Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας « Ο κοσμοπολιτισμός χωρίς πατρίδα, που αρνείται τα...
«Ο κοσμοπολιτισμός χωρίς πατρίδα,
δεν έχει τίποτα κοινό με τον προλεταριακό
διεθνισμό»
Γκεόργκι Δημητρόφ
Σήμερα το νέο σενάριο: "Αν ο Σαλβίνι γίνει σαν τον Τσίπρα, αλλά της δεξιάς" ("La Repubblica", Se Salvini diventa come Tsipras ma di destra).
Palazzo del Viminale
Ακούς εκεί ολόκληρος Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κι υπουργός των Εσωτερικών να πηγαινοέρχεται με το φιατάκι του και να μην χρησιμοποιεί τις μπλε λιμουζίνες!
Ακούς εκεί ολόκληρος Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κι υπουργός των Εσωτερικών να βγαίνει και να κάνει κολατσιό στο πρώτο μπαρ κάτω από το Viminale (το ιστορικό μεγαλοπρεπές Μέγαρο, έδρα του πρωθυπουργού κι υπουργού των Εσωτερικών από το 1925)...
Ακούς εκεί ολόκληρος Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κι υπουργός των Εσωτερικών να προσβάλει έτσι την υπουργική ιδιότητα... στα όρθια να τσιμπάει μικρογεύματα... και μπροστά από ψαράδικα που πουλάνε τόνους... "Το Μέγαρο Viminal κατάντησε σε τόνους από μπαρ" ("La Repubblica", Il Viminale ridotto a toni da bar)
Κι η "αριστερά" σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση του αριστερού La7... πλησιάζει να πέσει κάτω από το 10%... Η δεξιά είναι πλέον στο 6%...
Τώρα πως οι ανωτέρω, με τη συμμετοχή πλέον και του ευρωβουλευτή της ΛαΕ (Λφαζάνης) κ. Νίκου Χουντή είναι "αριστερή απάντηση στην Ευρώπη" προκαλεί τουλάχιστον μειδιάσματα.
Τι ενώνει αυτές τις "αριστερές" δυνάμεις που θέλουν να είναι η "αριστερή απάντηση στην Ευρώπη";
1. Ο "αντιφασισμός"! Να τσακίσουν το "Μαύρο μέτωπο της ακροδεξιάς"... Σαλβίνι – Λε Πεν: “Μαύρη” συστράτευση εν όψει ευρωεκλογών
Όπως περιέγραφε το μακρινό (;) 1973, πριν 45 ολόκληρα χρόνια ο Pier Paolo Pasolini: «με τελειωμένο τον φασισμό... έναν ανύπαρκτο εχθρό, ενώ ο σύγχρονος καταναλωτισμός έρπει ύπουλα, διεισδύει και διαφθείρει την ήδη ετοιμοθάνατη κοινωνία».
Σήμερα ο Νέος φασισμός... μόνον υπό τον όρο να ονομάζεται αντιφασισμός!
2. Τα ατομικά "ανθρώπινα δικαιώματα" του κινήματος ομοφυλόφιλων...
3. Τα "ανοιχτά σύνορα", η αναγκαιότητα να εμπλουτιστεί με μετανάστες η Ευρώπη... Την υποστήριξη των "κοινωνικών καταλήψεων" (όπως η "ελληνική" του city plaza) για του μετανάστες και τις ΜΚΟ των δουλεμπόρων...
4. Να μετατρέψουν σε "σοσιαλιστική την Ευρώπη του 21ου αιώνα"
Προϋπόθεση; Να τους ψηφίσουν οι λαοί, να εισέλθουν σε κοινοβούλια -φυσικά πρώτα απ' όλα στο αυρωκοινοβούλιο που δεν έχει ΚΑΜΙΑ θεσμική αρμοδιότητα ή λόγο, αλλά μισθούς που πλησιάζουν τα 35.000 ευρώ το μήνα...
Όμορφη "στρατηγική" που πάσχει στην "τακτική", μιας κι ο στόχος είναι οι πολυθρόνες.
Όλοι αυτοί οι νέοι σωτήρες μας νομίζουν πως μπορούν να στραφούν εναντίον, ή ν' αδιαφορήσουν για τις παρακαταθήκες του Γκράμσι:
«Το σημείο εκκίνησης είναι "εθνικό"
κι απ' αυτό το σημείο εκκίνησης πρέπει
να λάβεις τις αποφάσεις των κινήσεων»
Antonio Gramsci, Quaderni del carcere, σελ. 1729.
Ο Stefano Fassina, που ηγείται του αδελφού της ΛαΕ ιταλικού σχήματος, πέρασε στο στρατόπεδο των "ακροδεξιών".
Την 1η Οκτώβρη σε συνέντευξή του την Verità με τίτλο "Γιατί μου αρέσει ο προϋπολογισμός των Εθνικοκυριαρχικών" ο Stefano Fassina ΔΗΛΩΝΕΙ:
«Στην προηγούμενη κοινοβουλευτική περίοδο το έλλειμμα των δαπανών ήταν 2,6%. Δεν θυμάμαι εκείνες τις ημέρες αντιδράσεις συναγερμού και καταστροφικές προβλέψεις...
Το μέσο έλλειμμα των δαπανών στην κυβέρνηση Gentiloni ήταν 2,6%, που είναι το σκάνδαλο με το 2,4%;
Το Δημοκρατικό Κόμμα επέλεξε να μείνει με τις αγορές, τις ελίτ και την Μέρκελ ξεχνώντας τους φτωχούς» ("laverita").
Φυσικά και το διευθυντήριο, το υπερεθνικό κεφάλαιο δεν ανησύχησε με τον προϋπολογισμό της "αριστεράς" στο 2,6%, μιας και τα χρήματα διοχετεύθηκαν στις τράπεζες.
Ανησυχεί κι απειλεί για το φετινό 2,4% της "ακροδεξιάς, ξενόφοβης, ρατσιστικής" νέας ιταλικής κυβέρνησης, γιατί τα χρήματα προορίζονται για την ανάπτυξη, την προστασία της εξαθλιωμένης κοινωνίας.
Oskar Lafontaine, Jean-Luc Mélenchon, Yanis Varoufakis, Stefano Fassina.
Photograph: www.melenchon.fr
Άλλωστε ποτέ δεν υπήρξε κοινό ιδεολογικό και πολιτικό πλαίσιο σ' αυτές τις καιροσκοπικές ομάδες σκοπιμοτήτων, που αποτελούν το άλλοθι του υπερεθνικού κεφαλαίου. Απέναντι σ΄αυτούς η στάση του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα εμπεριέχει μεγαλύτερη "εντιμότητα": υπηρετούμε το κεφάλαιο χωρίς ναι μεν αλλά, για ν' αλλάξουμε την Ευρώπη από μέσα με τις προοδευτικές δυνάμεις.
Ο Oskar Lafontaine (διάσπαση του Die Linke) εναντιώνεται στην παράνομη μετανάστευση και αυτό ήταν το κεντρικό πολιτικό ζήτημα διάσπασης του Die Linke, ενώ ταυτοχρόνως επιθυμεί συνεργασία με τον Βαρουφάκη και την "αριστερή απάντηση στην Ευρώπη".
Ο Jean-Luc Mélenchon, πρώην σοσιαλιστής Γερουσιαστής του Ολάντ, ενοχλείται από το "μαύρο μέτωπο Σαλβίνι-Λε Πεν", λατρεύει τους "μετανάστες", στην πρώτη θέση τα "δικαιώματα" γκέι, λεσβιών, τρανσέξουαλ... Πάνω από το δικαίωμα για εργασία, για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, για παιδεία, για συντάξεις αξιοπρέπειας...
Δικαίως ο Jean-Luc Mélenchon ανησυχεί με το "μαύρο μέτωπο Σαλβίνι-Λε Πεν", για την "Ευρώπη των Εθνών", μιας και μπορεί να θιγεί το σημερινό αποικιοκρατικό ¨δίκαιο" της φασιστικής Γαλλίας (14 Αφρικανικές χώρες υποχρεώνονται από τη "δημοκρατική" Γαλλία να καταβάλουν Φόρο Αποικίας),
Δικαίως ο Jean-Luc Mélenchon αθέλει να φύγει ο "δικτάτορας Άσαντ" στη Συρία κι έτσι διαβεβαιώνει τη γαλλική πολεμική βιομηχανία με τα υπερκέρδη από τις πωλήσεις όπλων στη Μέση Ανατολή και την Τουρκία. Αυτός κι αν είναι χυδαίος εθνικιστής κι αποικιοκράτης, ολόιδιος με τον Μακρόν των Ρίτσιλντ αλλά με φερετζέ.
Κι όμως... ο Jean-Luc Melenchon είναι ένας Τσίπρας!... που θέλει να οικοδομήσει την "αριστερή απάντηση στην Ευρώπη".
Όλοι μαζί με τον δεσμοφύλακα του υπερεθνικού κεφαλαίου, την "Ευρωπαϊκή Ένωση" ανησυχούν για την ακροδεξιά. Μάλιστα ΟΛΟΙ ["αριστερά", δεξιά και ΚΚΕ, σε πλήρη διάσταση με τα κομμουνιστικά κόμματα Ουγγαρίας, Τσεχίας, Πορτογαλίας] καλούν το διευθυντήριο του 4ου Ράιχ να λάβει μέτρα εναντίον της "ακροδεξιάς": ΚΚΕ-Συριζα «ήλθαν εἰς ἀῤῥαβῶνα κοινωνίαν» με κουμπάρους τα... «ανοικτά σύνορα»;
"Δύο αιτήματα για τον πάπα Φραγκίσκο:
Άνοιξε τις πόρτες των εκκλησιών για φιλοξενεία μεταναστών.
Άνοιξε τις πόρτες της Τράπεζας του Βατικανού για την πείνα στον πλανήτη"
Σ' αυτό τον μεγάλο κοινό αγώνα εναντίον του "μαύρου μετώπου της Ευρώπης των Εθνών" έχει συστρατευθεί κι ο πάπας... «Λείπει ο Μάρτης από τη Σαρακοστή;»!
«Όταν η αριστερά παύει να ενδιαφέρεται για τον Γκράμσι και τον Μαρξ,
είναι απαραίτητο να πάψουμε να ενδιαφερόμαστε για την αριστερά.
Κι ακόμη, οφείλουμε να την καραπολεμήσουμε
στο όνομα του Γκράμσι και του Μαρξ»
Diego Fusaro, μαρξιστής φιλόσοφος, του προτάθηκε να ηγηθεί του ψηφοδελτίου των ευρωεκλογών του ιταλικού σχήματος «Λίστα Τσίπρα για την άλλη Ευρώπη», του κόμματος που θα άλλαζε την ευρωζώνη και θα έκανε "σοσιαλιστική την Ευρώπη του 21ου αιώνα" -όπως επιμένουν ακόμη στην iskra της ΛαΕ του Λαφαζάνη (Όχι με όραμα μια Ευρώπη των εθνικισμών και των εθνικών ανταγωνισμών αλλά για μία Ευρώπη των από τα κάτω, της αλληλεγγύης, της ειρήνης και του Σοσιαλισμού του 21ου αιώνα... Βλέπε iskra: Σαλβίνι – Λε Πεν: “Μαύρη” συστράτευση εν όψει ευρωεκλογών).
Ο Fusaro ήταν απόλυτα σαφής για αυτό το εγχείρημα: "Τσίπρας και Σπινέλλι, η αριστερά της λέσχης Bilderberg.
Η υπόδουλη αριστερά του κεφαλαίου. Η αριστερά που πρόδωσε τους
εργαζόμενους και πουλήθηκε στ' αφεντικά. Ο εχθρός που προσποιείται τον
φίλο".
Σημ. Πως ήταν δυνατόν η σύζυγος ενός συμβούλου του Γιώργου
Παπανδρέου και στενή φίλη του, αλλά και του από το πουθενά Γ. Παπακωνσταντίνου, θαμώνας της Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, να ηγείται μιας ιταλικής κι ευρωπαϊκής καμπάνιας υπέρ της υποψηφιότητας
του Α. Τσίπρα για την προεδρία της ΕΕ; Πως μπορούσε μια κυρία
δημοσιογράφος υπέρμαχος των μνημονιακών πολιτικών, σιωνίστρια μέχρι το μεδούλι, να υποστηρίζει ένα
ριζοσπαστικό κόμμα της αριστεράς και μάλιστα τον ηγέτη του; (Βλ. Οι άνθρωποι του Γ. Παπανδρέου προσφέρουν σήμερα τις “υπηρεσίες” τους στον Α. Τσίπρα! Συμπτώσεις;)
Η αρνητική απάντηση του Diego Fusaro (Diego Fusaro: Μαζί με τον Τσίπρα; Με τίποτα!) -μετά τις πολιτικές εξελίξεις σ' αυτό το νέο ιταλικό κόμμα και την ανάληψη πρωθυπουργίας από τον Τσίπρα- χαρακτηρίστηκε στην Ιταλία ως "προφητική". Όμως αυτός ο χαρακτηρισμός δεν ικανοποιεί τον ελληνιστή φιλόσοφο, ήταν απλώς η ανάγνωση με βάση τον Διαλεκτικό και Ιστορικό Υλισμό του πολιτικού γίγνεσθαι που ετοίμαζε το 4ο Ράιχ για την Ευρώπη.
Τις ίδιες επισημάνσεις είχε κάνει κι ο φίλος Γερουσιαστής Fernando Rossi (Τσίπρας… ο Έλληνας Renzi!) και δεν ήταν ούτε αυτός "προφήτης". Μάλιστα ήταν κι αυτός απόλυτα σαφής (2010) και "προφήτης" από την εποχή της παντοδυναμίας κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου κι επισήμαινε: Ο ιταλός Γερουσιαστής Fernando Rossi, για τον υπουργό του Padoa Schioppa και την πρόσληψή του ως συμβούλου του Γιώργου Παπανδρέου!
Είναι γνωστός στο ελληνικό αναγνωστικό ο ελληνιστής μαρξιστής φιλόσοφος Diego Fusaro:
"Και πάλι ο Μαρξ - Το φάντασμα που επιστρέφει", εκδόσεις ΚΨΜ
Ξανά ο Μαρξ. Το φάντασμά του συνεχίζει να πλανάται στην Ευρώπη και στον
κόσμο, παρότι υπάρχει η επιθυμία να εξορκιστεί. Ο νεκρός για τον οποίο
μιλάμε είναι ακόμα ακμαίος και δεν έχει σταματήσει να διασπείρει τον
πανικό μεταξύ των ζώντων, καταγγέλλοντας τις αντιφάσεις ενός κόσμου στον
οποίο το πραγματικό απέχει μακράν από το νοούμενο ως λογικό.
Η επανεκκίνηση από τον Μαρξ είναι το πρώτο βήμα που πρέπει να κάνουμε για να βγούμε στο δρόμο ενός διαλεκτικού αντικαπιταλισμού, που οδηγεί τη σκέψη και τη δράση του ανθρώπινου είδους στην τελική απελευθέρωση από τη δικτατορία του κεφαλαίου, με στόχο μία δημοκρατική κοινωνία ελεύθερων, ίσων και αλληλέγγυων ατόμων, ο Μαρξ συνεχίζει να είναι ο "πυρανίχνευση" ενός άλυτου προβλήματος που δεν έχει σταματήσει να μας καταδιώκει. Η σκέψη του δεν παύει να μας δείχνει ότι στον κόσμο του υποτιθέμενου "τέλους μιας ιστορίας" λείπει ακόμα κάτι. Η απλότητα, που είναι τόσο δύσκολο να επιτευχθεί... Diego Fusaro
Η επανεκκίνηση από τον Μαρξ είναι το πρώτο βήμα που πρέπει να κάνουμε για να βγούμε στο δρόμο ενός διαλεκτικού αντικαπιταλισμού, που οδηγεί τη σκέψη και τη δράση του ανθρώπινου είδους στην τελική απελευθέρωση από τη δικτατορία του κεφαλαίου, με στόχο μία δημοκρατική κοινωνία ελεύθερων, ίσων και αλληλέγγυων ατόμων, ο Μαρξ συνεχίζει να είναι ο "πυρανίχνευση" ενός άλυτου προβλήματος που δεν έχει σταματήσει να μας καταδιώκει. Η σκέψη του δεν παύει να μας δείχνει ότι στον κόσμο του υποτιθέμενου "τέλους μιας ιστορίας" λείπει ακόμα κάτι. Η απλότητα, που είναι τόσο δύσκολο να επιτευχθεί... Diego Fusaro
Αναμένοντας την προσδοκία όλων για υποταγή της Ιταλίας στο υπερεθνικό κεφάλαιο, ή μια μικρή ελπίδα Αντίστασης για να αφυπνιστούν εθνικολαϊκές πατριωτικές δυνάμεις στην Ευρώπη, για την απελευθέρωση των λαών από το 4ο Ράιχ.
«Ο σύγχρονος
πρίγκιπας [δηλαδή το κόμμα] πρέπει να είναι
ο τελάλης κι ο οργανωτής του διανοητικού και ηθικού
μετασχηματισμού, αυτό που σημαίνει να δημιουργεί το έδαφος
για μια περαιτέρω ανάπτυξη της Εθνικό-Λαϊκής θέλησης
προς την επίτευξη μιας ανώτερης και πλήρους
μορφής
του σύγχρονου πολιτισμού»
Antonio Gramsci, Γράμματα της φυλακής
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση