟΣ
http://hellaspress.pblogs.gr/
.jpg)
Μπόχα στους δημοσιογράφους
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπόχα στα κανάλια
Μπόχα στις εφημερίδες
Μπόχα στους πολιτικούς
Μπόχα στους παπαδες
Μπόχα παντού
Μόνο οι μαλάκες φοράνε κολώνια.
ΔΡΑΚΟΥΛΑΣ
Αγαπητοί μου φίλοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα χρήσιμα συμπεράσματα και παρατηρήσεις στη διάθεση σας.
Αξίζει να διαθέσετε δυο λεπτά από το χρόνο σας για να μελετήσετε το παρακάτω κείμενο.. Τα λέει όλα…
«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η χώρα διολισθαίνει σε ένα γκρίζο κατήφορο σήψης και παρακμής. Πληγώνεται η Ελλάδα, προσβάλλονται οι Έλληνες.
Η πολιτική μας ζωή βρίσκεται στα χέρια ενός πρωθυπουργού, που πασχίζει αγωνιωδώς να συγκαλύψει μια πραγματικότητα που βοά. Με τη μεγάλη υπόθεση του Μαξίμου-γκέιτ, ο ελληνικός λαός θέτει ένα αμείλικτο ερώτημα: Ποιος κυβερνά τον τόπο;
Ποιος αλήθεια, τα ολιγαρχικά συμφέροντα, ιδιοκτήτες κάποιων Μέσων Ενημέρωσης συναλλασσόμενοι με την κυβέρνηση ; Οι εκβιαζόμενοι και οι εκβιαστές; Οι συναλλασσόμενοι που διαχειρίζονται την εξουσία και τα χρήματα του ελληνικού λαού; Το κομματικό κράτος και οι σκοτεινοί μηχανισμοί του; Η ΕΥΠ, ένα νέο παρακράτος;
Ένα αδιαφανές παρακύκλωμα με συντονισμό από το Μαξίμου; Ένα νέο δεξιό κράτος της επανίδρυσης; Οι κολλητοί, οι γενικοί γραμματείς που, στην ουσία είναι προϊστάμενοι των υπουργών τους; Τα DVD και όσοι επιμελήθηκαν το μοντάζ τους; Ή όλοι αυτοί μαζί, σε έναν παρακμιακό εναγκαλισμό διαφθοράς και σήψης; Ποιος πραγματικά κυβερνά τον τόπο, είναι το δημοκρατικό ερώτημα που θέτει ο ελληνικός λαός.
Δυστυχώς, την ακριβή απάντηση δεν την γνωρίζουμε. Γνωρίζουμε, όμως, ότι ο πρωθυπουργός, τον οποίο εξέλεξε ο ελληνικός λαός για να τον κυβερνήσει, είναι όμηρος, είναι αδύναμος, είναι εξαρτημένος.
Γνωρίζουμε ότι είναι όμηρος των γενικών γραμματέων, που επιδίδονται συστηματικά στην κατάχρηση της εξουσίας. Γνωρίζουμε ότι το Μαξίμου είναι όμηρος των πρωθυπουργικών συμβούλων, που κουρελιάζουν τους νόμους, χωρίς ενδοιασμό και εξευτελίζουν τον θεσμικό τους ρόλο σε διάφορα μυστικά ραντεβού.
Γνωρίζουμε ότι η Νέα Δημοκρατία είναι όμηρος βουλευτών, που καταγγέλλονται ως ταχυδρόμοι του εκβιασμού, κάνουν τους διαμεσολαβητές, τους μεσάζοντες, για να μην πω άλλη λέξη, μεταξύ του ΣΔΟΕ και κάποιας επιχείρησης του Τύπου. Για ποιο λόγο, με ποια πρόθεση, με ποιο στόχο;
Γνωρίζουμε ότι ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος είναι όμηρος του ψέμματος και όταν προφέρει τη λέξη «αλήθεια», σίγουρα κάτι κρύβει. Γνωρίζουμε ότι γίνονται πια υπεράνθρωπες προσπάθειες για συγκάλυψη. Συγκάλυψη της υπόθεσης των υποκλοπών, συγκάλυψη της υπόθεσης των ομολόγων, συγκάλυψη της υπόθεσης των καρτέλ, συγκάλυψη της υπόθεσης του Μαξίμου -γκέιτ.
Γνωρίζουμε και γνωρίζει πια ο ελληνικός λαός ότι, επί Νέας Δημοκρατίας, εάν είσαι παρασιτικά συναλλασσόμενος, μπορείς σε μισή ώρα συναλλαγής να βγάλεις, όσα δεν βγάζουνε δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενες οικογένειες μέσα σε ένα χρόνο. Έτσι διαπαιδαγωγείτε εσείς την ελληνική κοινωνία, έτσι διαπαιδαγωγείτε την ελληνική νεολαία.
Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση είναι όμηροι, είναι ανήμποροι και ακατάλληλοι για να αντιμετωπίσουν την πολλαπλή και επικίνδυνη κρίση, την οποία οι ίδιοι δημιούργησαν. Κρίση αξιών, κρίση εμπιστοσύνης, κρίση ήθους, κρίση απαξίωσης θεσμών και προσώπων. Η κρίση που ζούμε τον τελευταίο μήνα βέβαια, δεν είναι έκπληξη για μας, είναι η φυσική συνέπεια της πορείας που ακολουθεί η χώρα τέσσερα χρόνια τώρα.
Το χειρότερο, βέβαια, είναι ότι, σήμερα, όμηρος αυτής της κατάστασης αισθάνεται ο Έλληνας και η Ελληνίδα, ο ελληνικός λαός. Αισθάνεται την ασφυξία της αηδίας, αισθάνεται την ασφυξία της κοινωνικής αδικίας, αισθάνεται την ανασφάλεια της κρατικής ή ιδιωτικής αυθαιρεσίας. Αισθάνεται την ανασφάλεια της συσκότισης της αλήθειας που βλέπει κάθε μέρα. Αισθάνεται ανυπεράσπιστος απέναντι στους καιροσκόπους της εξουσίας.
Και όλα αυτά, όταν η χώρα έχει άλλες πιεστικές προτεραιότητες. Όταν ο πολίτης ζει καθημερινά την ακρίβεια, την κοινωνική αδικία και ανισότητα, την ανεργία, την υποβάθμιση των δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών, του περιβάλλοντος.
Όταν, παραδείγματος χάρη, βλέπει σήμερα και παρακολουθεί την κρίση στις διεθνείς χρηματαγορές, όπου εμείς, οι σοσιαλιστές, έχουμε επανειλημμένα τονίσει ότι οι αγορές, από μόνες τους, δεν παράγουν τα καλύτερα αποτελέσματα για το κοινωνικό σύνολο. Χρειάζεται παρέμβαση, χρειάζεται συστηματική, ουσιαστική ρύθμιση από το κράτος.
Όταν αφήνουμε ανεξέλεγκτες τις αγορές, τότε τα αποτελέσματα είναι οδυνηρά, όπως το διαπίστωσε μόλις πρόσφατα και ο αμερικανικός λαός, η αμερικανική κοινωνία. Τότε ακόμα και αν το κράτος παρέμβει, εκ των υστέρων, είναι δύσκολο να επανορθώσει.
Αυτή η κρίση χτυπά τη χώρα μας. Και αυτή η κρίση μπορεί να είναι εξωγενής, αλλά ενδογενής ήταν η επιλογή αυτής της κυβέρνησης να επενδύσει από τα χρήματα του ελληνικού λαού, από τα Ασφαλιστικά Ταμεία, στα επικίνδυνα ομόλογα. Αυτά τα οποία σήμερα περνάμε είναι μέρος και της κρίσης διεθνώς, όταν πριν από λίγες μέρες φάνηκε, από τον Τύπο τουλάχιστον, ότι ήδη είχαν χάσει αξία 600 εκατομμυρίων τα ομόλογα, που εσείς επενδύσατε, τα επικίνδυνα, παρατύπως και βεβαίως αδιαφανώς.
Ενδογενής, επίσης, είναι η κρίση της ελληνικής κυβέρνησης, που αδυνατεί να ασχοληθεί και να θωρακίσει το χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας μας. Αντί να ασχολείται σήμερα η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με το να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, αντί να ασχολείται με την προστασία του εισοδήματος της ελληνικής οικογένειας, αντί να προστατεύσει την περιουσία των Ασφαλιστικών Ταμείων, ευτελίζει θεσμούς, παραμένει θεατής στην ασυδοσία των αγορών, εκποιεί υπέρ «ημετέρων» τη δημόσια περιουσία. Διολισθαίνει, πράγματι, η χώρα σε γκρίζο κατήφορο σήψης και παρακμής.
Και το αποτέλεσμα είναι και ορατό, και επικίνδυνο. Απομακρύνονται οι πολίτες από την πολιτική, από τον δημόσιο χώρο, απαξιώνονται οι βασικοί μας θεσμοί. Απαξιώνονται οι θεσμοί της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης, του κράτους, των μέσων ενημέρωσης. Και τα νοσηρά φαινόμενα που παρακολουθούμε, δεν είναι τίποτε άλλο από μηχανισμός παραγωγής παράνομης νομής του δημόσιου πλούτου και του δημόσιου χρήματος, του χρήματος του ελληνικού λαού.
Απέναντι σε μια κυβέρνηση, που υπηρετεί τη διαπλοκή, εκτρέφει τη διαφθορά, βασίζεται στην αδιαφάνεια, απέναντι σε μια κυβέρνηση, που θέλει τη Βουλή δέσμια, ανήμπορη να ελέγξει, να βάλει το μαχαίρι στο κόκκαλο, απέναντι σε υπουργούς, που ειδικεύονται πια στη συγκάλυψη, το ΠΑΣΟΚ, παίρνει πρωτοβουλία, με πρόταση ευθύνης.
Πρόταση ευθύνης απέναντι στον ελληνικό λαό, πρόταση σε όλους τους πολίτες της χώρας. Πρόταση που απευθύνεται, ναι, και στον νεοδημοκράτη ψηφοφόρο, σε αυτόν που αισθάνεται αποτροπή και αηδία με αυτά που βλέπει.
Απευθύνομαι σε αυτόν, στον νεοδημοκράτη ψηφοφόρο, διότι είναι εθνική επιταγή η αλλαγή, είναι εθνική επιταγή να αλλάξουμε τον ρου αυτής της πορείας της χώρας. Δεν πάει άλλο.
Το ΠΑΣΟΚ κάνει κεντρική την πρότασή του, πολιτικά αποφασιστική την παρέμβασή του, στην μάχη υπέρ της διαφάνειας και κατά της διαφθοράς, με σειρά σοβαρών μέτρων για το πολιτικό σύστημα της χώρας, με προτάσεις για την αλλαγή του εκλογικού νόμου.
Η σχετική πρόταση που έχει καταθέσει το ΠΑΣΟΚ διασφαλίζει την αυτονομία της πολιτικής, την ανεξαρτησία του βουλευτή και τη λειτουργική, δημοκρατική σχέση με τον πολίτη. Και αυτή η πρόταση, δεν είναι πρόταση ευκαιρίας ή νέας ευκαιρίας, είναι πράξη τιμής, ευθύνης απέναντι στη δημοκρατία, απέναντι στον πολίτη, απέναντι στην παράταξη και την ιστορία μας.
Η πρότασή μας αυτή έχει συμπεριληφθεί και στο προεκλογικό μας Πρόγραμμα, έχει συμπεριληφθεί στην πρότασή μας για την Συνταγματική Αναθεώρηση και η εξειδίκευσή της παρουσιάστηκε δημοσίως πρόσφατα, γι' αυτό δεν θα μπω στις λεπτομέρειες.
Απέναντι στις μικροκομματικές σκοπιμότητες και προτάσεις της κυβέρνησης, όπως αυτή που φέρνει σήμερα, εμείς, σταθερά, διαχρονικά, επιμένουμε σε μια άλλη λογική για το εκλογικό σύστημα, η οποία εντάσσεται σε μια συνολική πρόταση για τη μεταρρύθμιση του πολιτικού συστήματος, για τη γνήσια δημοκρατική έκφραση του λαού, χωρίς πάτρωνες, χωρίς νονούς, χωρίς κουμπάρους, για ένα πολιτικό σύστημα που υπερασπίζεται και προστατεύει τα δικαιώματα του κάθε πολίτη, του ελληνικού λαού.
Εμείς, παλεύουμε για την αποκατάσταση της δημοκρατικής νομιμότητας, μέσα σ' αυτή την κρίση αυθαιρεσίας και ανομίας. Το ΠΑΣΟΚ, είναι η αξιόπιστη δύναμη, για να βγει από το αδιέξοδο η κοινωνία και να ανακάμψει η χώρα.
Πρόσφατα, ένα κομμάτι της ηγεσίας του Συνασπισμού, αλλά και το Κομμουνιστικό Κόμμα, επιδίδονται σε μια εύκολη, λαϊκιστική ισοπέδωση των πάντων, «όλοι ίδιοι είναι».
Θέλω να τους υπενθυμίσω ότι, ιστορικά, αυτός ο λαϊκισμός, ποτέ δεν ωφέλησε την Αριστερά. Ωφέλησε την ακροδεξιά και τον ολοκληρωτισμό, τις ολοκληρωτικές αντιλήψεις. Τους καλώ κι αυτούς να αντιμετωπίσουν την σημερινή κρίση με υπευθυνότητα, με ευθύνη απέναντι στους δημοκρατικούς θεσμούς, να αντιτάξουμε την πρόταση δημοκρατίας, απέναντι στην υποβάθμιση της πολιτικής ζωής, που θέλει η Δεξιά και, βέβαια, κάποια ισχυρά και παρασιτικά συμφέροντα της χώρας.
Έφτασε η Νέα Δημοκρατία στο σημείο, στην προηγούμενη Βουλή, να επιχειρήσει κοινοβουλευτικό πραξικόπημα στη θεσμικά κορυφαία διαδικασία της Αναθεώρησης του Συντάγματος. Αυτό επέβαλε στην συνείδησή μας να αποχωρήσουμε από τη διαδικασία.
Σήμερα, οφείλουμε όλοι να αναγνωρίσουμε ότι η διαδικασία της Συνταγματικής Αναθεώρησης, που κινήθηκε από την κοινοβουλευτική η πλειοψηφία, είναι γράμμα κενό, χωρίς αντικείμενο και αποτέλεσμα. Η Συνταγματική Αναθεώρηση είναι νεκρή, όχι μόνο διότι απέχει το ΠΑΣΟΚ, αλλά κυρίως, διότι οι αναθεωρητέες διατάξεις, που μονομερώς ψήφισε η πλειοψηφία της Νέας Δημοκρατίας στην προηγούμενη Βουλή, δεν γίνονται δεκτές από τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Και συνεπώς, δεν συγκεντρώνουν τον απαιτούμενο αριθμό των 180 βουλευτών για την αποδοχή τους.
Κι αυτό βεβαίως δεν είναι τυχαίο, διότι η Αναθεώρηση του Συντάγματος προϋποθέτει ευρείες συναινέσεις, και αυτές, από την αρχή, τις υπονόμευσε η κυβέρνηση.
Ωστόσο, σε συνθήκες κρίσης του πολιτικού συστήματος, γενικευμένης διαφθοράς και παρακμής, συνθήκες για τις οποίες ευθύνεται στο ακέραιο η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός, μπορούμε να μετατρέψουμε την Αναθεώρηση του Συντάγματος σε μέσο και δυνατότητα για την αντιμετώπιση της κρίσης, για την εγγύηση της διαφάνειας στη δημόσια ζωή, για την αποκατάσταση της τιμής της πολιτικής και της αξιοπρέπειας της χώρας.
Η ευθύνη της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, μπροστά στο πανθομολογούμενο αδιέξοδο, είναι να προτείνει μέτρα και λύσεις που οδηγούν στην άρση του αδιεξόδου. Αλλάζουν το πολιτικό σύστημα, ισχυροποιούν τους δημοκρατικούς θεσμούς, επιτρέπουν στη χώρα να αναπνεύσει και να ακολουθήσει έναν άλλο δρόμο, αντάξιο της εμπιστοσύνης των πολιτών.
Αυτή την ευθύνη αναλαμβάνω και εγώ προσωπικά, και το ΠΑΣΟΚ, διότι εμείς, είμαστε ο φορέας της λύσης του προβλήματος, και όχι μέρος της κρίσης του συστήματος.
Πριν από λίγες μέρες, ανέλαβα την πρωτοβουλία να επισκεφτώ τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, να τον ενημερώσω για τις προτάσεις μας, σχετικά με την θεσμική κατοχύρωση της διαφάνειας, με την πάταξη της διαφθοράς και να ζητήσω συνάντηση όλων των πολιτικών αρχηγών, υπό την Προεδρία του, προκειμένου να διαμορφωθεί ένα εθνικό σχέδιο για την αντιμετώπιση της κρίσης.
Αυτό δεν θα χρειαζόταν, αν υπήρχε η ουσιαστική πολιτική βούληση από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, εδώ και τέσσερα χρόνια, να προχωρήσει σε ουσιαστικές αλλαγές καταπολέμησης της διαφθοράς. Αντί να προχωρήσει προς αυτή την κατεύθυνση, η Νέα Δημοκρατία έγινε παραγωγός της διαφθοράς, αντί να βάλει το μαχαίρι στο κόκκαλο, η σήψη και η διαφθορά έφτασε στο κόκκαλο της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας.
Γι' αυτό η πρότασή μας είναι πρόταση ευθύνης και πρόταση πολιτικής βούλησης να πάμε μπροστά. Σήμερα, διατυπώνω αυτή την πρόταση, ως συνέχεια της προηγούμενης πρωτοβουλίας μου και είναι η ακόλουθη:
Να διακηρύξουμε, με συμφωνία όλων των πολιτικών κομμάτων, ότι το έργο της παρούσας Αναθεωρητικής Βουλής έχει λήξει, αφού δεν υπάρχει καμία συμφωνία, άρα και η απαιτούμενη πλειοψηφία για να ψηφιστούν οι αναθεωρητέες διατάξεις.
Προτείνω να κινήσουμε από την αρχή την διαδικασία Αναθεώρησης του Συντάγματος, με κύριο αναθεωρητικό αντικείμενο την συνταγματική καθιέρωση συγκεκριμένων κανόνων και μέτρων, για την εγγύηση και καθιέρωση της διαφάνειας στη δημόσια ζωή, την πάταξη της διαφθοράς, την αναβάθμιση του Κοινοβουλίου, την εγκαθίδρυση μηχανισμών κοινωνικού ελέγχου, την αυτονομία της πολιτικής απέναντι στα Μέσα Ενημέρωσης και τις σχέσεις της με τα Μέσα Ενημέρωσης, την περιφερειακή δομή του κράτους και, βεβαίως, την πλήρη διαφάνεια στη λειτουργία των Μέσων Ενημέρωσης, όπως και την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης.
Είναι προφανές ότι, για να κινηθεί από την αρχή η διαδικασία της Συνταγματικής Αναθεώρησης, πρέπει προηγουμένως, στο πλαίσιο μιας εθνικής συμφωνίας, τα πολιτικά κόμματα να αποφασίσουν ομόφωνα, ποιες είναι οι αναθεωρητέες διατάξεις του Συντάγματος.
Απαιτείται σήμερα ευρύτατη συναίνεση, διότι μόνον έτσι μπορεί να αντιμετωπιστεί μια βαθύτατη κρίση με εθνικές διαστάσεις. Με άλλα λόγια, καλώ το σύνολο του πολιτικού κόσμου και των κοινοβουλευτικών δυνάμεων, να εγκαταλείψουμε μία, εν τοις πράγμασι, νεκρή αναθεωρητική διαδικασία και να κινήσουμε τώρα από την αρχή μια νέα, δυναμική, τολμηρή, ριζοσπαστική, δημοκρατική Αναθεώρηση του Συντάγματος.
Στόχος μας, η αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος, που χάνεται καθημερινά από τη διακυβέρνησή σας και η επικράτηση επιτέλους αξιών. Είναι η ώρα της ευθύνης και των μεγάλων αποφάσεων. Καλώ όλους, να ανταποκριθούν στο χρέος τους.
Η υποχρέωσή μας, φυσικά, δεν εξαντλείται στα όρια της Συνταγματικής Αναθεώρησης. Είναι ανάγκη να νομοθετήσουμε αμέσως και μέτρα, που κατατείνουν στην πάταξη της διαφθοράς, στην εγγύηση της διαφάνειας και τα οποία δεν εμπίπτουν στην διαδικασία αυτή, δεν χρειάζεται δηλαδή η αναθεωρητική διαδικασία.
Και γι' αυτό, αναδεικνύεται για άλλη μία φορά η χρησιμότητα ενός εθνικού σχεδίου εξόδου από την κρίση, που είναι δυνατόν να εκπονηθεί σε σύσκεψη υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Σε κάθε περίπτωση, το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα θα βρίσκεται κοντά στον πολίτη, υπερασπιζόμενο τα δικαιώματα του πολίτη, που αισθάνεται ανυπεράσπιστος σήμερα από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, και θα αναλάβει άμεσες νομοθετικές πρωτοβουλίες, με βάση τη δέσμη των προτάσεων που έχει ήδη διατυπώσει και θα καλέσει, βεβαίως, στο Κοινοβούλιο τα άλλα πολιτικά κόμματα, να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το πολιτικό μας σύστημα δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες της χώρας και της κοινωνίας μας, όπως σήμερα λειτουργεί. Και το σχέδιο νέου εκλογικού νόμου, που προτείνει η κυβέρνηση, καθόλου δεν βελτιώνει την κατάσταση, αντίθετα, την επιδεινώνει δραματικά. Γι' αυτό και καταψηφίζουμε την πρόταση της Νέας Δημοκρατίας.
Η υποβάθμιση της δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας στην αυτοδυναμία του 39% δεν αποτελεί λύση στα αδιέξοδα της κυβέρνησης. Ως ΠΑΣΟΚ, αν το κοιτάγαμε στενά κομματικά, θα μας βόλευε μια τέτοια πρόταση, να γίνουμε εμείς- και γρήγορα θα έλθει η ώρα, όπως πάει σήμερα η χώρα- να γίνουμε κι εμείς, εύκολα και γρήγορα, κυβέρνηση με πάρα πολύ μεγάλη πλειοψηφία στην Ελληνική Βουλή.
Δεν είναι αυτό το ζητούμενο και, για μας, δεν είναι αυτοσκοπός η κυβέρνηση. Η κυβέρνηση είναι το μέσο για να κάνουμε μεγάλες, δημοκρατικές και κοινωνικές αλλαγές στη χώρα υπέρ του πολίτη. Δεν είναι λάφυρο για μας η κυβέρνηση, όπως εσείς την διαχειρίζεστε, κύριοι της Νέας Δημοκρατίας. Είναι η υπέρτατη ευθύνη, για να υπηρετήσουμε τα συμφέροντα του απλού πολίτη.
Σήμερα, το ζήτημα δεν είναι και δεν μπορεί να είναι οι καλπονοθευτικές ρυθμίσεις, η ακόμα πιο σκοτεινή αδιαφάνεια, ο ακόμα σκληρότερος αυταρχισμός. Το ζητούμενο, σήμερα, είναι μια νέα ηθική στην πολιτική. Μια ηθική προσφοράς, και όχι νομής της εξουσίας. Καμιά πολιτική, οικονομική, κοινωνική, δεν θα αποδώσει, εάν δεν αποκαταστήσουμε το ήθος στην πολιτική.
Το ζητούμενο είναι η θεσμική θωράκιση, η ισχυρή πολιτική βούληση, που θα μας επιτρέψει να εξαφανίσουμε αυτό το απόστημα του πελατειακού κράτους και της διαφθοράς, πριν προλάβει να καταβροχθίσει την Ελλάδα, που έχει άλλα πολλά σημαντικά να κάνει.
Και στο εξωτερικό- που εύχομαι όλα να πάνε καλά αύριο με το ταξίδι του κ. Καραμανλή- του το εύχομαι ως Έλληνας πατριώτης, αλλά έχω και μεγάλες ανησυχίες για την στιγμή που επέλεξε ο κ. Καραμανλής, μια στιγμή αλαζονικής συμπεριφοράς της Τουρκίας, μια στιγμή μεγάλης αδυναμίας του ιδίου και της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, για να υλοποιήσει αυτό το ταξίδι. Μακάρι, μακάρι να πάνε όλα καλά.
Το ζητούμενο είναι να ενισχύσουμε ακόμα περισσότερο την Δημοκρατία μας, έτσι ώστε, ποτέ άλλοτε στο μέλλον, καμία κυβέρνηση, όποια και να είναι αυτή, να μην μπορέσει να κυβερνήσει, όπως εσείς κυβερνήσατε τα τελευταία τέσσερα χρόνια, τα τελευταία τέσσερα χρόνια της κυβέρνησης Καραμανλή.»
Πάντα με εκτίμηση
babis
babis
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΟ ΠΑΣΟΚ ΕΧΕΙ ΠΕΘΑΝΕΙ.
ΠΑΡΤΕ ΤΟ ΧΑΜΠΑΡΙ.
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΣΥ Ο ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΣΑΣ ΑΠΟΚΑΛΕΙΤΕ "ΠΑΣΟΚ" ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΝΕΚΡΟΥ ΠΑΣΟΚ, ΠΟΥ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΟΜΙΖΕΙ ΟΤΙ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ.
ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΤΟΝ ΜΠΡΟΥΣ ΓΟΥΪΛΙΣ ΣΤΗΝ
6η ΑΙΣΘΗΣΗ.
ΕΝΑΣ ΦΙΛΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΛΙΑ
Φίλε από τα παλιά,αν έχεις δίκιο σ'αυτό που λες,τότε ποιά προοπτική βλέπεις για τη χώρα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί με τη Δεξιά δεν πάει άλλο και το καταλαβαίνουν όλοι.
Αγαπητοί μου φίλοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα χρήσιμα συμπεράσματα και παρατηρήσεις στη διάθεση σας.
Αξίζει να διαθέσετε δυο λεπτά από το χρόνο σας για να μελετήσετε το παρακάτω κείμενο.. Τα λέει όλα…Η ιστορία που ακολουθεί είναι αληθινή και συνέβη πριν 2 περίπου χρόνια αρχές καλοκαιριού σε ένα μικρό νησί του Αιγαίου, που είχα επισκεφτεί για επαγγελματικούς λόγους. Η δουλειά τελείωσε νωρίς και αποφάσισα να πάω για ένα μπάνιο. Διάλεξα μια ερημική παραλία και βούτηξα αμέσως στα δροσερά νερά. Ήταν οι πρώτες μέρες του Ιουνίου, οι τουρίστες δεν είχαν έρθει ακόμη και οι ντόπιοι δεν φαίνονταν να ενδιαφέρονται για την θάλασσα, οπότε η μικρή παραλία ήταν τελείως έρημη. Αποφάσισα να βγάλω το μαγιό μου για να απολαύσω καλύτερα το νερό και τον ήλιο.
Είχα ξαπλώσει μπρούμυτα, διάβαζα ένα βιβλίο και κόντευε να με πάρει ο ύπνος, όταν με την άκρη του ματιού μου διέκρινα μια κίνηση. Κάποιος κατηφόριζε από τον κεντρικό δρόμο προς την παραλία. Για μια στιγμή σκέφτηκα να ξαναβάλω το μαγιό μου, αλλά το μετάνιωσα. Σιγά σιγά άρχιζα να ξεχωρίζω τον άνθρωπο που ερχόταν προς το μέρος μου. Ήταν κοντός, περίπου 1.65 γύρω στα 40, ενώ από τα ρούχα του κατάλαβα, ότι ήταν μάλλον κάποιος αλλοδαπός εργάτης. Φορούσε παλιό γκρι φανελένιο παντελόνι, μακρύ πουκάμισο και κάτι φθαρμένα αθλητικά παπούτσια. Πρέπει να έσκαγε από την ζέστη. Τον είδα να πλησιάζει, αλλά δεν κουνήθηκα, παρέμενα ξαπλωμένος μπρούμυτα, ενώ η ιδέα ότι το κωλαράκι μου ήταν εκτεθειμένο εκτός από τον ήλιο και στα μάτια ενός άγνωστου άντρα, έκανε το καβλί μου να ξυπνήσει λίγο. Ο άγνωστος πέρασε ακριβώς από δίπλα μου, σήκωσε το χέρι του με χαιρέτησε και μετά προχώρησε γύρω στα 10 μέτρα παρακάτω και έκατσε στην άμμο.
Συνέχισα να διαβάζω το βιβλίο μου ενώ με την άκρη του ματιού μου παρακολουθούσα και τον άγνωστο. Δεν πέρασαν 10 λεπτά και τον είδα να σηκώνεται και να έρχεται πάλι προς το μέρος μου. Εγώ εξακολουθούσα να είμαι ξαπλωμένος μπρούμυτα, ενώ πίεζα την σηκωμένη μου πούτσα πάνω στην πετσέτα θαλάσσης. Τώρα πια και να ήθελα δεν θα μπορούσα να σηκωθώ αφού θα γινόμουν ρόμπα.
- Μήπως έχεις τσιγάρο; μου είπε
- Ναι βέβαια, μισό λεπτό είπα και έψαξα να βρω το πακέτο μου.
- Θέλεις παρέα ή να φύγω; με ρώτησε
- Μείνε, του απαντάω, μόνος μου είμαι και δεν περιμένω παρέα
Πιάσαμε ψιλοκουβέντα και έμαθα ότι τον λέγανε Ηλία, ήταν από την Αλβανία και δούλευε εργάτης σε κάτι έργα στο λιμάνι του νησιού.
- Είσαι παντρεμένος; τον ρώτησα
- Ναι, αλλά γυναίκα μου είναι Αλβανία και έχω να την δω 3 μήνες. Δύσκολα άμα δεν έχει γυναίκα.
- Έλα ρε, σε λίγο θα γεμίσει το νησί τουριστριούλες και κάτι θα γίνει μην στεναχωριέσαι
- Μπα, δεν αρέσει επειδή είμαι από Αλβανία, προτιμούν Έλληνες. Εσύ έχεις γυναίκα;
- Μπα όχι αυτόν τον καιρό, απάντησα
- Γιατί δεν αρέσει εσένα γκόμενες: Ωραίος είσαι, γιατί δεν έχεις;
- Πως μ’ αρέσουν, είπα και χαμογέλασα
Συνεχίσαμε την κουβέντα, ενώ σιγά σιγά ο Αλβανός άρχισε να με ακουμπάει με το χέρι του, πρώτα λίγο στην πλάτη φιλικά, μετά μου χάιδεψε τα μαλλιά, ενώ όσο έβλεπε ότι εγώ δεν τραβιόμουν, τόσο ανοιγόταν. Ξαφνικά έβαλε την χερούκλα του λίγο πάνω από το γόνατό μου και ενώ συνεχίζαμε να μιλάμε, άρχισε να με χουφτώνει και να ανεβαίνει προς τα πάνω. Εγώ είχα λιώσει από κάβλα και μάλλον το είχε καταλάβει. Γύρισα ανάσκελα και είδε ότι το καβλί μου είχε γίνει πέτρα. Γέλασε λίγο, το έδειξε με το χέρι του και είπε
- Μάλλον εσένα δεν αρέσει γυναίκες. Προτιμάς άντρες ρε;
- Μου αρέσουν και οι άντρες και οι γυναίκες. Εσύ έχεις κάνει κάτι με άντρα;
- Όχι δεν έχω κάνει, μου απάντησε και τον είδα να βάζει το άλλο του χέρι στο καβλί του και άρχισε να το τρίβει πάνω από το παντελόνι.
Σήκωσε το χέρι του και μου χούφτωσε δυνατά το στήθος. Λίγο πριν το αφήσει, έπιασε με τα δύο δάχτυλα την ρώγα μου και την τράβηξε ελαφρά. Βόγκηξα και το καβλί μου συσπάστηκε μόνο του. Λίγο ακόμη και θα έχυνα επιτόπου. Ανέβασε το χέρι του πιο πάνω και άρχισε να μου χαϊδεύει το μάγουλο
- Πουστράκι είσαι ρε; με ρώτησε
Αντί για απάντηση σηκώθηκα στα τέσσερα, σήκωσα λίγο το κεφάλι μου προς τα πάνω και πήρα το δάχτυλό του στο στόμα μου και άρχισα να το πιπιλάω, σαν να ήταν ψωλή. Γρήγορα πήρα και 2ο και 3ο δάχτυλο στο στόμα και άρχισα να τα ρουφάω όλα μαζί. Η ιδέα ότι ήμουν γυμνός σε μια παραλία, γονατιστός μπροστά σε έναν Αλβανό και μου γάμαγε το στόμα με τα δάχτυλα του, με τρέλαινε. Είχα χάσει τον έλεγχο. Θα έκανα ότι μου έλεγε. Τράβηξε τα δάχτυλά του από το στόμα μου, τα σκούπισε στο πρόσωπο μου και μου έριξε ένα ελαφρύ χαστούκι.
Πήρε ένα από τα τσιγάρα μου το άναψε και σηκώθηκε όρθιος κοιτάζοντας προς την θάλασσα. Όπως ήμουν γονατιστός ολόγυμνος πάνω στην πετσέτα μου, το πρόσωπο μου ήταν στο ύψος του καβλιού του. Από το φούσκωμα στο παντελόνι του κατάλαβα ότι είχε φτιαχτεί κι αυτός όσο κι εγώ. Με χέρια που έτρεμαν από την κάβλα έσκυψα προς το μέρος του ξεκούμπωσα το παντελόνι του και κατέβασα το φερμουάρ. Δεν είπε τίποτε, αλλά γύρισε το κεφάλι του προς την μεριά του δρόμου, για να ελέγχει αν έρχεται κανένας. Έπιασα με τα χέρια μου το εσώρουχό του και το κατέβασα λίγο. Η πούτσα του ήταν κάγκελο και μόλις απελευθερώθηκε από το ελαστικό εσώρουχο πετάχτηκε σαν ελατήριο και με χτύπησε κάτω από το σαγόνι. Ήταν λίγο πιο μεγάλη από την δικιά μου, γύρω στα 15-16 εκατοστά, αλλά ήταν πολύ χοντρή. Χοντρόπουτσα κανονική ενώ στην άκρη το κεφαλάκι ήταν ακόμη πιο μεγάλο και φουσκωμένο.
Χωρίς να χάσω καιρό άνοιξα το στόμα μου το ρούφηξα αμέσως. Έβγαλα έξω την γλώσσα και έγλειφα παντού την πούτσα του Αλβανού σαν να ήταν παγωτό. Έγλειψα τα αρχίδια του, ενώ του βάραγα μαλακία με το ένα χέρι, έριχνα πουτσοσκάμπιλα μόνος μου και τον ρούφαγα όσο πιο βαθιά μπορούσα. Έκανα ότι μπορούσα για να ευχαριστήσω τον γαμιά μου, ενώ είχα ξεχάσει τελείως ότι ήμουν σε μια παραλία και ανά πάσα στιγμή μπορούσε να έρθει κάποιος. Ενώ ακόμη κάπνιζε, έβαλε το άλλο χέρι του στο κεφάλι μου και άρχισε να με σπρώχνει προς το καβλί του, να μου τον χώνει όλο και πιο βαθιά όλο και πιο γρήγορα. Σε λίγο μου γάμαγε τα μούτρα κανονικά, ενώ εγώ πνιγόμουν και είχα γεμίσει την ψωλή του και τα μούτρα μου με σάλια. Δεν έμοιαζε να τον νοιάζει και συνέχισε να με ταΐζει ψωλή όλο και πιο άγρια. Ξαφνικά και ενώ εγώ ήμουν έτοιμος να χύσω, μου δίνει μια σπρωξιά και με ρίχνει ανάσκελα προς τα πίσω.
- Κάποιος έρχεται… ντύσου, ενώ άρχισε πανικόβλητος να προσπαθεί να βάλει την όρθια ψωλή του μέσα στο παντελόνι.
Γύρισα προς τον δρόμο και είδα να κατεβαίνει κάποιος προς την θάλασσα. Δεν μας είχε δει ακόμη, αλλά από στιγμή σε στιγμή θα μπαίναμε στο οπτικό του πεδίο. Έπιασα γρήγορα το σορτσάκι μου και το έβαλα. Είχα κι εγώ το ίδιο πρόβλημα με την πούτσα μου. Δεν χώραγε με τίποτα μέσα. Ευτυχώς αυτός που κατέβαινε, έκατσε στην άλλη άκρη της παραλίας, περίπου 50 μέτρα μακριά μας και τον είδα να ετοιμάζεται για μπάνιο.
- Δεν έχεις κανένα μέρος να πάμε; τον ρώτησα με φωνή που έτρεμε ακόμη
- Όχι δεν μένω μόνος. Εσύ;
- Ούτε εγώ.
- Έχει λίγο πιο κάτω ένα παλιό σπίτι. Θέλεις να πάμε εκεί να σε γαμήσω;
- Πάμε όπου θέλεις, του απάντησα. Πού είναι ;
- Θα πάω εγώ και εσύ έλα από πίσω
Σηκώθηκα έβαλα τα παπούτσια μου, μάζεψα τα πράγματά μου και άρχισα να τον ακολουθώ. Λίγο πριν τελειώσει η παραλία έστριψε προς τα πάνω μπήκε σε κάτι ψηλά χόρτα και χάθηκε από τα μάτια μου. Όταν πλησίασα κι εγώ, είδα ένα μικρό μονοπάτι ανάμεσα στα χόρτα και χώθηκα. Με περίμενε λίγα μέτρα παρά κάτω. Μόλις τον έφτασα με άρπαξε άρχισε να με φιλάει, ενώ το ένα του χέρι μπήκε κάτω από το σορτσάκι μου και άρχισε να μου χουφτώνει δυνατά τον κώλο. Εγώ από την άλλη έβαλα το χέρι μου πάνω στο καβλί του και άρχισα να το τρίβω πάνω από το παντελόνι του. Αρχίσαμε να περπατάμε μαζί στο μονοπάτι, ενώ το χέρι του συνέχιζε να με χουφτώνει πότε πάνω και πότε μέσα από το μαγιό. Σε λίγο είδα το σπίτι, που μου έλεγε. Ήταν ερείπιο. Δεν είχε πόρτες, παράθυρα και σκεπή. Μόνο 4 τοίχοι έστεκαν, ενώ μέσα είχαν φυτρώσει ψηλά αγριόχορτα.
- Εσύ πρώτα και περίμενε. Μη μας δουν μαζί
Προχώρησα και μπήκα. Ακούμπησα την τσάντα μου στο χώμα, έβγαλα το σορτσάκι μου, γονάτισα δίπλα σε έναν τοίχο και περίμενα γυμνός τον γαμιά μου. Μετά από λίγο άκουσα βήματα πάνω στα χόρτα, να πλησιάζουν. Για μια στιγμή φοβήθηκα, μήπως είναι κανένας άλλος και με δει έτσι, αλλά ευτυχώς ήταν αυτός, που περίμενα. Προχώρησε προς το μέρος μου, στάθηκε μπροστά μου, ξεκούμπωσε το παντελόνι του και το κατέβασε ως τα γόνατα, όπως και το εσώρουχό του. Η ψωλή του στεκόταν όρθια λίγα εκατοστά από τα μούτρα μου. Την έπιασε με το χέρι του και άρχισε να μου ρίχνει πουτσοσκάμπιλα και να την πιέζει πάνω στα χείλια μου. Άνοιξα το στόμα και την ξαναρούφηξα ενώ ο Αλβανός με είχε πιάσει από τα μαλλιά και με καθοδηγούσε. Με έβαλε να του γλείψω τα αρχίδια ενώ του χάιδευα το καβλί, μου γάμησε τα μούτρα δυνατά, σαν να ήταν μουνάκι, με μπούκωνε με τα αρχίδια του, ενώ εγώ ζοριζόμουν και πνιγόμουν, αλλά δεν τα παράταγα και έκανα ότι μπορούσα, για να τον ευχαριστήσω. Κάποια στιγμή ενώ με είχε μπουκωμένο με το καβλί του, ένιωσα και την δικιά μου ψωλή να είναι έτοιμη να εκραγεί και χωρίς καν να την ακουμπήσω, άρχισε να χύνει δυνατές ριπές, που έπεφταν πάνω στα μπούτια μου. Ήταν απίστευτο! Είχα καυλώσει τόσο πολύ με την πούτσα που ρούφαγα, που το καβλί μου έχυσε μόνο του.
Ο Αλβανός δεν κατάλαβε τίποτε και συνέχισε να με ταΐζει με την πούτσα του. Σε κάποια φάση την έβγαλε από το στόμα μου ενώ μια λεπτή γραμμή από σάλιο απλωνόταν από το πουτσοκέφαλό του ως τα χείλη μου.
- Θέλεις να σε γαμήσω; Γύρνα να στον βάλω λίγο
- Έχεις καπότα; τον ρώτησα
- Όχι είμαι καθαρός, γύρνα να στον βάλω λίγο
- Χωρίς καπότα δεν γίνεται, του απάντησα
- Καλά τότε, ρούφα να σε χύσω έτσι
Ξαναόρμησα στην ψωλή του και άρχισα να τον γλείφω και να τον τρομπάρω, όσο καλύτερα μπορούσα. Γρήγορα τον άκουσα να ανασαίνει πιο γρήγορα, ενώ έλεγε και κάτι μέσα από τα δόντια του στα αλβανικά, που δεν κατάλαβα. Με μια κίνηση με έσπρωξε λίγο προς τα πίσω, έπιασε την ψωλή του με το χέρι του και άρχισε να μαλακίζεται ακριβώς μπροστά στο πρόσωπό μου.
- Αααααχ, χύνω, χύνωωωω, πάρ’τα όλα πούστη!!!
Αμέσως μετά ένιωσα τις καυτές ριπές από τα χύσια του, να πέφτουν πάνω μου. Πρώτα μία στο μέτωπό μου, άλλη μία στα μάτια μου, κι άλλη στην μύτη στο στόμα, είχα γεμίσει παντού και αυτός ακόμη έχυνε. Κάποια στιγμή σταμάτησε, ενώ εγώ είχε γεμίσει παντού ψωλόχυμα και το ένιωθα να κυλάει πάνω στο πρόσωπό μου, να στάζει και να με γεμίζει παντού, στο στήθος στην κοιλιά στα μπούτια μου. Σκούπισα με τα χέρια μου τα μάτια μου. Τα άνοιξα και είδα μπροστά μου την κατακόκκινη ψωλή του, να σπαρταράει ακόμη, ενώ αυτός στεκόταν με κλειστά τα μάτια από πάνω μου. Πήρα το σορτσάκι μου από κάτω, έπιασα το καβλί του και άρχισα να το σκουπίζω. Χωρίς να πει τίποτε, σήκωσε τα παντελόνια του, ντύθηκε κι έφυγε, ενώ εγώ ήμουν ακόμη γονατιστός στα χώματα, ενώ ένιωθα τα χύσια του να στεγνώνουν και να μου τραβάνε το πρόσωπο.
Πάντα με εκτίμηση
babis
Αστο διαολο απο δω μωρη πουσταρα babi
ΑπάντησηΔιαγραφήΟσο για τον ΧΙΟ
Ειναι μεγαλο καρφι και φαινεται ποσο βρωμιαρης και υποκριτης ειναι
καιστην κωλοεφημεριδα που δουλευει την Εspesso
Την εφημεριδα της καθε κατινας