Του Χάρη Τσιόκα. Η ιστορική εξέγερση του Πολυτεχνείου στις 17 Νοεμβρίου 1974 αποτελεί ένα από τα χαρακτηριστικά παραδείγματααγώνα και α...
Η ιστορική εξέγερση του Πολυτεχνείου στις 17 Νοεμβρίου 1974 αποτελεί ένα από τα χαρακτηριστικά παραδείγματααγώνα και αυτοθυσίας για την ελευθερία, τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη, της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.
Ο εορτασμός της επετείου του Πολυτεχνείου, είναι ημέρα αναγνώρισης και τιμής σ αυτούς που επιδίωξαν για την πατρίδα την εθνική «ξαστεριά» μέσα από τη δύναμη της ενότητας και του αγώνα. Αυτή η πολύτιμη ενότητα είναι που, για μία ακόμη φορά χρειάζεται η εποχή μας, για να πετύχουμε στόχους στον πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό στίβο.
Η κοινωνική διεκδίκηση, η εθνική αλληλεγγύη και ο αλληλοσεβασμός που τροφοδότησαν τον αγώνα του «Πολυτεχνείου», δίνουν την προτροπή για να καταπολεμηθεί η αδικία,η πνευματική, υλική φτώχεια και η περιθωριοποίηση της χώρας.
Η φράση των αγωνιστών«ψωμί, παιδεία, ελευθερία» πάντα θα είναι επίκαιρη, εκφράζοντας την καθημερινή λαχτάρα όλων των ανθρώπων για μια ζωή με σεβασμό, ποιότητα και αξιοπρέπεια. Ιερό χρέος είναι πάντοτε σύσσωμοι να «ζυμώνουμε» τη δημοκρατία με την προκοπή, τη λαϊκή κυριαρχία με την κοινωνική δικαιοσύνη.
Η εξέγερση του πολυτεχνείου είναι ημέρα μνήμης γιατί στα γεγονότα που διαδραματίστηκαν:
* Κυριάρχησε ο πατριωτισμός,η λογική της θυσίας για τα ιδανικά της ανεξαρτησίας, της ελευθερίας και της προκοπής.
* Σφυρηλατήθηκε η λαϊκή ενότητα προς μια ριζοσπαστική και ανατρεπτική κατεύθυνση κατά της χούντας. Και μη ξεχνάμε ότι ‘’τον χαρακτήρα του αγώνα τον καθόρισαν αγωνιστές παρά τις αρκετές και σημαντικές διαφορές τους’’.
Η εξέγερση του πολυτεχνείου είναι επέτειος και μήνυμα. Είναι παρακαταθήκη και μνήμη, είναι πυξίδα προοπτικής.
Οι ‘’τεκτονικού χαρακτήρα εξελίξεις’’ στην Ευρώπη και τον κόσμο, η κρίση στην Ελλάδα με τις επιπτώσεις και τις δραματικές αλλαγές σε βάρος των αδυνάτων, της μεσαίας τάξης και των καινοτόμων κοινωνικών ομάδων προσδιορίζουν ότι ως σύγχρονη επιδίωξη παραμένει η συμμετοχή της κοινωνικής πλειοψηφίας στη διαμόρφωση των εξελίξεων. Χρειάζεται μια σύγχρονη Εθνική Λαϊκή και Πολιτική Ενότητα με στόχους.
Ότι δηλαδή,η δημοκρατία με ανάπτυξη και δικαιοσύνη, με δίκαιο επιμερισμό και με ευκαιρίες πρόσβασης για όλους, δεν είναι ένας αγώνας μιας χρήσης ή μια μουσειακή επέτειος.
Είναι προφανές ότι ο εορτασμός του πολυτεχνείου συμπίπτει μ ένα σταυροδρόμι δύσκολων επιλογών για τη χώρα και τους πολίτες. Οι εξελίξεις μετά τις 2 κρίσιμες ψηφοφορίες της Βουλής-για τελευταία(?) φορά?-επιβεβαιώνουν ότι:
Η έξοδος από την κρίση με Ευρωπαϊκό προσανατολισμό συναντά δύο διαφορετικές πολιτικές προσεγγίσεις που εκφράζουν και διαφορετικές επιδιώξεις παραγωγικού και κοινωνικού μοντέλου για τους πολίτες και την Ελλάδα του μέλλοντος μας.
1-Η συντηρητική,που δοκιμάζεται ήδη και εφαρμόζεταιμε την τυπική διαπραγμάτευση- διαχείριση μέτρων της τρόικας που στοχεύουν στην ανακατανομή μεριδίων αγοράς και πλούτου υπέρ των ολίγων. Επιλογή που θυσιάζει τη μεσαία τάξη, τις δυνάμεις της παραγωγής και της εργασίας.
2-Και η προοδευτική,που επιδιώκει ενότητα με πολιτική διαπραγμάτευση και δράση, για αλλαγές , δίκαιο επιμερισμό των κινδύνων και ευκαιριών, δηλαδή στήριξη της πραγματικής οικονομίας και των κοινωνικών δυνάμεων που συμμετέχουν.
Σε αυτή την επιδίωξη είναι η ώρα να αναληφθούν πρωτοβουλίες για μια νέα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία διακυβέρνησης και από τις δυνάμεις του δημοκρατικού σοσιαλισμού!
Αναφέρομαι στην ανάγκη να ξαναπρωταγωνιστήσει η Αριστερά της εμπροσθοφυλακής. Η κεντροαριστερά που δεν περιορίζεται το ρόλο της σε φοβικά σχήματα γενικόλογων αντιπολιτευτικών καταγγελιών- όπως έκανε μερίδα του πολιτικού κόσμου και τότε με το πολυτεχνείο- αλλά αυτή που επιχειρεί εναλλακτικές στρατηγικές διεξόδου από την κρίση, με συμμαχίες, συμπορεύσεις για αλλαγές με την Ευρώπη μέσα στην Ευρώπη.
Το πολυτεχνείο έδειξε ότι η αντίθεση είναι, ανάμεσα στο νέο που αφορά τους πολλούς και το μέλλον και στο παλιό, που σχετίζεται με τις επιδιώξεις των λίγων. Και αυτό αξιολογείται από την εφαρμοζόμενη κάθε φορά πολιτική. Για αυτό και ο Ανδρέας Γ Παπανδρέου έλεγε ότι για την προοδευτική σκέψη για τους πολλούς: "δεν υπάρχει χάσμα γενεών αλλά-πάντα θα υπάρχει σύγκρουση- χάσμα ιδεών"
Το πολυτεχνείο ζει. Στις καρδιές μας!Να είναι και στο τρόπο σκέψης μας…
.jpg)
Τα πασοκικά λαμόγια είναι τα τελευταία που πρέπει να πουλάνε ...πολυτεχνική ιδεολογία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈ Χάρη;
Συμφωνώ ότι το
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ εξέγερση του πολυτεχνείου το 1973 ζητούσε μια δημοκρατία με κοινωνική δικαιοσύνη, με δίκαιο επιμερισμό των βαρών και με ευκαιρίες πρόσβασης για όλους.
Προφανώς και ένας τέτοιος αγώνας δεν είναι μια μουσειακή επέτειος.
Τώρα περισσότερο από άλλες φορές θα πρέπει το πνεύμα το διεκδικήσεων του πολυτεχνείου του 1973 να οδηγήσουν το κομμάτι του ΠΑΣΟΚ που επιδιώκει δράση για αλλαγές με δίκαιο επιμερισμό των κινδύνων και ευκαιριών.
Να βγει μπροστά και να επιδιώξει αλλαγές για το ΠΑΣΟΚ και την κοινωνία με δίκαιο επιμερισμό και όχι με άλλα άστοχα μνημόνια που τα πληρώνουν οι μη-έχοντες.
Στον Ανώνυμο 7:29 έχω να τον κάνω μια ερώτηση. Αυτό που λέει ότι οι ΠΑΣΟΚοι απαγορεύεται μιλάνε, τι διάφορα έχει από αυτά που πρεσβεύει η Χρυσή Αυγή?
Re anonime 7:29 plaka me kaneis?
ΑπάντησηΔιαγραφήtheoreis ton Xari Tsioka lamogio?
An nai giati tote to onoma den itan se kamia apo tis 2 listes politikon pou elegxei to SDOE?
anonime 7:29 eisai enas koinos sikofantis pou apo oti fainetai exeis komplex me ton Xari Tsioka
Να πανε να πνιγουνε ομαδικως ολοι οι "εκπρωσοπποι" της ΓΕΝΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠουλημενες "ιδεες" "ιδανικα" και "οραματα"
αυτα ηταν τα κοπρανα της γενιας του πολυτεχνειου.
με τετοια δημοκρατια που μας φερανε.
ΖΗΤΩ Η 21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
Το Πολυτεχνείο ψόφησε, αδέρφια, και ήδη βρομάει ..
ΑπάντησηΔιαγραφή«Η χούντα δεν τελείωσε το ’73». Το φωνάζουν και το γράφουν στους τοίχους. Ανιστόρητο σύνθημα μιας ανιστόρητης γενιάς.
Πολλοί πιτσιρικάδες αλλά και μεγαλύτεροι νομίζουν ότι η δικτατορία έπεσε από τη δράση της «γενιάς του Πολυτεχνείου» με κορύφωση τη νύχτα της 17/11/1973, όταν το ΑΜΧ-30 έριξε την πύλη κι εκατόμβες φοιτητών έπεσαν θερισμένες από πολυβόλα μέσα στο Πολυτεχνείο. Επέζησαν η Δαμανάκη, ο Παπουτσής και κάτι ψιλά, και μας οδήγησαν στο λαμπρό μέλλον.
Η αλήθεια; Οι βεβαιωμένοι νεκροί ήταν 24 και ούτε ένας μέσα στο Πολυτεχνείο. Μόνο η...Πέπη Ρηγοπούλου έπαθε συντριπτικά κατάγματα στα πόδια από την πτώση της μεγάλης σιδερένιας πύλης. Η εκατόμβη μέσα στο Πολυτεχνείο είναι ανύπαρκτη, ένα κατασκευασμένο ψεύδος. Και οι 24 που σκοτώθηκαν έξω από αυτό, πολλοί μη φοιτητές, ήταν θύματα απευθείας βολών από αστυνομικούς και στρατιωτικούς, ανακοπών από τη χρήση δακρυγόνων, αδέσποτων σφαιρών και θανατηφόρων κακώσεων από ξυλοδαρμούς με «συμπαγείς ράβδους», τα παλιά ξύλινα κλομπ της Αστυνομίας Πόλεων. Τερατώδη εγκλήματα, «ιδιαζόντως ειδεχθή», αλλά έξω, μέσα στο Πολυτεχνείο δεν σκοτώθηκε κανείς. Οι καταληψίες, φοιτητές και μη, τους οποίους το ΚΚΕ στην αρχή είχε καταγγείλει ως… προβοκάτορες, κατόπιν συμφωνίας, εκκένωσαν το Πολυτεχνείο περνώντας από διπλή αλυσίδα αλεξιπτωτιστών και, όταν μάλιστα αστυνομικοί πήγαν να παραβιάσουν τη συμφωνία και να χτυπήσουν τους εξερχομένους, ο επικεφαλής αξιωματικός των ΛΟΚ έβγαλε το πιστόλι του και τους απείλησε.
Ακολούθησε βέβαια κυνηγητό και το κίνημα της 25ης Νοεμβρίου, που ανέτρεψε τον Παπαδόπουλο και ακόμη μία, σκληρότερη δικτατορία, υπό τον ταξίαρχο Δημήτριο Ιωαννίδη. Οργάνωσε το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου στις 15/7/1974, με στόχο, υποτίθεται, την Ένωση. Άνοιξε ο δρόμος στον «Αττίλα» με την άμεση συνέργεια των ΗΠΑ και κυρίως της DIA και όχι της CIA, όπως νομίζουν πολλοί. Ο Ιωαννίδης, αντί να τουφεκίσει τους Μπονάνο, Αραπάκη και σία και η Ελλάδα σύσσωμη να πολεμήσει στο πλευρό των ηρώων μαχητών, που εξευτέλιζαν τους Τούρκους, τους εγκατέλειψε. Εκεί έγιναν αληθινές εκατόμβες.
Η δικτατορία έπεσε στις 24 Ιουλίου του 1974, γλιστρώντας πάνω στο αίμα της Κύπρου, όχι το 1973 λόγω του Πολυτεχνείου.
Άλλωστε, είμαστε η χώρα όπου η «ένοπλη πάλη» ξεκίνησε… μετά τη δικτατορία, γιατί, πλην του θαρραλέου Αλέκου Παναγούλη, οι άλλοι ανατίναζαν σκουπιδοτενεκέδες ή τρώγανε τα λεφτά του «αγώνα» εις Παρισίους και Λόνδρες.
Διασταύρωση του Τσε με τον Καραγκιόζη.
Μετά το ’74 σκάσανε μύτη ο ΕΛΑ, ο φύγε και τα ρέστα, χωρίς τον φόβο του ΕΑΤ-ΕΣΑ και των πρακτικών καταστολής της δικτατορίας.
Η ανώνυμος εταιρία φιδεμπορίου «Ηρωες Πολυτεχνείου Α.Ε.» πούλησε το παραμύθι της επί χρόνια, πήγε πολλές φορές στο ταμείο με την ίδια πέτσινη επιταγή και εισέπραξε ψήφους, χρήμα, φήμη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧτίστηκαν χλιδάτες πολιτικές και δημοσιογραφικές καριέρες πάνω σε κάτι που ελάχιστα διαφέρει σε αξιοπιστία από την Ασώματο Κεφαλή, τη Γυναίκα με τα Γένια κι άλλα θεάματα, που μας πούλαγαν οι πανηγυρτζήδες στις αλάνες των συνοικιών.
Τα διαστρεβλωμένα, φουσκωμένα με την τρόμπα γεγονότα του 1973 υπήρξαν η νομιμοποιητική βάση για την μπαχαλοποίηση και τον εκφασισμό των πανεπιστημίων αλλά και τον σταδιακό αφελληνισμό της παιδείας και του δημόσιου λόγου. Η δημόσια περιουσία έγινε βορά σε βανδάλους με ψευδοπροοδευτικό πρόσημο. Στην πράξη δεν πρόκειται παρά για κοινούς μηδενιστές, ημιμαθείς αλήτες με χουλιγκάνικη νοοτροπία, με την υποστήριξη εξίσου μηδενιστών αλητών, που υποδύονται τους καθηγητές. Με την υποστήριξη της Αριστεράς και την εγκληματική ανοχή μιας κολωνακιώτικης ενοχικής «Δεξιάς», μετέτρεψαν τα πανεπιστήμια σε άντρα φασιστικής βίας, αγραμματοσύνης, κακοποίησης κάθε έννοιας παιδείας, δημοκρατίας και ήθους.
Χρειάστηκαν δεκαετίες για να απαλλαγούμε από το έκτρωμα του «ασύλου», ακόμη όμως τα πανεπιστήμια είναι πεδίο δράσης εγκληματιών με αριστερό μανδύα.
Είναι λοιπόν καιρός να δημιουργηθούν Αστυνομικά Τμήματα Καποδιστριακού, Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου κ.λπ. Μέσα στις πανεπιστημιουπόλεις, όπως στις σοβαρές δημοκρατικές χώρες. Να περιπολούν και να φρουρούν, όπως σε όλα τα δημόσια κτίρια. Οι μουσαντένιοι «ήρωες» βρίσκονται ήδη στο νεκροταφείο των πολιτικών ελεφάντων.
Το πνεύμα αυτής της κολοσσιαίας πολιτικής και ιστορικής απάτης τα τίναξε μέσα στην ανομία. Παρήγαγε απλώς κλέφτες, ψευδοπροοδευτικά φασιστοειδή, αφελλήνισε την Παιδεία κι έδωσε «αίγλη» σε κοινούς πολιτικούς απατεώνες. Τώρα πια ξέρουμε ότι έχουμε περίσσευμα ασυδοσίας και όχι έλλειμμα ελευθερίας.
Το Πολυτεχνείο ψόφησε, αδέρφια, και ήδη βρομάει
18 Νοε 2012 9:54:00 μ.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίσαι μαλάκας με όραμα αγόρι μου.
Θα πας μπροστά, αλλά να προσέχεις από πίσω.
χαχαχαχαχ είστε ωραίοι εσείς οι "αγανακτισμενοι" του πληκτρολογίου
ΑπάντησηΔιαγραφήένα σχόλιο για τους φοιτητές του πολυτεχνειου που ήθελαν να κάνουν μάθημα & τα "κωλοπαιδα" που έκαναν την κατάληψη δεν τους άφηναν δεν εχετε κανει.....
Μάλλον δεν εφαρμόστηκε σωστά η διαδικτυακή γραμμή.