«Μύρισε» μέρες Καραμανλή και Euro 2004...

 Γράφει o Βαγγέλης Λιακόγκονας. Déjà vu (προμνησία)… Νιώθεις πως το έχεις ξαναζήσει… Μα, πράγματι! Αν τυχόν είχαμε κάποια διάκριση στη Euro...

 Γράφει o Βαγγέλης Λιακόγκονας.

Déjà vu (προμνησία)… Νιώθεις πως το έχεις ξαναζήσει… Μα, πράγματι!

Αν τυχόν είχαμε κάποια διάκριση στη Eurovision, θα λέγαμε πως η ιστορία επαναλαμβάνεται, αφού το 2004, ένα «τριπλό εθνικό ανάστημα» τόνωσε, έστω για λίγο, κατακαλόκαιρο, το ηθικό μας σαν λαού… Τότε, βέβαια, το τρίπτυχο ήταν -χρονολογικά- η 3η θέση στη Eurovision, η Νίκη στο Euro, και η Διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων στη χώρα που τους γέννησε και ακολούθως τη φέσωσαν εσαεί.

Φέτος οι Ολυμπιακοί Αγώνες έδωσαν τη θέση τους στην ορκωμοσία της κυβέρνησης Σαμαρά, μιά μόνο μέρα πριν τη «μάχη» της Εθνικής μας με αυτήν της Γερμανίας… Συμβολικό; Η μάχη, από μόνη της, σίγουρα…

Η σύνθεση του φρέσκου κυβερνητικού σχήματος «μυρίζει» τόσο έντονα Καραμανλικές επιλογές της τότε εποχής, που αναρωτιέται κανείς αν ο νέος πρωθυπουργός θέλει να επαναλάβει τις «επιτυχίες» της ή απλά προσδοκά σε «Ανάσταση πολιτικών Αρχών». Σα συνταγή που «πειράζεται» για να γοητεύσει επιτηδευμένα τον γευσιγνώστη. Η «επίγευση» τεχνοκρατικών επιλογών ύφους Σημίτη αλλά και η «νότα» προοδευτικής Αριστεράς στα πρόσωπα 2 διορισθέντων (υπ. Δικαιοσύνης Ρουπακιώτη, υφυπ. Παιδείας Παπαθεοδώρου) δεν αλλάζουν το τελικό αποτέλεσμα στο πιάτο. Πιό απλά, τι κι αν σε μια πολύχρωμη σαλάτα προσθέσεις αβοκάντο, ενώ η ρόκα και οι πιπεριές ξεχωρίζουν με το χρώμα και την ένταση της γεύσης τους; Μάστορα, sorry. Δεν καινοτομείς, δεν ξεχωρίζεις…

Η δε νίκη στη Eurovision έδωσε, θα έλεγε κανείς, τη θέση της σε μια διπλή εκλογική αναμέτρηση με outsiders, «παρατράγουδα», 12άρια (%), και προγνωστικά που ανατράπηκαν…

Το μέχρι πρότινος outsider, ΣΥΡΙΖΑ, εκτοξεύθηκε στα ύψη αντανακλώντας την απέχθεια του 1/4 των ψηφοφόρων για το διπολικό κομματικό κατεστημένο, ενώ μια βίαιη Χρυσή Αυγή «φώτισε» φασιστικά σώψυχα ενός μεγάλου -τελικά- μέρους του λαού. Επιπλέον, ένα διόλου επιδοκιμαστικό «12άρι» δόθηκε σε ένα άλλοτε δυνατό ΠΑΣΟΚ που καλείται να ανασυγκροτηθει – αν όχι να ξαναγεννηθεί.

Μια σειρά από χαρμόσυνα γεγονότα στη σειρά, το 2004, μας είχαν «δροσίσει» Εθνικά. Ας σημειωθεί ωστόσο, πως η χρονιά εκείνη συγκαταλεγόταν στην περίοδο που «πετούσαμε βλακωδώς στα σύννεφα», απολαμβάνοντας προνόμια, χρήματα, ανέσεις και συνήθειες που ουδέποτε αποκτήσαμε με «το σπαθί μας», παρά «ξεκοκαλίζαμε» με περισσή ευκολία και θράσσος.

Το 2012, το τρίπτυχο άλλαξε άρδην και, τουναντίον, μόνο η Εθνική ομάδα μας έκανε περήφανους, φτάνοντας εκεί που έφτασε με παληκαριά (και όχι παρακάλια), αν και τελικά έχασε από μια δυνατή, σκληρή και καλύτερη Γερμανία. Τα υπόλοιπα 2 events εκτιμώ πως μας «γονάτισαν» ψυχικά και μας «βίασαν» κοινωνικά.

Κλείνοντας και συμφωνόντας γενικότερα ότι άστοχα αθλητικές επιδόσεις παραλληλίζονται με πολιτικές, απορώ: Θα χάσουμε, τελικά, και στο οικονομικοτεχνικό mundialito «Debt crisis»;
Και απορώ, τι αποδόσεις δίνουν επ αυτού Μέρκελ, Ολάντ κλπ.; Εεεε… Τα πρακτορεία στοιχημάτων εννοούσα…

Περσινά, γλυκόπικρα (και όχι ξινά) σταφύλια are back!

Καλή μας όρεξη…