Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα‏...

. Από τον Θύμιο Παπανικολάου . Το φάντασμα του Μαρξ αρχίζει να πλανάται πάλι πάνω από τον κόσμο. Έσπευσαν πολλοί, μετά την κατάρρευση των...

.

Από τον Θύμιο Παπανικολάου

.

Το φάντασμα του Μαρξ αρχίζει να πλανάται πάλι πάνω από τον κόσμο. Έσπευσαν πολλοί, μετά την κατάρρευση των γραφειοκρατικών καθεστώτων, να κηδεύσουν τη θεωρία του μαρξισμού.

Σήμερα ανακαλύπτουν, αυτό που λέγαμε από παλιά: Ότι λάθος νεκρό κηδεύσανε… Τους κτύπησε κατακέφαλα ο τυφώνας της πλανητικής ιμπεριαλιστικής κρίσης και θυμήθηκαν πάλι το Μαρξ και τους κλασσικούς του μαρξισμού. Με μεγάλη τους θλίψη βλέπουν ότι η μαρξιστική θεωρία για τον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό επαληθεύεται δραματικά. Με τρόμο συλλογίζονται ότι γίνεται και πάλι για τους λαούς επίκαιρο, κατά τρόπο πιεστικό και συνάμα τραγικό, το κλασσικό μαρξιστικό σύνθημα: «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα». Φυσικά, οι απολογητές του καπιταλισμού, δεν μπορούν να πιστέψουν ότι το σύστημά τους καταρρέει και ότι κανένα γιατρικό δεν μπορεί να το σώσει. Η κρίση αυτή μπορεί να ξεπεραστεί με δύο τρόπους: Ή να ρίξει την ανθρωπότητα στη βαρβαρότητα, μετατρέποντας τους λαούς σε είλωτες με δελτίο ή οι λαοί να ξεσηκωθούν και να πάρουν τις τύχες στα χέρια τους. Όλες οι αναλύσεις των «ειδικών», αν δεν είναι απολογητικές είναι μονοδιάστατες: Μένουν αποσπασματικά στα χρηματιστηριακά εξαμβλώματα της κρίσης, δηλαδή στα συμπτώματα. Γι αυτό πιστεύουν ότι με μέτρα διάσωσης της πίστης θα σωθεί η κατάσταση. Θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μια σαφή και κατανοητή πολιτικά εικόνα, μακριά από μπερδεμένες και περίπλοκες αναλύσεις. Η κατάσταση δεν είναι τόσο περίπλοκη και δυσνόητη, όσο την παρουσιάζουν οι ακαδημαϊκές, οικονομικές αναλύσεις.

Το κλειδί της κατανόησης.

Το κλειδί της ερμηνείας είναι η μεγάλη αντίφαση του ιμπεριαλισμού στο σημερινό πλανητικό, αυτοκρατορικό τρόπο λειτουργίας του: Η αντίφαση ανάμεσα στην πλαστή οικονομία και την πραγματική οικονομία, ανάμεσα στο πλαστό χρήμα και την πραγματική παραγωγή. Αυτή τεράστια δυσαρμονία ανάμεσα στο «πλαστό» και «πραγματικό» τινάζει σήμερα το σύστημα στο αέρα. Το χρηματιστηριακό κεφάλαιο ήταν η αιχμή του δόρατος της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. Ήταν το «έμβολο» της πλανητικής αγοράς και της αυτοκρατορικής κυριαρχίας των υπερεθνικών, συνακόλουθα της υπερδύναμης των ΗΠΑ. Το χρηματιστηριακό κεφάλαιο, όμως, είναι κατεξοχήν κεφάλαιο παρασιτικής, ασύδοτης κερδοσκοπίας, συνεπώς κεφάλαιο που παραλύει την πραγματική παραγωγική διαδικασία και βαθαίνει το χάσμα ανάμεσα στην πραγματική οικονομία και την πλαστή χρηματιστηριακή οικονομία. Η ίδια παρασιτική κερδοσκοπική απληστία του χρηματιστηριακού κεφαλαίου το οδηγεί στην αφαίμαξη, μέσω των κερδοσκοπικών παιχνιδιών, του παραγωγικού πλούτου, υποσκάπτοντας έτσι τα ίδια τα βάθρα της παραγωγικής διαδικασίας. Παράλληλα η αυτοκρατορία των ΗΠΑ για να κυριαρχήσει πάνω στην υφήλιο διόγκωσε τερατωδώς το χρηματιστηριακό οικοδόμημα. ΣΗΜΕΡΑ έχει τόσο γιγαντωθεί το χάσμα ανάμεσα στις χρηματιστηριακές αξίες και τις πραγματικές οικονομικές αξίες που γίνεται η κατάσταση ανεξέλεγκτη. Το πλαστό χρήμα που κυκλοφορεί απέχει έτη φωτός από την οικονομική πραγματικότητα. Έτσι, ο πλανητικός ιμπεριαλισμός, όπως έχουμε υπογραμμίσει πολλές φορές, όχι μόνο δεν έλυσε τις αντιφάσεις του καπιταλιστικού συστήματος, αλλά τις όξυνε δημιουργώντας καινούργιες αντιφάσεις εκρηκτικές. Αν αυτό δεν εκδηλώθηκε πιο γρήγορα, αυτό οφείλεται στις ενέσεις που πήρε από την κατάρρευση των γραφειοκρατικών καθεστώτων του «υπαρκτού σοσιαλισμού».

Γιατί δεν υπάρχει διέξοδος

Παλιότερα τις κρίσεις του ο καπιταλισμός τις ξεπερνούσε με τους πολέμους μεταξύ των εθνικών ιμπεριαλισμών. Μέσω αυτών των παγκόσμιων ανθρωποσφαγών απλωνόταν στις νέες αγορές των ηττημένων. Σήμερα όλη η υφήλιος βρίσκεται υπό την κατοχή των υπερεθνικών μονοπωλίων. Ο πόλεμος, συνεπώς, μετατίθεται στο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ του πλανητικού ιμπεριαλιστικού πλέγματος. Σήμερα ο πόλεμος είναι του «όλοι εναντίον όλων». Αυτό θα οδηγήσει σε τρομακτικές εσωτερικές ανατροπές και οικονομικές καταστροφές… Αυτός, όμως, είναι ο ένας παράγοντας. Ο έτερος σημαντικότατος κι αυτός είναι ο εξής: Η τρομακτικά ασύλληπτη υπονόμευση της παραγωγής, της πραγματικής δηλαδή οικονομίας. Αυτό ήδη έχει οδηγήσει τις κοινωνίες και τους λαούς σε μεγάλη οικονομική αθλιότητα, στα όριά τους. Με υπονομευμένα, λοιπόν, τα οικονομικά παραγωγικά βάθρα, δηλαδή με ένα τεράστιο χάσμα ανάμεσα στην πραγματική και την εικονική οικονομική πραγματικότητα, σε συνδυασμό με τα λεηλατημένα λαϊκά εισοδήματα και τις οριακές συνθήκες επιβίωσης των λαών, όλα αυτά εξαλείφουν κάθε δυνατότητα και ομαλή λύση εξόδου από τη κρίση. Αντίθετα, είναι τέτοιος ο συνδυασμός όλων αυτών των παραγόντων που κάθε μέτρο θα επιδεινώνει την κατάσταση. Φυσικά, οι θιασώτες και οι απολογητές του καπιταλισμού θα επανέλθουν πάλι στις κεϋνσιεστικές θεωρίες. Από εκεί που όλα θα τα λύσει και θα τα σώσει η «ελεύθερη αγορά» και οι ιδιωτικοποιήσεις, θα επανέλθουν στο «σωτήριο κράτος». Θα αναζητήσουν την ένεση του κράτους. Μόνο που αυτή η ένεση σήμερα δεν έχει καμιά θεραπευτική ιδιότητα. Τα κράτη είναι υποταγμένα στους υπερεθνικούς μηχανισμούς, είναι εκτελεστικά τους όργανα. Θα το αναλύσουμε αυτό ξεχωριστά σε άλλο άρθρο… Θα συνεχίσουμε, άλλη μέρα, με τα εκρηκτικά κοινωνικά προβλήματα που θα προκληθούν και τις νέες κινηματικές πυρκαγιές που θα ανάψουν. Ιδιαίτερα στη χώρα μας…

Πηγή: http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=2736

-----------------------------------------------